ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ομιλία στην παρουσίαση έκδοσης για τον Ελευθέριο Βενιζέλο

Παυλόπουλος: Η Τουρκία οφείλει πλήρη σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο

Μήνυμα προς την Τουρκία, ότι προσβλέπουμε σε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας μαζί της, αλλά και εκείνη οφείλει πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, επομένως και του Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία ούτε αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται και καθορίζει επακριβώς και δίχως ίχνος γκρίζων ζωνών τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στη διάρκεια της ομιλίας του κατά την παρουσίαση της έκδοσης «Ελευθέριος Βενιζέλος, Ο Άνθρωπος, ο Ηγέτης», στο Πολεμικό Μουσείο.

Παράλληλα, ο Πρόεδρος, τόνισε ότι «εμείς, οι Έλληνες, με βάση την ιστορική μας κληρονομιά, σεβόμαστε τους φίλους μας αλλά δεν φοβόμαστε τους εχθρούς μας. Γι΄ αυτό και η "φύτρα" των Ελλήνων ανθεί και καρπίζει ανά τους αιώνες, εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή της έναντι του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας».

Αναφερόμενος στην εν λόγω βιογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου, την χαρακτήρισε «έργο ζωής» του γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», Νικολάου Παπαδάκη, και σημείωσε ότι πρόκειται για την βιογραφία ενός εθνικού ηγέτη που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας μεταξύ 1910-1936, όταν και διετέλεσε επτά φορές πρωθυπουργός.
Έκανε, επίσης, λόγο για μια διαδρομή, με άκρως θετικό το ισοζύγιο προσφοράς υπέρ των πράξεών του, που υπηρέτησαν υποδειγματικώς το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη νεότερη Ιστορία μας.

Όπως σημείωσε, ο κ. Παυλόπουλος, «το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου διαμόρφωσαν οι μεγάλες αποφάσεις του, και μάλιστα από την μια πλευρά εκείνες που ο λαός μας -"τύχη αγαθή"- ενστερνίσθηκε και ακολούθησε και, από την άλλη πλευρά, εκείνες που, ατυχώς, ο λαός μας υποτίμησε ή και αγνόησε».

Παρατήρησε, ακόμα, ότι τα συστατικά στοιχεία του ηγετικού προτύπου το οποίο ενσάρκωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, έχουν έντονα τα στοιχεία του θεσμικού και πολιτικού κλασικισμού, και μάλιστα πέρα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας: «Είναι ακριβώς αυτός ο κλασικισμός του ηγέτη Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος αποδεικνύει πόσο επίκαιρο και, συνακόλουθα, πόσο σημαντικό είναι το ηγετικό του πρότυπο για όλους εκείνους οι οποίοι, καθένας υπό την ιδιότητα που του αναλογεί, έχουμε επωμισθεί την τεράστια ευθύνη διαχείρισης της τύχης του τόπου μας και του λαού μας. Ιδίως υπό τις σημερινές, άκρως κρίσιμες, συνθήκες, που προσδιορίζουν τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινηθούμε, τόσο για την οριστική έξοδο της χώρας μας από την πολύχρονη δεινή κοινωνική και οικονομική κρίση, όσο και προκειμένου η Ελλάδα να διεκδικήσει τον ρόλο που ιστορικώς της αναλογεί αφενός στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της ευρωζώνης, αφετέρου δε στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας και σκηνής, εν γένει».

Αναφερόμενος δε στα συστατικά στοιχεία, που πρέπει να διακρίνουν τον Ηγέτη, «που έχει ανάγκη κατ΄ εξοχήν σήμερα η χώρα μας για την υπεράσπιση του μέλλοντος του λαού και του έθνους μας, κατ΄ ακολουθία δε για την υπεράσπιση της πατρίδας μας» τόνισε τα εξής:

