Υπό κανονικές συνθήκες τα θέματα που θα κυριαρχούσαν στην πολιτική επικαιρότητα και το δημόσιο βίο θα ήταν τα οικονομικά και ιδιαίτερα η τέταρτη αξιολόγηση, τα στρες τεστ των τραπεζών, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα επενδυτικά πρότζεκτ, η προετοιμασία για το τελος των μνημονίων και την έξοδο στις αγορές. Υπό κανονικές συνθήκες και σε μια κανονική χώρα. Δυστυχώς, μόλις απαλλαγήκαμε από τον φόβο της χρεωκοπίας ήρθε να μας καταλάβει ο φόβος μιας πιθανής στρατιωτικής αναμέτρησης με την Τουρκία στο Αιγαίο, ενώ, μετά από 25 χρόνια, επέστρεψε το Μακεδονικό και μάλιστα με διχαστικούς όρους για τον πολιτικό κόσμο και τους πολίτες. Η ως άνω διαπίστωση ανήκει σε κυβερνητικό παράγοντα, τον οποίον οι "53 αριστεροί" της Κουμουνδούρου χαρακτηρίζουν ως "δεξιό" επειδή ο μεν πολιτικός του λόγος αποπνέει μετριοπάθεια οι δε πράξεις του, ως υπουργός, διακρίνονται από ρεαλισμό. Βεβαίως, όπως μας λέει, "είναι η Άγκυρα και ο Ερντογάν υπεύθυνοι για την κατακόρυφη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι εμείς", ενώ για το Μακεδονικό, που θεωρεί ότι "κακώς δεν έχει επιλυθεί εδώ και χρόνια", δηλώνει "απογοητευμένος από τον Κυριάκο" επειδή "απαρνήθηκε τις θέσεις του πατέρα του και της αδελφής του και ασπάστηκε εκείνες του Σαμαρά, ο οποίος εκτός από ακραίος είναι και παραδοσιακός εχθρός της οικογενείας του αφού το 1993 έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη".

Πάντως και ανεξάρτητα από την απογοήτευση του συνομιλητή μας υπουργού (τον οποίον, ειρήσθω εν παρόδω, εκτιμά ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός) για τις εξελίξεις που κυριαρχούν στην επικαιρότητα και τις σοβαρές υστερήσεις που παρατηρούνται στο κυβερνητικό έργο -από τα 88 προαπαιτούμενα, για το κλείσιμο της τέταρτης αξιολόγησης τον Ιούνιο, έχουν υλοποιηθεί μόνον τα 12- η πραγματικότητα είναι αυτή που επιβάλει την ατζέντα στον πολιτικό και τον δημόσιο βίο και όχι οι επιθυμίες. Και η πραγματικότητα εκφεύγει της χώρας μας και των επιθυμιών της κυβερνήσεως. Η μεγάλη εικόνα, που καθορίζει και την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, είναι ο πόλεμος στη Συρία, η δημιουργία Κουρδικού κράτους, τα ενεργειακά συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και τα παιχνίδια νεοψυχροπολεμικής επιρροής στα Βαλκάνια ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία.

"Μπορεί η κυβέρνηση να μην καθορίζει τη μεγάλη εικόνα της περιοχής, όμως καλείται να τη διαχειριστεί με επάρκεια και σε όφελος των εθνικών μας συμφερόντων. Δυστυχώς, δεν το πράττει. Αντίθετα προκαλεί ανησυχία η συνεχής και συστηματική διαφοροποίηση του υπουργού Άμυνας από την επίσημη γραμμή του Μαξίμου. Η διπλή γλώσσα στην κυβέρνηση είναι λογικό να ανεβάζει και το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ενώ χρειαζόμαστε εθνική συννενόηση καταλήγουμε, λόγω του Καμμένου αλλά και της ανοχής που επιδεικνύει έναντί του ο Τσίπρας, να τσακωνόμαστε", μας λέει κορυφαίος πολιτικός που στο παρελθόν κατείχε και ένα από τα ύπατα αξιώματα της χώρας. Εκ παραλλήλου έχει τη γνώμη ότι "οι εμπρηστικές δηλώσεις Καμμένου, έστω και ως απάντηση σε αντίστοιχης υφής δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, είναι λάθος. Αφενός γιατί διατηρούν την υψηλή πίεση στη σχέση των δύο χωρών, τη στιγμή που χρειάζεται αποσυμπίεση και αφετέρου επειδή μπαίνουμε στο κάδρο της αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή όταν το συμφέρον της πατρίδας μας είναι, για πολλούς λόγους, να παραμείνουμε εκτός εκπέμποντας εικόνα σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας". Επιπροσθέτως, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι "ο Τσίπρας θα πρέπει με κάθε τρόπο να διαλύσει τα σενάρια όσων βλέπουν ή και επιδιώκουν, για δικούς τους και αλλότριους λόγους, περιορισμένη στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία. Οι συνέπειες θα είναι ενδεχομένως και καταστροφικές και οπωσδήποτε θα παρατείνει, και μάλιστα με πιο σκληρούς όρους, την εξάρτηση από τους ξένους δανειστές".

