ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Για την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά: δικαίωμα ή εμπόριο;

Έχεις χρήματα αγοράζεις Υγεία. Έχεις χρήματα αγοράζεις Παιδεία. Έχεις χρήματα αγοράζεις συνταξιοδοτική ασφάλιση. Έχεις χρήματα αγοράζεις κανάλια, διαπλοκή και χειραγώγηση. Έχεις δίκτυο εξασφαλίζεις προσοδοφόρα εργασία κ.ο.κ..

Η ΔΗΜΟΣΙΑ συζήτηση των τελευταίων ημερών επαναφέρει το θέμα της ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ, ως έννοια και ως δικαίωμα του ανθρώπου σε βασικά κοινωνικά και δημόσια αγαθά.

Οι προοδευτικές δυνάμεις τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο συμμετέχουν σε διαχρονικούς αγώνες για τη κατοχύρωση και τη διεύρυνση αυτών των δικαιωμάτων. Με νίκες αλλά και ήττες, με αναδιπλώσεις και παλινορθώσεις. Διαρκής ο πόλεμος, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, της δεξιάς και της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας. Η επιθετικότητα των κερδοσκοπικών και άλλων συμφερόντων ανεξάντλητη.

Πρόσβαση στο δικαίωμα για εργασία. Τριάντα και πλέον εκατομμύρια άνεργοι μόνο στην ΕΕ. Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι από το 2010 και μετά στην Ελλάδα, που οι υπεύθυνοι παριστάνουν τους αυτιστικούς και απειλούν με παλινόρθωση.

Πρόσβαση στη δωρεάν χρήση υπηρεσιών υγείας. Δεκάδες εκατομμύρια ανασφάλιστοι υγείας μόνο στις αναπτυγμένες χώρες. Πρωτοφανής η επίθεση. Προχθές κατήργησαν τα υπουργεία εργασίας και υγείας στην Αργεντινή καθ’ υπόδειξη του ΔΝΤ μαζί με άλλα μέτρα για να λάβουν δάνειο 50 δις δολάρια.

Ο εγχώριος εκπρόσωπός τους, ο γιός του Μητσοτάκη ξεθάρρεψε και μίλησε για ΙΔΙΩΤΙΚΗ ασφάλιση (Υγεία – Συντάξεις). Μοντέλο made in USA. Το κεφάλαιο δεν θέλει να πληρώνει ασφάλιστρα υγείας και σύνταξης. Ιδιαίτερα τα κερδοσκοπικά κεφάλαια θέλουν την κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Κοστίζει στη κλεπτοκρατία.

Πρόσβαση στην παιδεία. Τη δεκαετία του 1980 μόνο το 5% των παιδιών της εργατικής τάξης στη Δυτική Γερμανία είχαν πρόσβαση στα Πανεπιστήμια της χώρας και τα κονδύλια της BAYER στην έρευνα ήταν περισσότερα από όλα τα κονδύλια ΟΛΩΝ των Σχολών Χημείας της Δυτικής Γερμανίας. Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες η κατάσταση έχει βελτιωθεί, αλλά το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι -ακόμα- μακράν πιο προσβάσιμο, όσον αφορά τα ΑΕΙ για τους νέους των χαμηλών εισοδημάτων από τα συστήματα πολλών χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, της Γερμανίας μη εξαιρουμένης .