«Το πρώτο -και κύριο- συστατικό στοιχείο του Ηγέτη, που έχει ανάγκη ο τόπος μας και ο λαός μας, όπως μας το κληροδότησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι το όραμα. Όραμα το οποίο: Είναι το ακριβώς αντίθετο της ουτοπίας και της χίμαιρας. Δοθέντος ότι το όραμα αυτό πρέπει να χτίζεται, πάνω στο στέρεο έδαφος του ρεαλισμού και της επέκεινα πλήρους επίγνωσης των περιστάσεων- "με λογισμό και μ΄ όνειρο", για να θυμηθούμε τον στίχο του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού στους "Ελεύθερους Πολιορκημένους". Άρα, μας δίνει την δύναμη αλλά και την έμπνευση όχι μόνο να υπερβούμε την παρούσα δεινή κοινωνική και οικονομική κρίση. Αλλά και να διαδραματίσουμε, δίχως αλαζονεία αλλά και δίχως σύνδρομα μειονεκτικότητας, τον ρόλο που μας αναλογεί:

Από την μια πλευρά στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, προς την κατεύθυνση της πλήρους ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό όρους Ομοσπονδίας και αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Ενοποίησης η οποία θα επιτρέψει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση να φέρει σε πέρας την αποστολή της όχι μόνον έναντι των λαών της αλλά και έναντι της Ανθρωπότητας, ιδίως δια της υπεράσπισης των θεμελιωδών αρχών και αξιών της Ειρήνης, της Αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, πρωτίστως δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Και, από την άλλη πλευρά, στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας, επομένως του διεθνούς γίγνεσθαι. Διότι, όπως μας διδάσκει το παράδειγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, σ΄ αυτό το διεθνές πεδίο μπορούμε, πρωταγωνιστώντας στο μέτρο που μας αναλογεί, να υπερασπισθούμε και τον παγκόσμιο ρόλο της Ελλάδας κατά την ιστορική της και πολιτισμική της κληρονομιά, αλλά και τα κάθε είδους εθνικά μας θέματα, έχοντας ως φυσικούς συμμάχους όλους εκείνους, οι οποίοι μοιράζονται μαζί μας το ίδιο όραμα για την πορεία της ανθρωπότητας κατά τον προορισμό του ανθρώπου αλλά και κατά την "σισσύφεια" προσπάθειά του να καταστεί, τελικώς, εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού του.

Υπ΄ αυτό το πνεύμα διαμηνύουμε προς την φίλη και γείτονα Τουρκία τούτο: Προσβλέπουμε ειλικρινώς σε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας μαζί της και στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της. Όμως και εκείνη οφείλει πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, επομένως και του Δικαίου της Θάλασσας καθώς και της Συνθήκης της Λωζάννης. Η οποία καθορίζει επακριβώς και δίχως ίχνος γκρίζων ζωνών τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνθήκη της Λωζάνης ούτε αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται .

Εμείς, οι Έλληνες, με βάση την ιστορική μας κληρονομιά, σεβόμαστε τους φίλους μας αλλά δεν φοβόμαστε τους εχθρούς μας. Γι’ αυτό και η "φύτρα" των Ελλήνων ανθεί και καρπίζει ανά τους αιώνες, εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή της έναντι του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας».

Το δεύτερο συστατικό στοιχείο του Ηγέτη που εμπνέει, διαχρονικώς, το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου συνίσταται, σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο, στο γεγονός ότι «ο πραγματικός ηγέτης αποστρέφεται τον λαϊκισμό, υφ΄ οιανδήποτε εκδοχή του και συνακόλουθα, δεν "χτίζει" το ηγετικό του πρότυπο με τα ευτελή υλικά της κολακείας του κοινωνικού συνόλου αλλά διδάσκει, με το παράδειγμά του και στα όρια της πολιτικής αυτοθυσίας, ότι ο πολιτικός ταγός καταξιώνεται ιστορικώς όταν επιδιώκει να είναι χρήσιμος για το δημόσιο συμφέρον, και όχι αρεστός κατά περίπτωση και κατά την συγκυρία».

Το τρίτο συστατικό στοιχείο του Ηγέτη, πάντοτε κατά το ηγετικό πρότυπο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στηρίζεται στο «περίσσευμα ψυχής» που οφείλει να διαθέτει, ώστε να μην παρασύρεται σε πράξεις αντεκδίκησης έναντι των αντιπάλων του, όποιο και αν είναι το μέγεθος της αδικίας που αυτοί του επιφυλάσσουν.

«Ο πραγματικός ηγέτης δεν είναι μνησίκακος και, συνακόλουθα, δεν επιτρέπει στο πολιτικό πάθος των αντιπάλων του να τον αποπροσανατολίζει ως προς την εκπλήρωση της αποστολής που ανέλαβε έναντι του λαού του, με βάση το δημοκρατικώς νομιμοποιημένο όραμά του. Ο πραγματικός ηγέτης είναι ένας διαχρονικός Κιγκινάτος, έτοιμος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων υπό όρους δημόσιου συμφέροντος», επισήμανε ο κ. Παυλόπουλος και υπενθύμισε:

«Αυτό το πρότυπο Ηγέτη ενσάρκωσε, με τον πιο ευγενικό πολιτικώς τρόπο, ο Ελευθέριος Βενιζέλος π.χ. στην Λωζάννη, το 1923. Όταν, δίχως κανέναν προκαθορισμένο θεσμικώς και πολιτικώς ρόλο, έθεσε τον εαυτό του στην διάθεση του λαού μας και του έθνους μας, προκειμένου να περισωθεί, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την αντίστοιχη Γενοκτονία, ό,τι μπορούσε ν΄ απομείνει από την Συνθήκη των Σεβρών, του 1920. Ως λαός και ως έθνος οφείλουμε να θυμόμαστε ότι τότε, χάρη στον Ελευθέριο Βενιζέλο, συνήφθη η Συνθήκη της Λωζάννης τουλάχιστον κατά το μέτρο που αφορά την Ελλάδα. Συνθήκη η οποία, σήμερα και στο διηνεκές, εγγυάται τα σύνορα της Ελλάδας αλλά και της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Για τη δίτομη έκδοση «Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Άνθρωπος, ο Ηγέτης. Βιογραφία» του Νικόλαου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και τις εκδόσεις της Εστίας, εκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησαν, επίσης, οι Κώστας Κωστής, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Ευάνθη Χατζηβασιλείου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Ελένη Γαρδίκα-Κατσιαδάκη, ομότιμη ερευνήτρια Ακαδημίας Αθηνών, επιστημονική σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος».

Η έκδοση αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη βιογραφία του μεγάλου πολιτικού που παρακολουθεί συστηματικά την πολυτάραχη διαδρομή του από τη γέννησή του στην Κρήτη (1864) μέχρι τον θάνατό του στο Παρίσι (1936) και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της.

Στις 1.160 σελίδες του έργου, που περιλαμβάνει πλούσιο εικονογραφικό υλικό από το αρχείο του Ιδρύματος, τα μεγάλα γεγονότα της ελληνικής σκηνής διαπλέκονται με τα διεθνή, τις προσωπικές στιγμές του ηγέτη, τις ιδεολογικές του ανησυχίες, τα πνευματικά του ενδιαφέροντα.

3 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. dimitris 0:14 15/02/2018

    Είδατε πόσο ωραία κι όμορφα παραδίδεται το Αιγαίο στην Τουρκία και τους Αμερικανούς; Η Τουρκία επέβαλλε με στρατιωτική ενέργεια (διεμβολισμός ελληνικής ακταιωρού από τουρκική κανονιοφόρο της ακτοφυλακής) την απόσυρση της Ελλάδας από την περιοχή των Ιμίων. Κι έτσι η Τουρκία άλλαξε de facto το καθεστώς των Ιμίων. Από περιοχή γκρίζας ζώνης, δηλαδή υπό καθεστώς μορατόριουμ κυριαρχίας, σε περιοχή τουρκικής επικυριαρχίας.

    Από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας μέχρι κι αυτή την ώρα η Τουρκία συγκεντρώνει ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή προκειμένου να κατοχυρώσει τη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, τα στενά και τους διαύλους ανάμεσα στα ελληνικά νησιά της περιοχής ως δική της τουρκική επικράτεια. Οι ναυτικές δυνάμεις της Ελλάδας ήταν και παραμένουν ανύπαρκτες. Εκτός από κάποια περιπολικά που παρατηρούν από μακριά την κλιμακούμενη συγκέντρωση των δυνάμεων της Τουρκίας.

    Η εξέλιξη αυτή είναι χειρότερη από εκείνη των Ιμίων το 1996. Τότε, αφού πρώτα το ελληνικό πολεμικό ναυτικό προχώρησε – ως όφειλε προκειμένου να υπερασπιστεί τμήμα της εθνικής επικράτειας της χώρας – σε παράσταση σημαίας, παραθέτοντας ισότιμες μονάδες έναντι των δυνάμεων της Τουρκίας, τελικά μετά τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών και τον ενδοτισμό της κυβέρνησης Σημίτη, αποφασίστηκε αποκλιμάκωση. Δηλαδή αποφασίστηκε – ως γνωστόν – να αποχωρήσουν ταυτόχρονα οι ελληνικές και οι τουρκικές δυνάμεις από την περιοχή.

    Αποφασίστηκε δηλαδή να τεθεί η περιοχή των Ιμίων υπό καθεστώς μορατόριουμ κυριαρχίας. Μα άλλα λόγια να μεταβληθεί σε γκρίζα ζώνη, όπου κανείς δεν ασκεί εμπράκτως κυριαρχία. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία.

    Η πράξη αυτή έχει στιγματίσει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας έως τις μέρες μας, διότι πολύ απλά διατάχθηκαν από την πολιτική ηγεσία να υποστείλουν τη σημαία από ελληνικό έδαφος και να το εγκαταλείψουν. Αφήνοντας πίσω τους και τρεις νεκρούς, που χάθηκαν άδικα κι όχι αμυνόμενοι του Πατρίου εδάφους.

    Αυτή τη φορά η Τουρκία διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι η περιοχή των Ιμίων είναι τουρκική επικράτεια. Και για να το κατοχυρώσει έχει στείλει σημαντικές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή. Ενώ τα διεθνή μέσα μας πληροφορούν ότι στο σχέδιο της Τουρκίας είναι και η αποβίβαση αγημάτων σ’ όλα τα νησάκια του συμπλέγματος των Ίμια.

    Και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις; Δεν βρίσκονται πουθενά. Ήδη έχουν παραχωρήσει το πλεονέκτημα στην Τουρκία και οι νησίδες των Ιμίων έχουν περικυκλωθεί από ναυτικές δυνάμεις της Γείτονος. Το γεγονός αυτό κάνει την ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων στην περιοχή εξαιρετικά δυσχερή. Ιδίως στην περίπτωση που θελήσει η ελληνική πλευρά να αποτρέψει αποβίβαση αγημάτων της Τουρκίας στις νησίδες των Ιμίων.

    Το στίγμα των Ιμίων του 1996 μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ντροπή και καταισχύνη για όσους έχουν ορκιστεί να φυλάττουν πίστη στην πατρίδα. Για όσους δηλαδή αισθάνονται κάτι φορώντας το εθνόσημο και δεν έχουν καταντήσει απλοί μισθοφόροι, πού απλά υπακούν στις εντολές του εργοδότη τους.

    Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Ούτε μια αντίδραση κατά πώς προβλέπει ο στρατιωτικός κανονισμός. Ούτε μια παραίτηση ή έστω απειλή παραίτησης από τους αρχηγούς του Λιμενικού, του ΓΕΑ και του ΑΓΕΕΘΑ ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν τους επιτρέπει να πράξουν το καθήκον τους. Και μάλιστα ενόψει κατάληψης μέρους της εθνικής επικράτειας από ξένη δύναμη. Πιο εσχάτη προδοσία απ’ αυτήν δεν γίνεται.

    Και η ελληνική κυβέρνηση τι κάνει;

    Όχι μόνο δεν έπραξε το αυτονόητο, δηλαδή να υπερασπιστεί την ελληνική επικράτεια στην περιοχή των Ιμίων με παράσταση σημαίας από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και πρωτίστως το πολεμικό ναυτικό, αλλά σφυρίζει αδιάφορα. Δεν προέβη καν σε καμιά ενέργεια – όπως προβλέπεται από τη διεθνή πρακτική – προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, προκειμένου να στιγματιστεί η Τουρκία ως επιτιθέμενη δύναμη εναντίον της Ελλάδας.

    Αντίθετα, επιχειρεί με προκλητικό τρόπο να υποβαθμίσει το γεγονός. Προσπαθεί με την σύμπραξη του συνόλου των πολιτικών κομμάτων της Βουλής και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης να υποβαθμίσει το επεισόδιο που έγινε το βράδυ της Δευτέρας στην περιοχή των Ιμίων ως ένα απλό συμβάν όπου δεν τηρήθηκαν οι κανόνες ναυσιπλοΐας. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε σε δήθεν αυστηρό διάβημα προς την Τουρκία επισημαίνοντας ότι «επικίνδυνα συμβάντα σαν αυτό, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, είναι αποτέλεσμα της κλιμακούμενης και προκλητικής συμπεριφοράς που επιδεικνύει αυξημένα τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία».

