ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Λευκός Οίκος, άλμα εις μήκος;

Η διπλωματία και το ποδόσφαιρο, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν παρουσιάζουν και μεγάλες ομοιότητες. Αλλ΄ οι οπαδοί των συσχετισμών, απτόητοι, πάντα κάτι ανακαλύπτουν.

Όπως κι αν παραφράσει κανείς τον Φον Κλάουζεβιτς, η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με διαφορετικά μέσα κι αντιστρόφως. Αν το ποδόσφαιρο αποτελεί μιαν ιδανική προσομοίωση των αρχαίων συγκρούσεων ανάμεσα σ’ αντίπαλες φυλές, η διπλωματία δεν παύει να συγκαταλέγεται μεταξύ των ευγενών παιγνίων. Η προετοιμασία, πριν από το ταξίδι και πριν από το παιχνίδι, λοιπόν είναι ένα πρώτο κοινό στοιχείο. Ακολουθεί η επιλογή του συστήματος, αυτό που ονομάζουμε τακτική. Αν παραταχθείς με ένδεκα υπουργούς, για παράδειγμα, ποιάν διάταξη θα προτιμήσεις, αυτήν του Τάκη Λεμονή μόλις ο Ολυμπιακός χρειαστεί να μην διασυρθεί στα γήπεδα της Γιουβέντους ή της Μπαρτσελόνα (5-4-1) ή την άλλη του Μανόλο Χιμένεθ (3-5-2) χάρη στην οποία η ΑΕΚ κράτησε την Μίλαν στο 0-0 με τις αποκρούσεις του (Χριστός) Ανέστη;

Δεν φάνηκε η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο να επιδιώκει αποκλειστικά την λευκή ισοπαλία. Ως τρίτο κοινό στοιχείο διπλωματίας και ποδοσφαίρου ας μην παραβλέψουμε εδώ το πράσινο: χλοοτάπητες στη μια περίπτωση, λίγο γκαζόν στην δεύτερη. Τέταρτο κοινό στοιχείο, ίσως το σημαντικότερο: το Απρόβλεπτο. Αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο να είναι ο βασιλιάς των σπορ (ενώ στο μπάσκετ κερδίζει ο καλύτερος, όπως στον κλασικό αθλητισμό), το ίδιο που φοβούνται, όπως ο διάβολος το λιβάνι, όλοι οι κατασκευαστές ελεγχόμενων εντυπώσεων και οι υπεύθυνοι διασκέψεων ή συναντήσεων κορυφής. Ποιο αποτέλεσμα ν’ αποσπάσεις στην έδρα της υπερδύναμης, αν μάλιστα ισχύει η θεωρία σύμφωνα με την οποία έχει κιόλας αρχίσει το δεύτερο και πιο κρίσιμο ημίχρονο του Γ' παγκόσμιου (οικονομικού) πολέμου και στον Ντόναλντ Τραμπ έχει ανατεθεί διόλου συμπωματικά, ο ρόλος του «ανακατωσούρα», του παίκτη δηλαδή που έχει σαφείς οδηγίες από τον προπονητή ν’ ανατινάξει το φίλαθλο πνεύμα, να προκαλέσει ένταση και σύρραξη αρκεί ν΄ ανατραπεί η πορεία των εξελίξεων (του αγώνα) που μακροπρόθεσμα ευνοεί την Ρωσία και την Κίνα; Ψιλά γράμματα, υψηλής πολιτικής. Άλλο η παγκόσμια σκακιέρα κι άλλο η βαλκανική μπαρμπουτιέρα.

Τότε, άλμα στο κενό; Το ύψος, το επί κοντώ , δεν ωφελούν την ώρα των διαπραγματεύσεων. Ούτε άλμα εις μήκος, έστω; Love is all matter of time (έρωτας σε λάθος στιγμή, ιππότης δίχως άλογο) τραγουδάει στο «2046» ο Γουον Καρ Γουάϊ από το Χονγκ Κονγκ. Στην Αθήνα, επιφανείς εκπρόσωποι της Αριστεράς αναθεματίζουν τον πρωθυπουργό και πρώην σύντροφό τους.
Αλλ΄ απορώ, ομολογουμένως: ύψιστον αμάρτημα η Σούδα, οι εναγκαλισμοί με τον ακροδεξιό πρόεδρο των ΗΠΑ ή, μήπως η επίδειξη των τραγικών αγγλικών;

Παραβλέπουν, μάλλον, την σημασία της επενδυτικής πρωτοβουλίας των 2,4 δισ. που μεταφράζεται, επιπλέον σε άμεση υποστήριξη της αμερικανικής εργατικής τάξης για την καταπολέμηση της ανεργίας. Όπως παραβλέπουν την σημασία του timing. Αν η βουλευτής του ΚΚΕ κάνει λόγο για «come back στον έρωτά του», το βλέμμα του Τραμπ προς τον πρωθυπουργό παραπέμπει σε γνωστό σουξέ του MAKIS, όπου «μπήκες στη ζωή μου από σύμπτωση / κι έχεις γίνει της καρδιάς μου η περίπτωση». Έρωτας με την πρώτη ματιά; Το απρόβλεπτο, απλώς. Το διαρκές εκκρεμές μέσα στους αιώνες, στα γήπεδα, στις καρδιές, στις συμμαχίες, στις επιδιώξεις, στις συναλλαγές, από το τυχαίο στο μη τυχαίο, από την ευχή στην εκπλήρωση, απ’ το όνειρο στον εφιάλτη, απ’ τον θρίαμβο στην πανωλεθρία. Ναι, υπάρχει πάντοτε προς συμπλήρωση το σενάριο «Ο πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος» του Μπάρι Λέβινσον. Ο κήπος των συνεντεύξεων έγινε κήπος της Αμηχανίας αλλ’ όχι κήπος των Δακρύων. Την ώρα που στο Χόλιγουντ ξεσπούσε η υπόθεση των βιασμών και των παρενοχλήσεων, με θύματα του Χάρβεϊ Γουαϊστάϊν τις Πάλτροου, Τζολί, Αρκέτ και άλλες πρωταγωνίστριες, ενώ η Κοτιγιάρ πάλι μεγαλούργησε στον ρόλο του Γ.Γ του ΟΗΕ - τμήμα showbiz. Κι ο Χέμουντ Κολ δεν γνώριζε αγγλικά, αλλ΄ έκανε την Γερμανία ηγέτιδα δύναμη. Αν είναι όλα ζήτημα γλώσσας, η διακυβέρνηση Τσίπρα κληροδοτεί στον παγκόσμιο πολιτισμό τον διεθνή πλέον όρο KWLOTOYMBA, όπως κι αν το διαβάσει κανείς. Για να γυρίσουμε στο γήπεδο μας δε, είτε Άνω είτε Κάτω Τούμπα, ένας είναι ο ΠΑΟΚ και αυτόν υποδέχεται ο Ολυμπιακός. Μίσος, η άλλη όψη του ίδιου πάθους.

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Όλα αυτά θα ήταν για γέλια, αν δεν αποκάλυπταν και στον πλέον άμυαλο πόσο αδίστακτοι είναι. Και στη σκέψη του τι μπορεί να ακολουθήσει, παγώνεις…

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.