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως τις τελευταίες ημέρες και ειδικά μετά την πτώση του mirage 2000-5 και το θάνατο του σμηναγού Μπαλταδώρου αυξάνονται οι φήμες περί πιθανής στρατιωτικής (περιορισμένου χρόνου και έντασης) εμπλοκής στο Αιγαίο. Μάλιστα, κάποιοι συνδέουν την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων και με την σύνθεση της κυβερνήσεως καθώς ήδη διακινούνται σενάρια απομακρύνσεως του Πάνου Καμμένου και συγκρότηση κυβερνητικού σχήματος ευρύτερης αποδοχής και ειδικού εθνικού σκοπού. Το Μαξίμου τα διαψεύδει κατηγορηματικά όμως η αλήθεια είναι ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν τον τερματισμό της συγκυβερνήσεως με τον Καμμένο και βλέπουν με καλό μάτι τη συγκρότηση μαζί με το Κίνημα Αλλαγής "ενός προοδευτικού συνασπισμού που θα καθορίσει τις μεταμνημονιακές προτεραιότητας της χώρας, θα δρομολογήσει τις απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές και θα αποτρέψει την παλινόρθωση της δεξιάς στην εξουσία". Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα ολοένα και περισσότερα στελέχη, βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνουν προσκλήσεις, έστω και μετεκλογικής, συνεργασίας στο ΚΙΝΑΛ.

Βεβαίως, η Φώφη Γεννηματά και οι συνεργάτες της θεωρούν ότι "είναι υποκριτικό το όψιμο ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για την Προοδευτική Παράταξη. Τώρα που έχουν στριμωχτεί και βλέπουν ότι η κυβερνητική τους θητεία θα τελειώσει με άσχημο τρόπο και χαμηλά ποσοστά θυμήθηκαν τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Τρία χρόνια κυβερνούν με τον ακροδεξιό Καμμένο και αφού μας διέσυραν και μας απαξίωσαν θυμήθηκαν την Κεντροαριστερά", μας λέει βουλευτής και ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που διετέλεσε για πολλά χρόνια υπουργός. Την ίδια γνώμη έχουν και οι περισσότεροι από το οργανωμένο και παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν όμως και άλλοι, ιδιαίτερα τα κοινωνικά στελέχη της Κεντροαριστεράς, που αντιμετωπίζουν με θετική σκέψη τις προτάσεις για διάλογο ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ στο πλαίσιο μιας στρατηγικής -μελλοντικά και πέρα από εκλογικές σκοπιμότητες- ανασυγκρότησης της Προοδευτικής Παράταξης.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι "πληροφορίες" που διακινούνται περί επιθυμίας του Γ. Παπανδρέου για πολιτική συμπόρευση του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Μπορεί κάποιοι συνεργάτες του πρωθυπουργού να έχουν κατά καιρούς, και μετά από δική τους επιθυμία και πρωτοβουλία, συνομιλήσει με τον πρώην πρωθυπουργό όμως ο Γ. Παπανδρέου σε καμμία περίπτωση, όπως εξ εγκύρων γνωρίζουμε, δεν τάσσεται, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες, υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας των δύο κομμάτων. Αναμφίβολα, είναι υπέρ της συνεργασίας των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων και αντίθετος σε μια προοπτική συνεργασίας με τη ΝΔ εάν ο Μητσοτάκης δεν κερδίσει στις εκλογές την αυτοδυναμία, όμως αυτό δεν συνεπάγεται και συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή, τις επόμενες εβδομάδες, ο Γ. Παπανδρέου θα επισκεφθεί, ως επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, την Τουρκία και στις πολλές και υψηλού επιπέδου επαφές που θα έχει είναι λογικό να συζητήσει και τα ελληνοτουρκικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι λογικό να έχει από πριν συζητήσει (τηλεφωνικά σίγουρα, ενδεχομένως και κατ' ιδίαν "αφού δεν λέγονται όλα από το τηλέφωνο") με τον πρωθυπουργό και ενδεχομένως και τον υπουργό εξωτερικών ώστε να "περάσει" τις θέσεις, ίσως και κάποια μηνύματα, της Αθήνας στην Άγκυρα. Γι' αυτό και ενημέρωσε, προ ημερών, και το Πολιτικό Συμβούλιο του ΚΙΝΑΛ προκειμένου να αποφευχθούν παρεξηγήσεις, όπως είχε γίνει με τον Σταύρο Θεοδωράκη όταν συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα για να συζητήσουν το θέμα της συγκρότησης Συμβουλίου Ασφαλείας στη χώρα.