    Τσιμουδιά όμως για το γεγονός ότι ο διεμβολισμός έγινε με σκοπό την απομάκρυνση της ελληνικής ακταιωρού από περιοχή που η Τουρκία έχει κηρύξει υπό την δική της επικυριαρχία. Παράλληλα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο ομόλογό του Μπιναλί Γιλντιρίμ για να στείλει αυστηρό μήνυμα. Ο κ. Τσίπρας, όπως είπε το Μαξίμου, επεσήμανε στον Τούρκο ομόλογό του, ότι γεγονότα όπως αυτό στην περιοχή των Ιμίων, υπονομεύουν ευθέως τις ελληνοτουρκικές και ευρωτουρκικές σχέσεις και παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Τρία πουλάκια κάθονται…

    Ταυτόχρονα το Μαξίμου διαρρέει πως υπάρχουν διαβεβαιώσεις από την τουρκική πλευρά ότι το περιστατικό που συνέβη κοντά στην ελληνική βραχονησίδα δεν ήταν αποτέλεσμα μίας εσκεμμένης ενέργειας. «Κατά λάθος έγινε,» φέρεται να είπε ο Γιλντιρίμ στον Τσίπρα.

    Ωστόσο, οι επίσημες δηλώσεις που είχαν προηγηθεί την Τρίτη από τον Ταγίπ Ερντογάν αλλά και η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν ξεκάθαρη. Ο Ερντογάν μιλώντας για το περιστατικό στα Ίμια ανέφερε πως «κάναμε το καθήκον μας» για να προσθέσει πως το περιστατικό έληξε χωρίς κανένα πρόβλημα «παρά το γεγονός ότι η προσέγγιση προξένησε σοβαρές ζημιές στο ελληνικό σκάφος». Πρόσθεσε μάλιστα λέγοντας πως «όταν δεν σταμάτησαν, οι στρατιώτες μας έκαναν το καθήκον μας». Δηλαδή, ο διεμβολισμός αποτελούσε στρατιωτική ενέργεια της Τουρκίας εναντίον της ελληνικής ακταιωρού, που θεωρήθηκε ότι πέρασε σε τουρκικά ύδατα.

    Από την πλευρά του το τουρκικό ΥΠΕΞ τόνιζε πως «η περιοχή των Ιμίων ανήκει στη χώρα μας» ενώ γινόταν λόγος για «διαστρέβλωση των γεγονότων από την πλευρά της Ελλάδας όπως πάντα με στόχο την παραπλάνηση της κοινής γνώμης». Τσιμουδιά η ελληνική πλευρά για τις δηλώσεις αυτές, όπως και για το γεγονός της περικύκλωσης τόσο των νησίδων των Ίμια, αλλά κι ολόκληρης της περιοχής από τουρκικές ναυτικές δυνάμεις.

    Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, νάσου κι ο νεκροθάφτης. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Κάλεσμα σε Ελλάδα και Τουρκία να αποκλιμακώσουν την ένταση που επικρατεί στο Αιγαίο Πέλαγος απευθύνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά την επιθετική κίνηση των Τούρκων να εμβολίσουν ελληνικό πλοίο, διαμηνύοντας πως πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσέθεσε ότι, επί της αρχής, η Ουάσιγκτον υποστηρίζει την κυριαρχία των χωρών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας, καλώντας τις δύο πλευρές να λάβουν μέτρα που θα μειώσουν την τρέχουσα κατάσταση.

    Κι έτσι το μορατόριουμ συγκυριαρχίας μετατράπηκε σε τουρκική επικυριαρχία με τη βούλα των Αμερικανών. Μετά απ’ όλα αυτά το μόνο που περιμένουμε είναι το «θερμό» επεισόδιο, γιατί καμιά συμφωνία παράδοσης εθνικής επικράτειας δεν κλείνει χωρίς να χυθεί αίμα. Αυτό άλλωστε δεν έγινε και στα Ίμια το 1996; Γι’ αυτό δεν χάθηκαν και ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός; Για να σφραγίσουν με το αίμα τους μια άτιμη συμφωνία εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων κατ’ επιταγή των Αμερικανών.

