ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ, Ο ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΚΑΙ Ο ΓΡΙΦΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΑΔΕΛΦΙΑ

Δεν ξέρω αν σας το έχω ξαναπεί αλλά εγώ είμαι νυχτερινός τύπος. Αν το ρολόι δεν χτυπήσει μεσάνυχτα μου είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ για να γράψω. Εγώ κι οι νυχτερίδες. Α, ναι και οι βρυκόλακες. Το τελευταίο δεκαήμερο δεκαπενθήμερο, όπως ίσως έχετε παρατηρήσει δεν είμαι και ιδιαίτερα φίλος της επικαιρότητας. Με εξαίρεση τρία ή τέσσερα άρθρα καταφεύγω σε διδακτικές ιστορίες. Ο βασικός λόγος είναι ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες κοιμόμουν όσο το δυνατόν πιο νωρίς γιατί έπρεπε να ξυπνήσω για διάφορους λόγους πρωί, με κυριότερο να πάω τον Βασίλη, τον μικρό μου γιο, να γράψει πανελλαδικές σ' ένα σχολείο, νομίζω το 2ο ΓΕΛ, στον Γέρακα. Τελείωσε την Τετάρτη. Την Πέμπτη το βράδυ είχαμε τη συνηθισμένη συνάντηση φίλων στην Πλάκα, στην Χρυσούλα.

Και χθες, αφού εν τω μεταξύ είχα γράψει το άρθρο μου για το Πρώτο Θέμα, βρέθηκα στο Αγρίνιο. Πηγαίνοντας για την Κέρκυρα σταματήσαμε να κοιμηθούμε στην μάνα μου. Μετά το φαγητό κάθησα στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας το αεράκι που έρχονταν από την Κερά Βγένα. Το φεγγάρι ήταν κοκκινοκίτρινο σαν μισή φέτα πορτοκαλιού. Η νύχτα μύριζε γιασεμί και λεμόνι. Οι άνθρωποι από τα γύρω σπίτια είχαν κοιμηθεί, σε δύο μόνον διαμερίσματα υπήρχε αναμμένο φως. Η Ραλλού είχε ξαπλώσει στα πόδια μου στο τσιμέντο και κοιμόταν γουργουρίζοντας μάλλον από ευχαρίστηση. Καμμία όρεξη δεν είχα να γράψω για την δεύτερη αξιολόγηση, το χρέος, τον Σόϊμπλε και τον Τσίπρα. Έπρεπε όμως κάτι να γράψω. Δεν μπορούσα να αφήσω για τέταρτη (!) ημέρα τον Άρπαλο. Από την άλλη όμως δεν είχα και όρεξη.

Πήρα ένα βιβλίο, «Ο σκύλος του Ρουσώ», ξάπλωσα στο κρεβάτι, η ώρα περνούσε και ο ύπνος δεν με έπαιρνε. Όταν έφτασα στο σημείο όπου η μαντάμ Μπουφλέρ επέκρινε τον Ρουσώ για το αισχρό γράμμα που είχε στείλει στον Χιούμ είχα εντελώς ξαγρυπνήσει. Η ώρα είχε φτάσει τέσσερεις παρά τέταρτο τα ξημερώματα. Αν ήταν να γράψω άρθρο θα έπρεπε μέσα σε μία ώρα να το έχω τελειώσει. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα ότι η ζωή στις μέρες μας είναι τόσο στριμόκωλη που ούτε εγώ έπρεπε να στραγγίξω τον εγκέφαλό μου ούτε εσείς να ταλαιπωρείστε για μια εισέτι φορά με επισημάνσεις για τα κακώς κείμενα ή τα δέοντα γενέσθαι. Μία φορά στο τόσο δικαιούμαστε όλοι να χαλαρώσουμε.
Κατόπιν τούτου αποφάσισα να αναφερθώ στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με ένα ανέκδοτο, έναν γρίφο και ένα απόσπασμα από τις συμβουλές του Μακιαβέλι στον άρχοντα Λορέντζο το Μεγαλοπρεπή, γιό του Πιέρου των Μεδίκων. Δεν θα σας πω ποιό αναφέρεται σε ποιό κόμμα. Τις αντιστοιχήσεις μπορείτε να τις κάνετε εσείς. Τη λύση του γρίφου θα την πούμε κάποια άλλη στιγμή και αφού όμως μου γράψετε, όσο το δυνατόν περισσότεροι, την κατά την γνώμη σας σωστή απάντηση.