Επιπροσθέτως, εκτός από την αποφυγή των παρεξηγήσεων ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ δεν θέλει, η πιθανή συνάντησή του με τον πρωθυπουργό να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και από τη ΝΔ προκειμένου να διχάσουν το ΚΙΝΑΛ και να θέσουν εμπόδια στην προσπάθεια ενοποίησης και ενίσχυσης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Και τούτο επειδή και τα δύο μεγάλα κόμματα προσβλέπουν στη συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ και την βοήθειά του προκειμένου να ελέγξουν τις μετεκλογικές εξελίξεις και να καθορίσουν το παιχνίδι της διακυβέρνησης σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που το τελευταίο διάστημα ο πολυκομματικός φορέας του οποίου ηγείται η Φώφη Γεννηματά έχει μετατραπεί σε πολύφερνη νύφη για τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη. Παρότι τα δημοσκοπικά ποσοστά δείχνουν μια κάμψη της δυναμικής που ανέπτυξε αρχικά το ΚΙΝΑΛ εν τούτοις τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ φοβούνται μήπως το ποσοστό που καταγράψει στις κάλπες είναι διψήφιο κάτι που, ως είναι φυσικό, θα στερήσει κρίσιμες δυνάμεις και έδρες από τους ιδίους όσον αφορά τα μετεκλογικά τους σχέδια.

Πάντως η επ' εσχάτων "πολιορκία" του ΚΙΝΑΛ ερμηνεύεται, από όσους γνωρίζουν καλά τα κυβερνητικά παρασκήνια, περισσότερο ως κίνηση τακτικής του Τσίπρα και των συνεργατών του προκειμένου να σπάσουν την πολιτική απομόνωση στην οποίαν έχουν περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησης από τα άλλα κόμματα και ιδίως του προοδευτικού χώρου. Μάλιστα, κάποιοι υποστηρίζουν πως οι γέφυρες που ρίχνει το Μαξίμου δεν είναι για να υπάρξει προοδευτικό πρόσημο στην συνταγματική αναθεώρηση ή για την επίλυση του Μακεδονικού και την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά πρωτίστως γίνεται επειδή η καθαρή έξοδος που ονειρεύονται στην κυβέρνηση είναι όχι μόνον ανέφικτη, αλλά πιθανότατα θα χρειαστεί να ληφθούν και πρόσθετα μέτρα σε περίπτωση που σκαλώσει η τέταρτη αξιολόγηση ή οι ανακοινώσεις στις 4 Ιουνίου από την ΕΛΣΤΑΤ για το πρώτο τρίμηνο ανάπτυξης δεν είναι οι προσδοκώμενες. Κυρίως όμως αν στις 21 Ιουνίου, στο Eurogroup του Λουξεμβούργου, δεν επιτευχθεί, λόγω μη εκπλήρωσης των 88 προαπαιτουμένων, η λεγόμενη «παγκόσμια συμφωνία» για μέτρα, χρέος και μεταμνημονιακή εποπτεία.