    Όσοι πάλι πιστεύουν ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε έτσι για ένα σύμπλεγμα βραχονησίδων στη μέση του πουθενά, απλά θα τους πούμε το εξής: Η Τουρκία με τα Ίμια δεν παίρνει απλά ένα σύμπλεγμα βραχονησίδων, αλλά κατοχυρώνει κυριαρχικά δικαιώματα στο σύνολο της θαλάσσιας περιοχής γύρω από τα ελληνικά νησιά. Κατά μήκος ολόκληρης της ακτογραμμής της Τουρκίας.

    Με άλλα λόγια, από δω και μπρος τα ελληνικά νησιά κατά μήκος της τουρκικής ακτογραμμής από τη Λήμνο έως το Καστελόριζο «πλέουν» σε τουρκικά νερά. Τόσο από οικονομική άποψη, όσο και από στρατιωτική άποψη.

    Όταν η Τουρκία το 1996 μετά το επεισόδιο στα Ίμια κατόρθωσε να θέσει υπό καθεστώς «γκρίζας ζώνης» πάνω από 3.000 βραχονησίδες στο Αιγαίο, στην ουσία έθεσε υπό αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στη χωρικά ύδατα γύρω από τα ελληνικά νησιά πλησίον της τουρκικής ακτογραμμής.

    Τώρα με την επιβολή της τουρκικής επικυριαρχίας στη θαλάσσια περιοχή των Ίμια, θέτει την αμφισβητούμενη περιοχή του Αιγαίου υπό καθεστώς τουρκικής επικυριαρχίας.

    Πάντα υπό την ομπρέλα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, που δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, αλλά και του δικαίου της Θαλάσσης. Πέστε μου λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά, ποια θα είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, αλλά και στα νησιά του που ήδη έχουν εκχωρηθεί σε καθεστώς μορατόριουμ με το πρόσχημα του προσφυγικού; Και τέλος πώς θα ονομάζουμε το Αιγαίο;

  2. dimitris 0:01 15/02/2018

    Mια χώρα γυμνή, είναι αυτή που χάνει, με άλματα ή σταδιακά, την κυριαρχία της σε όλα τα επίπεδα. Είναι μια χώρα που αδειάζει από στοιχεία που τη συγκροτούν σε ιδιαίτερη οντότητα. Η ίδια έχει παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα σε τρίτους ή της τα έχουν αρπάξει μέσα από εκβιαστικά διλήμματα και απειλές στραγγαλισμού. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που έχει παραχωρήσει τα κλειδιά στους δανειστές και μαζί όλη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια! Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν έχει καθόλου σημάδια δραστηριότητας και σχεδιασμών για να μπορεί να βρει μια θέση σε έναν ταραγμένο κόσμο και ιδιαίτερα σε μια ταραγμένη γωνιά του. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν διαθέτει ούτε πνευματική ούτε πολιτική ζωή και ηγεσία που να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδης ανάγκες και καημούς του τόπου. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι σε επιβουλές και ανοικτές απειλές για την ίδια της την υπόσταση. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που είναι ξέφραγο αμπέλι στη δράση μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων (Novartis και όχι μόνο) και διεθνών τοκογλύφων Ε.Ε., ΔΝΤ κ.λπ.

    Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που δεν έχει πνευματική και πολιτική ηγεσία, που εμποδίζεται να συγκροτηθεί και να επανιδρυθεί. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που του διαστρεβλώνουν την ιστορία και του παρουσιάζουν την ΤΙΝΑ ως παράθυρο ευκαιρίας. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που τον τρέφουν με ψέματα, με συσσίτια και επιδόματα ενώ τον κατακλέβουν διαρκώς και συνεχώς. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που τον εχθρεύεται το πολιτικό σύστημα και όλοι οι θεσμοί ενός νοσηρού συστήματος (κράτος, ΜΜΕ κ.λπ.). Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που πολλές φορές πίστεψε με αφέλεια και προδόθηκε από όσους εμπιστεύτηκε. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που έχει κουραστεί, καθηλωθεί και εξουθενωθεί από αλλεπάλληλες ήττες και υποβαθμίσεις της ζωής του. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που βλέπει την πιο παραγωγική γενιά, να ξενιτεύεται χωρίς να μπορεί να στέλνει εμβάσματα στις οικογένειες ή που δεν σχεδιάζει να επιστρέψει. Μια αιμορραγία οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, δημογραφική. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που βλέπει να έχουν φθαρεί σύμβολα, πρόσωπα, κόμματα, έννοιες, νοήματα. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που έφαγε πολλές «πόρτες» και διαψεύσεις από τις «αναθέσεις» που έκαμε απλόχερα ή και καιροσκοπικά. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που δεν έχει ελπίδα, δεν βλέπει μέλλον, και πρέπει να βιώσει ένα μεγάλο σκοτάδι. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που μαθαίνει, πληρώνοντας ακριβά, τους βαρναλικούς στίχους: «Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».
    Το μάθημα

    Τα συλλαλητήρια έδειξαν ότι υπάρχει απόθεμα καρτερίας και πατριωτισμού στον λαό. Έδειξαν επίσης πως όταν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος, κάτι που ο μόνος λαός το νοιώθει, αυτός βρίσκει τρόπους να το εκφράσει. Έστω στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και μέσα από τον συνδυασμένο πόλεμο που του έκαναν, κατέβηκε στα συλλαλητήρια για να κάνει αυτό που ένοιωθε και του αναλογεί. Να έχει μια παρουσία και να πει ένα «Όχι» στην, προετοιμαζόμενη από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και κυβέρνηση, «λύση» στο Μακεδονικό.

    Κατέβηκε χωρίς να υπάρχουν κομματικά καλέσματα, αψηφώντας φήμες για αίμα και σφαίρες, αποδεικνύοντας πως δεν έχει σχέση με την Χρυσή Αυγή ή την ακροδεξιά και πάντως χωρίς να εκφράζει αλυτρωτικά και εθνικιστικά αισθήματα απέναντι σε γειτονικές χώρες και λαούς. Υπερασπίστηκε μια ταυτότητα, αμυνόμενος σε επιβουλές και μεθοδεύσεις που διαισθάνεται ότι είναι επικίνδυνες. Με άλλα λόγια, όρθωσε όπως μπορούσε το ανάστημά του απέναντι στις φωνές και τις πολιτικές που παρουσίαζαν την επιβαλλόμενη λύση ως «παράθυρο ευκαιρίας» ισοδύναμο με την άλλη «επιτυχία» της «καθαρής εξόδου» στις αγορές.

    Η παρουσία του λαού στα συλλαλητήρια ήταν απρόσμενη και αιφνιδίασε την κυβέρνηση που αλαζονικά νόμιζε ότι τίποτα δεν θα κουνηθεί. Η παρουσία αυτή δυσκολεύει πολύ τους παραπέρα χειρισμούς στο ζήτημα και διασπά τον πολιτικό κόσμο. Η παρουσία του λαού κάνει πιο ηχηρό το αίτημα για δημοψήφισμα πριν από οποιαδήποτε συμφωνία. Η παρουσία του λαού δυσκολεύει τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε μα κρίσιμη γι’ αυτούς επιλογή και μεθόδευση.

    Η παρουσία του λαού στα συλλαλητήρια ήταν απρόσμενη και αιφνιδίασε την κυβέρνηση που αλαζονικά νόμιζε ότι τίποτα δεν θα κουνηθεί. Η παρουσία αυτή δυσκολεύει πολύ τους παραπέρα χειρισμούς στο ζήτημα και διασπά τον πολιτικό κόσμο. Η παρουσία του λαού κάνει πιο ηχηρό το αίτημα για δημοψήφισμα πριν από οποιαδήποτε συμφωνία. Η παρουσία του λαού δυσκολεύει τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε μα κρίσιμη γι’ αυτούς επιλογή και μεθόδευση