Ξεκινάμε με τον Μακιαβέλι, κεφάλαιο III, περί μεικτών ηγεμονιών: Μία νέα ηγεμονία έχει να αντιμετωπίσει τις δικές της δυσκολίες. Πρώτα απ' όλα όταν δεν είναι εντελώς νέα, αλλά αποτελεί μέλος μιας χώρας την οποίαν ως σύνολο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μεικτή ηγεμονία, οι αλλαγές προκύπτουν κυρίως από μία εγγενή δυσκολία σε όλες τις νέες ηγεμονίες• γιατί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αλλάξουν τον ηγεμόνα τους, ελπίζοντας στην καλυτέρευση της ζωής τους, κι αυτή η ελπίδα τους παρακινεί να ξεσηκωθούν ενάντια σ' αυτόν που κυβερνά. Πλανώνται όμως, επειδή εκ των υστέρων διαπιστώνουν, στην πράξη, ότι πήγαν από το κακό στο χειρότερο. Κι αυτό είναι παρεπόμενο μιας άλλης κοινής και φυσικής αναγκαιότητας: ότι ο νέος ηγεμόνας υποχρεώνεται να καταπιέζει τους ανθρώπους που έχει υποτάξει με το στρατό του και με πολλές άλλες διώξεις, τις οποίες επιβάλλει στη νέα του κατάκτηση.

Πάμε τώρα στο ανέκδοτο: Μία μέρα περπατούσε σκεφτικός στο δρόμο και μονολογούσε ένας σχετικά νεαρός άνδρας. Κάποια στιγμή συναντά έναν φίλο του. «Τι έχεις;» τον ρωτά «και είσαι φουρτουνιασμένος». «Άσε, μου ήρθε η εφορία και πρέπει να πληρώσω 10.000 ευρώ φόρο» του απαντά. «Μη χολοσκάς» του λέει ο φίλος του, «θα ντυθείς ζητιάνος, θα πάρεις θλιμμένο ύφος, θα πας στον έφορο, θα βάλεις τα κλάματα, θα πεις ότι δεν έχεις να πληρώσεις, αυτός θα σε λυπηθεί και θα σου χαρίσει δυο με τρία χιλιάρικα». Πιο κάτω, ο σχετικά νεαρός άνδρας, συναντά έναν άλλο φίλο του, λέει και σ' αυτόν το πρόβλημα του και εκείνος του απαντά: «θα πας στον έφορο θα του πεις ότι θέλεις να κάνεις ένσταση, επειδή έκαναν λάθος υπολογισμούς, και ταυτόχρονα θα τον απειλήσεις ότι θα καταγγείλεις το γεγονός στους δημοσιογράφους, κατηγορώντας τον ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του, αυτός θα φοβηθεί και θα σου ζητήσει να κάνετε συμβιβασμό και να πληρώσεις τα μισά λεφτά». Λίγο πιο κάτω συναντά έναν τρίτο φίλο, λέει και σ' αυτόν το πρόβλημά του, και λαμβάνει την εξής συμβουλή: «Μη σκοτίζεσαι, θα πάρεις ένα όπλο, θα μπουκάρεις στην εφορία και θα τους πεις ή μου διαγράφετε αυτά που έχω να πληρώσω ή σας τινάζω τα μυαλά όλων στον αέρα. Θα φοβηθούν και θα σου τα διαγράψουν». Γυρνάει σπίτι και λέει στον γέρο πατέρα του το πρόβλημά του. «Άκου να δεις παιδί μου» του λέει ο πατέρας του. «Εγώ όταν παντρεύτηκαν τη μάνα σου, την πρώτη νύχτα του γάμου μας, πέφτω στο κρεβάτι και αυτή μου λέει: αγάπη μου ποιά νυχτικιά θες να φορέσω, την κοντή ή τη μακριά; Ξέρεις, τι της απάντησα; Είτε την κοντή βάλεις είτε την μακριά το γ...σι δεν το γλιτώνεις. Έτσι και 'συ. Το γ...σι από την εφορία δεν το γλιτώνεις.»