Κάτι που πιθανότατα θα συμβεί, αφού όπως ανακοίνωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (και το ΠΘ, με αρθρο του γράφοντος, είχε από την 5η Μαρτίου προαναγγείλει) ορισμένα από τα προαπαιτούμενα θα αφεθούν για το Φθινόπωρο, μετά το τέλος του Προγράμματος Διάσωσης τον Αύγουστο. Σε αντίθεση με τον υπουργό Οικονομικών ο πρωθυπουργός και ορισμένοι στενοί του συνεργάτες είναι αισιόδοξοι ότι τον Ιούνιο ή στο Γιούρογκρουπ της 12ης Ιουλίου, θα ανακοινωθεί η αποχώρηση του ΔΝΤ από το Πρόγραμμα και μάλιστα με την καταβολή εκ μέρους του Ταμείου 1,2 δις ευρώ. Πηγές από την Ουάσιγκτον θεωρούν ιδιαίτερα πιθανή μια τέτοια εξέλιξη όχι μόνον επειδή είναι επιθυμία των Ευρωπαίων να αναλάβουν εξ ολοκλήρου (με την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης) οι ίδιοι τα της διευθέτησης εφ' εξής του οίκου της και να βοηθήσουν (ακόμη και κάνοντας τα στραβά μάτια αν χρειαστεί) την Ελλάδα, αλλά κυρίως επειδή το ΔΝΤ δεν θέλει να εμφανιστεί ελαστικό στην εφαρμογή του καταστατικού του γιατί, όπως μας επισημαίνεται, "θα του δημιουργούσε προβλήματα στο μέλλον με τις αξιώσεις φτωχών κρατών του τρίτου κόσμου, που βρίσκονται σε Προγράμματα Στήριξης, για ανάλογη συμπεριφορά".

Ενώ η αποχώρηση του ΔΝΤ θεωρείται πιθανή, εκείνο που είναι απίθανο να συμβεί είναι η διευθέτηση του χρέους να περιλαμβάνει και ονομαστικό κούρεμα. Προσώρας, θα υπάρξει επιμήκυνση αποπληρωμής, πάγωμα επιτοκίου και αναδιάρθωση του τρόπου αποπληρωμής κάποιων παλαιότερων δανείων. Ονομαστικό κούρεμα μπορεί να υπάρξει κάποιο στιγμή στο απώτερο μέλλον και στα πλαίσια μιας συνολικής λύσης διεθνώς για τα υπερχρεωμένα κράτη. Στο Μαξίμου αισιοδοξούν επίσης ότι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς, θα είναι ολιγότερον αυστηρός και περισσότερον φιλικός από τον Σόϊμπλε. Όμως και παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει και στο Γιούρογκρουπ (επικεφαλής είναι πλέον ο Πορτογάλος Σεντένο) συγκεκριμένες και ουσιαστικές αποφάσεις για το χρέος είναι δύσκολο να ληφθούν πριν την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης. Και οπωσδήποτε θα συνδέονται με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και την επίτευξη των συμφωνηθέντων στόχων. Ο σκεπτικισμός με το οποίο, όπως λέγεται, αντιμετωπίστηκε το (προ)σχέδιο του αναπτυξιακού προγράμματος ενδεχομένως είναι και μήνυμα στην κυβέρνηση να σταματήσει κινήσεις (διορισμούς, παροχολογία κ.α.) που καλλιεργούν προεκλογικό κλίμα. Και τούτο επειδή η συμφωνία που υπάρχει για να βοηθηθεί η Ελλάδα από τους ευρωπαίους εταίρους είναι να μην γίνουν πρόωρες εκλογές.

Γι' αυτό και είναι λανθασμένες οι προβλέψεις και τα σενάρια για προσφυγή στις κάλπες αμέσως μετά τον Αύγουστο. Το "απαγορευτικό" της Κομισιόν για εκλογές το 2018 εκτός της κυβερνήσεως έχει διαμηνυθεί και στην αντιπολίτευση. Και φυσικά είναι εκτός τόπου και χρόνου η φημολογία που διακινείται τις τελευταίες ημέρες σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία για εκλογές τον Ιούνιο. Με το θερμόμετρο στα ελληνοτουρκικά στο κόκκινο, με τη μετάθεση της επίλυσης του Μακεδονικού ουσιαστικά για μετά το θέρος, με την έξοδο από τα μνημόνια να είναι η ύψιστη προτεραιότητα του Τσίπρα και, το κυριότερο, με την αγωνία στο κατακόρυφο για πιθανή διεύρυνση του πολέμου στη Συρία που θα βάλει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και πιθανώς τον πλανήτη "μόνον κάποιος επικίνδυνα ανεύθυνος, ηλίθιος ή τρελός θα μπορούσε να διανοηθεί να στήσει κάλπες στο επόμενο δίμηνο", αποφαίνεται, και ορθώς, κορυφαίος υπουργός και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού....