ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ασπρόπυργος: Η σκοτεινή καρδιά της Ευρώπης

Στην άκρη της πόλης. Ο αέρας έχει μια έντονη μπόχα από τα καμένα λάστιχα. Το πέπλο ομίχλης κατεβαίνει από το λόφο και φτάνει ως κάτω στη θάλασσα.

Δεν είναι εύκολη η ζωή στον Ασπρόπυργο. Σε κάποιους οικισμούς δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις. Ούτε τα σκουπιδιάρικα δεν πάνε.

Το ρεπορτάζ του περιοδικού “Economist” που κυκλοφόρησε πριν μερικές βδομάδες, άκρως αποκαλυπτικό. Οι φωτογραφίες σοκάρουν. Ναρκωτικά, συμμορίες, επιθέσεις σε μετανάστες, ληστείες και κάθε παρανομία που συντελείται σε γκέτο. Οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν τις εικόνες των σκουπιδιών, των νεκρών ζώων που σχηματίζουν μικρά ή μεγαλύτερα βουναλάκια και κάνουν την περιοχή να μοιάζει με κρανίου τόπο. Οι χωματερές με τα τοξικά απόβλητα είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, δίπλα σε κατοικημένες γειτονιές που ζουν οικογένειες με παιδιά. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ , στην περιοχή υπηρετούν 40 αστυνομικοί που δεν επαρκούν να επιβάλλουν το νόμο.

Μέχρι, πριν μερικά χρόνια, ο Ασπρόπυργος, ήταν μια γειτονιά μεροκαματιάριδων. Μετά σιγά-σιγά ήρθαν οι εσωτερικοί και αργότερα οι εξωτερικοί μετανάστες. Η οικονομική κρίση έφερε τη φτώχεια, το φόβο, την ξενοφοβία.
Δυο τρεις εικόνες διάσπαρτες έχουν να αφηγηθούν την ιστορία της πόλης.

Ένα μικρό ξωκλήσι, που είναι χτισμένο πάνω στον αρχαίο Μεγαρικό δρόμο, έχει αναγορευτεί σε προστάτιδα της πόλης. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, οι ντόπιοι τσοπάνηδες που κατέβαζαν τα κοπάδια τους να τα πλύνουν είχαν σαν στέκι τα πεύκα της Αγίας Παρασκευής . Η ύπαρξη της εικόνας του Αγίου Τρύφωνα, προστάτη των αμπελουργών μαρτυρά την καλλιέργεια αμπελιών. Το πανηγύρι της πολιούχου της πόλεως που αναβαθμίζεται χρόνο με το χρόνο αποτελεί την πιο σημαντική κοινωνική εκδήλωση της περιοχής. Οι καλύτεροι οργανοπαίχτες από τα Μέγαρα, τη Σαλαμίνα και τον Πειραιά πέρασαν στις ταβέρνες του Κόλλια, του Μπρέμου , του Μαρνίκα, πίσω από το Ρολόι, έδρα του Κώστα Τσίγκου, μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή που ερμήνευσε το θρυλικό «Εμένα λόγια μη μου λες» στην εμβληματική ταινία , «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη. Στην αρχή ήταν δυο όργανα. Ένα λαούτο και ένα βιολί. Ο Μπογιατζής και ο Κολοβός. Μετά έφτασαν πολυμελείς ορχήστρες και ονομαστοί οργανοπαίχτες και τραγουδιστές.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 έφτασαν οι παλιννοστούντες Πόντιοι της πρώην ΕΣΣΔ και έστησαν όπως –όπως το σπιτικό τους . Κάτω από τους τεράστιους πυλώνες της ΔΕΗ , αγόρασαν φτηνή γη. Την ίδια εποχή, αρκετοί κάτοικοι πήραν το δρόμο για την ξενιτιά. Από τη δεκαετία του `70, άρχισε να γίνεται βιομηχανική περιοχή και πολλά χρόνια αργότερα η πόλη δέχτηκε κύματα εσωτερικών και εξωτερικών μεταναστών.

Η τριτοκοσμική κατάσταση την οποία αποτύπωσαν ο δημοσιογράφος Alexander Clap και ο φωτογράφος Simon Norfolk,προκαλεί απίστευτη θλίψη. Διασχίζοντας κανείς την πόλη ανάμεσα στα αμέτρητα φορτηγά και τις αυτοσχέδιες καντίνες, από τη μια αντικρίζει τα «αρβανίτικα» σπιτάκια με τους βασιλικούς και τα γεράνια και λίγο πιο πέρα τις αλάνες με τα σκουπίδια και τα ανθρώπινα φαντάσματα.

Πριν ένα μήνα, οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος, μετά από καταγγελία ,πήγαν στον Ασπρόπυργο, συνοδεία των ανθρώπων του τμήματος Περιβάλλοντος της Ασφάλειας Αττικής, και αντίκρισαν στο κέντρο ενός περιφραγμένου οικόπεδου πλαστικές δεξαμενές με υπολείμματα πετρελαιοειδών ,τα οποία διέρρεαν σε γειτονική κατοικία. «Σκάβοντας» για να πάρουν δείγματα , οι επιθεωρητές ανακάλυψαν υπολείμματα τοξικών αποβλήτων. Και φυσικά δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Οι πλαγιές του βουνού λαμπυρίζουν από τους ανήλικους ρακοσυλλέκτες που «σκανάρουν» το έδαφος για να βρουν οτιδήποτε μεταλλικό. Το μέταλλο πωλείται σε μια από τις 200 μάντρες που είναι διάσπαρτες στον Ασπρόπυργο. Κάποιες λειτουργούν παράνομα. Το «χαμόγελο του παιδιού»,  έχει παρέμβει πολλές φορές για αυτά τα παιδιά. Φαύλος κύκλος. Οι γονείς σε μερικές βδομάδες τα παίρνουν πίσω για να γυρίσουν στο μεροκάματο. Η Χρυσή Αυγή προσελκύει τον ένα από τους τρεις ψηφοφόρους της περιοχής.

Καθόλου τυχαίο και το περιστατικό με τους δυο Πακιστανούς εργάτες που δέχτηκαν επίθεση με σιδερογροθιές την ώρα που δούλευαν στα χωράφια. Το ένα από τα θύματα, ήταν καιρό στόχος των φασιστών εξαιτίας της συμμετοχής του στις διαδηλώσεις για τις συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των μεταναστών που ζουν στον Ασπρόπυργο. Ο πολιτικός κόσμος αλλά και η πλειοψηφία των πολιτών καταδίκασε την επίθεση. Η δημοτική αρχή έθεσε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και κατέθεσε ψήφισμα καταδίκης μοιράζοντας ένα κείμενο αλληλεγγύης στους κατοίκους: «Δεν θα αφήσουμε τις γειτονιές μας, τις «γειτονιές του φεγγαριού», της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης να γίνουν φωλιές του φιδιού και του ρατσιστικού μίσους».
Στον Ασπρόπυργο βραδιάζει νωρίς.

Η φωνή του Τσίγκου, σκληρή και μελαγχολική σε αποχαιρετά από το ανοιχτό παράθυρο: «…Τι πράμα είναι ο άνθρωπος /δεν το’χω καταλάβει/εκεί που σβήνει πυρκαγιές/άλλες φωτιές ανάβει/κι αν του φερθεί μπαμπέσικα/η τύχη η ρουφιάνα/πατέρα κάνει τον καιρό/και την ελπίδα μάνα…»

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.