Όλοι οι επιτήδειοι -δοθείσης ευκαιρίας- επαναφέρουν τη συζήτηση για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Θα σιωπούσαν αρκετοί έμποροι παιδείας αν δημοσιευόταν συστηματικά η λίστα των ιδιωτικών, επαναλαμβάνω των ιδιωτικών Ιατρικών, Χημικών και άλλων Φυσικών Επιστημών. Είναι πολύ περιορισμένες σε παγκόσμια κλίμακα. Γιατί οι έμποροι όταν μιλούν για ιδιωτικά ΑΕΙ εννοούν, διοίκηση επιχειρήσεων, νομικά, ψυχολογία, γλώσσες, ιστορία, οικονομικά, κολλέγια και όχι Πανεπιστήμια κλπ και ό,τι ΔΕΝ έχει έρευνα, δεν έχει εργαστήρια, δεν έχει επενδύσεις. Το θέμα επανέφερε και στη χώρα μας η Δεξιά με αφορμή την ανακοίνωση κυβερνητικών μεταβατικών επιλογών με σκοπό την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Ένα πράγμα όμως ΔΕΝ μπορεί να αποσιωπηθεί. Ότι οι σχολές υψηλής ζήτησης απαιτούν υψηλές αποδόσεις σε όλο τον Πλανήτη. Και οι μαθητές των ελληνικών σχολείων είναι όμηροι των φροντιστηρίων γιατί το σύστημα και οι εκπαιδευτικοί ΔΕΝ αποδίδουν.

Ο Αριστοτέλης, πριν αιώνες, έθεσε τη βάση για το αίτιο και το αιτιατό. Ένα από τα παράγωγα είναι η κρίση ΥΠΕΡ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΥ, όταν η χώρα έχει έξι Ιατρικές σχολές και κάθε χρόνο έχει 2,5 χιλιάδες επί πλέον νέους ιατρούς. Ή όταν μόνο η Αθήνα έχει τόσους δικηγόρους όσους έχει ολόκληρο το Γαλλικό Κράτος κ.ο.κ.. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός, η σύνδεση της εκπαίδευσης με τη παραγωγή, τις τεχνολογίες, τις καινοτομίες και άλλα είναι τα καθοριστικά και όχι η αντικατάσταση των Λατινικών από την Κοινωνιολογία.

Πρόσβαση στην πληροφόρηση, στην ποιοτική ψυχαγωγία. Γνωστοποιήθηκε ότι με 3,5 εκατομμύρια ευρώ, ανέλαβαν την ιδιοκτησία και τη χρήση τηλεοπτικών σταθμών επιχειρηματίες με παρελθόν στη χειραγώγηση, στην παραπληροφόρηση, στην αποπληροφόρηση, στην προπαγάνδα, στη φτηνή ψυχαγωγία, στην εύνοια προς ελεγχόμενους πολιτικούς . Ως ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ ενός συστήματος υποβάθμισης του δημόσιου και κοινωνικού βίου. Ως παράγωγα μιας ελεγχόμενης δικαιοσύνης, ενός ελεγχόμενου κοινοβουλίου και με απόντες τους εργαζόμενους, τους αγρότες και των εκπροσώπων τους, τις περιφέρειες, τους δήμους, τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα κ.ο.κ.. Μια λούμπεν παρασιτική οικονομική τάξη όπου κυριαρχούν τμήματα από το εφοπλιστικό κεφάλαιο, από τα πετρελαιοειδή, τη λαθρεμπορία και λοιπές "ευαγείς δραστηριότητες".

Το κριτήριο του νόμου δεν ήταν η ΠΡΟΣΒΑΣΗ όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στα ΜΜΕ, αλλά η ΕΞΑΓΟΡΑ της άδειας. Dura lex sent lex! (Σκληρός ο νόμος, αλλά νόμος). Απαράδεκτη η Ratio -η βάση- του νόμου. Το αντίτιμο που θα εισπράξει το δημόσιο είναι προδήλως δυσανάλογο σε σχέση με τη καθημερινή ΒΛΑΒΗ που θα επιφέρουν και νομίμως πλέον, με τη "ρύπανση" τους στη χώρα και στους πολίτες. Πιθανή επίκληση ότι το ΕΣΡ, που αποτελεί μέρος του συστήματος, εκ των υστέρων θα επιβάλλει κανόνες κοινά αποδεκτούς, καθώς και ποινές, μόνο σοβαρή δεν είναι .

Εχέφρονες και δημοκράτες πολίτες δεν θεωρούν καθόλου χαρμόσυνα αυτά τα παμπάλαια, αυτά τα δήθεν "νέα"!

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.