    Η επίθεση που εξαπέλυσε σχεδόν ολόκληρη η Αριστερά (από την κυβερνώσα μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αλλά και τις ποικίλες εκδοχές αναρχισμού) απέναντι στα συλλαλητήρια ζητά μια ουσιαστική ερμηνεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων αυτών συντάσσεται με την πλευρά της παγκοσμιοποίησης και πλειοδοτεί στην κύρια στόχευση δηλαδή ενάντια στον «εθνολαϊκισμό». Μια άλλη πλευρά κρύβεται πίσω από έναν γενικόλογο αντιιμπεριαλισμό καταγγέλλοντας το ΝΑΤΟ σε όλα τα Βαλκάνια, ονειρευόμενη βαλκανικά αντινατοϊκά μέτωπα, και άλλοι, περιφρονώντας τον απλό κόσμο που τον θεωρούν και ηλίθιο, χάσκουν φιλοσυριζικά, δηλώνοντας πως η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της. Τέτοια αφασία. Η αριστερά μπορούσε να έχει παρουσία στα συλλαλητήρια, αν σεβόταν τον ακηδεμόνευτο χαρακτήρα τους, και θα μάθαινε από αυτά. Αντί να συμπτύσσει ένα εχθρικό «αριστερό μπετονάρισμα» για να δυσκολέψει την παρουσία απλών αριστερών στα συλλαλητήρια, θα μπορούσε να πάει να δει και να αντιληφθεί τι γίνονταν εκεί, αν δεν ήθελε να παρέμβει. Το ρήγμα όμως ανάμεσα στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και αυτές που την αντιπαλεύουν θα βαθύνει. Και το δείχνει περίτρανα το μένος της επίθεσης που πραγματοποιούν στον Μίκη.
    Μεγάλο στρίμωγμα της κυβέρνησης

    Υπάρχουν κι ορισμένοι που, παρά το τράνταγμα που ένοιωσε η κυβέρνηση, διατείνονται πως από τα συλλαλητήρια ενισχύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βλέπουν με πόση σπουδή, από το βράδυ της Κυριακής, η κυβέρνηση ανοίγει γενικό μέτωπο με τα συλλαλητήρια και διευθύνει με τους μηχανισμούς της τον πόλεμο σε αυτά, ενώ παράλληλα, την ίδια στιγμή, ανοίγει το θέμα Novartis σαν μεγάλο αντιπερισπασμό και αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Η φωνή του λαού που συμμετείχε στα συλλαλητήρια προκαλεί ρωγμές στο πολιτικό σύστημα, αλλαγές τακτικής, και φυσικά φόβο στα επιτελεία γιατί βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Έτσι, η επιχείρηση Novartis επιστρατεύεται όπως-όπως για να κατευνάσει κάπως τα πράγματα, να πολώσει σε άγονα δίπολα την αντιπαράθεση. Η επιχείρηση αυτή όμως δεν έχει μόνο αυτόν το σκοπό: α) αποκαλύπτει μια ευθεία συνεργασία της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ που προχωρούν σε αυτό το «ρεγάλο» προς τον Τσίπρα για τις υπηρεσίες που θα τους δώσει ή τους δίνει στο ζήτημα της FYROM και του ΝΑΤΟ β) γίνεται με τρόπο που καίει κάθε δυνατότητα να φωτιστεί το ζήτημα ή να τιμωρηθούν οι ένοχοι, και στο ζήτημα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται σαν καλός συστημικός μαθητής.
    Γενικό απαύγασμα

    Σε συνθήκες που τα σύννεφα σκοτεινιάζουν, με μίνι ή κανονικό κραχ στα διεθνή χρηματιστήρια, με πολέμους στη γειτονιά μας και μεγάλες απειλές, είναι αναγκαίο να επανεκτιμηθεί η σοβαρότητα της κατάστασης και να οριστεί μια θέση που να βλέπει στρατηγικά τα ζητήματα και να ορίσει μια οπτική από τίνος τα συμφέροντα και με ποιες δυνάμεις μπορεί κανείς να αγωνιστεί για καλύτερες μέρες και για να περισωθούν όσα πρέπει και μπορούν να περισωθούν. Ο λαϊκός παράγοντας αποτελεί καθοριστικό μέγεθος και ποιότητα που πρέπει να ενεργοποιηθεί σε μια προοδευτική, δημοκρατική, πατριωτική κατεύθυνση. Η ζωή θα επιβάλλει τα δικαιώματά της ενάντια στους σύγχρονους τυράννους όλων των ειδών και τους αριστερόστροφους τυραννίσκους.

  3. Αυτός που υποδέχτηκε τον Ερντογκάν στο Προεδρικό Μέγαρο λέγοντας ότι η Τουρκία έχει διαφορετική ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάννης ήταν μάλλον σωσίας και μάλιστα με συνωνυμία.
    Στην πραγματικότητα βλέπουμε την ίδια συμπεριφορά που έχουν και οι κυβερνητικοί: στο εσωτερικό ακροατήριο πουλάνε νταηλίκι τζάμπα, ενώ στο διεθνές κάνουν την πάπια, γιατί δεν τους παίρνει – από την εξωτερική πολιτική έως την οικονομία.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.