Και τελευταίος ο γρίφος: Καταμεσής του δάσους, με το δισάκι σας στον ώμο, φτάνετε σε μία διχάλα σχήματος ύψιλον (Υ). Προς τα που να πάτε; Αριστερά ή δεξιά; Δεξιά ή αριστερά; Δεν ξέρετε. Ξέρετε, όμως, ότι σ' αυτό το σταυροδρόμι ζουν δύο δίδυμα αδέλφια. Ο ένας λέει πάντα ψέματα κι ο άλλος πάντα αλήθεια. Και οι δύο ξέρουν ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσετε. Ένας από τους δύο έρχεται να σας προϋπαντήσει, αλλά δεν ξέρετε ποιός από τους δύο είναι. Ποιά ερώτηση πρέπει να κάνετε ώστε να είστε σίγουροι ότι θα πάρετε τη σωστή απάντηση για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσετε;

Καλή διασκέδαση με το γρίφο, δεν ξέρω αν γελάσατε με το ανέκδοτο, και μην είστε τόσο σίγουροι για το κόμμα που αντιστοιχεί στον Μακιαβέλι. Περιμένω σχόλια και απαντήσεις. Η ώρα πήγε 4:50, καιρός να κοιμηθώ. Σε λίγες ώρες πρέπει να ξυπνήσω και να οδηγήσω για την Κέρκυρα. Λέμε να πάμε μέσω Ιωαννίνων από τον καινούργιο δρόμο. Καλή σας ημέρα...

4 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Ως προς το γριφο, η σωστη ερωτηση ειναι: «πες μου ποιο δρομο θα μου πει ο δίδυμος αδελφός σου;». Ακολουθούμε τον αντίθετο απο αυτον που θα μας υποδειξει, γιατι σε καθε συνδυασμο η απαντηση είναι ο λάθος δρόμος (αλήθεια για το ψέμα του αδελφού ή ψέμα για την αλήθεια του).

  2. Σπυρος 21:03 17/06/2017

    Πρέπει να τον ρωτήσει: » Αν ρωτούσα τον άλλον ποιο δρόμο να πάρω,τι θα μου έδειχνε;»
    Ετσι θα έπερεπε να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο από τον υποδειχθέντα.

  3. Ο γρίφος είναι ευκολος: θα ρωτήσει αποτεινομενος σε όποιον εκ των δύο: αν ζητούσα από τον αδερφό σου να μου πει ποιος δρόμος οδηγεί στην πολη, ποιον θα μου έδειχνε; Και θα πράξει το αντίθετο.
    Όλα τα άλλα που γράφεις όμως είναι παρεμπιπτοντα και απορώ γιατί μπήκες στον κόπο, ενώ μπορούσες απλώς να απολαύσεις τη γενναιόδωρη φεγγαραδα…

  4. Σχετικά με το γρίφο, η λογική ερώτηση είναι: – Έχεις (δίδυμο) αδερφό; Ο πάντα ειλικρινής θα απαντήσει ναι και μετά θα ακολουθήσουμε το δρόμο που θα μας υποδείξει. Ο πάντα ψεύτης θα απαντήσει όχι και θα ακολουθήσουμε τον αντίθετο δρόμο της υπόδειξής του.
    Από κει και πέρα και οι τρεις παραβολές σας, διασταλτικά, ταιριάζουν σε όλα τα κόμματα της σημερινής συγκυρίας. Και ο μακιαβελικός ηγεμόνας (περισσότερο βέβαια στην αξ. αντιπολίτευση που πάντα καλλιεργεί ελπίδες) και το ψευτο-σόκιν ανέκδοτο (περισσότερο αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση) και ο γρίφος (περισσότερο για τα μαλλιοκούβαρα της κεντροαριστεράς). Είναι θέμα ερμηνείας.
    Όλα αυτά δεν αναιρούν όμως την απελπιστική πολιτική κατάσταση, όσο κι αν την εξωραΐζετε.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.