ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Πλαστικό ή Πλανήτης;

Σε πρώτο πλάνο μια πλαστική σακούλα και πίσω στο βάθος ο ωκεανός. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Η καταπληκτική φωτογραφία έστειλε το μήνυμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο περιοδικό «επαναστατούσε». Το εξώφυλλο του τεύχους Ιουνίου του εμβληματικού National Geographic θέλησε να αφυπνίσει τον κόσμο. Με τίτλο «Iceberg Plastico» ,το δημιούργημα του καλλιτέχνη Gamboa που ήδη έχει κερδίσει ένα σωρό βραβεία , κατάφερε να προβληματίσει τους αναγνώστες. Ταυτόχρονα το γνωστό περιοδικό ανακοίνωσε την πρωτοβουλία «Πλαστικό ή Πλανήτης» , μια πολυετή καμπάνια ενημέρωσης και ερευνητικών πρωτοβουλιών με στόχο τον έλεγχο και την μείωση της χρήσης πλαστικού ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να ζήσει χωρίς αυτό. Ως ένδειξη καλής θέλησης το περιοδικό ανακοίνωσε ότι οι συνδρομητές του σε Η.Π.Α ,Ουγγαρία και Ινδία θα λάβουν τα περιοδικά τους τυλιγμένα σε χαρτί και όχι σε πλαστικό.

Το σίγουρο είναι ότι η μόλυνση από το πλαστικό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και είναι η κορυφή του παγόβουνου σε έναν πλανήτη που καλείται να βρει λύση για να έχει ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Στη δημοφιλή ταινία «Ο Πρωτάρης», , παραγωγή του 1967, ο προφητικός γείτονας κ. Μαγκουάιρ θα δώσει μια συμβουλή για το μέλλον στον Μπεν, τον νεαρό εραστή :»Μια κουβέντα έχω να σου πω» λέει στο Ντάστιν Χόφμαν που ερμηνεύει τον Μπεν. «Πλάστικ!. Βλέπω μέλλον στα πλαστικά». Με αυτή την σκηνή που γυρίστηκε με φόντο την πισίνα ενός πλούσιου σπιτιού, οι συντηρητές του Getty προλογίζουν το ενημερωτικό τους φυλλάδιο για την συντήρηση έργων τέχνης από πλαστικό. Έτσι αποκαλύπτουν το εύρος της χρήσης του πλαστικού στην κουλτούρα μας. Ονόματα όπως ο Τζεφ Κουνς και η Χρύσα συμπεριλαμβάνονται στην τεράστια λίστα καλλιτεχνών που επέλεξε το πλαστικό ως μέσον έκφρασης. Χιλιάδες χρηστικά αντικείμενα αλλά και αξεσουάρ μόδας ιστορικών οίκων , έπιπλα, φουτουριστικά κοστούμια της Mary Quant και του Paco Rabanne , οι στολές των αστροναυτών Άρμστρονγκ και Όλντριν που περπάτησαν πρώτοι στο φεγγάρι το 1969 είναι κατασκευασμένα από πλαστικό.

Η σχέση μας με το πλαστικό πέρασε από σαράντα κύματα . Ναι, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά . Η επιστημονική βιβλιοθήκη του Life γράφει στον τόμο «Πλαστικές Ύλες» του 1967: «Η εποχή μας είναι ο αιώνας των συνθετικών . Σήμερα μια κομψή κυρία μπορεί να πάει στο θέατρο ντυμένη από πάνω ως κάτω με συνθετικές ύλες. Την ακρυλική περούκα της ως τις βινυλικές σόλες της.»
Ο Αλεξάντερ Παρκς παρασκεύασε το πρώτο πλαστικό πολυμερές ,το 1855. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το πλαστικό μπήκε δυναμικά στην καθημερινότητά μας. Σταθμός στην ιστορία του πλαστικού ήταν ο βακελίτης. Το 1924 στο εξώφυλλο του περιοδικού «Time» φιγουράρει ο εφευρέτης Βέλγος Λεό Μπέκελαντ, υπεύθυνος παρασκευής του υλικού με τις χίλιες χρήσεις.
«Διαβρώνει τα πάντα. Είναι σαν μετάσταση» θα γράψει ο Νόρμαν Μέιλερ αλλά κανένας δεν τον πήρε σοβαρά. Το πλαστικό ήρθε για να μείνει. Είναι αναλώσιμο, ανθεκτικό και φτηνό. Μετά τον Πόλεμο το νάιλον που έβγαλαν στην αγορά οι επιστήμονες της Du Pont έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή προϊόντα . Οι κυρίες σχημάτιζαν ουρές για να προμηθευτούν ένα ζευγάρι κάλτσες ενώ λόγω της φρενίτιδας που είχε δημιουργηθεί χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια και 700 εκατομμύρια κάλτσες για να ανταποκριθούν οι κατασκευαστές στη ζήτηση. Το 1948 το περιοδικό «House Beautiful» κάνει ένα μεγάλο αφιέρωμα στη νέα μόδα : «Υψηλή Τέχνη με 39 σεντς» .

Ο Ερλ Τάπερ χρησιμοποιώντας ανθεκτικά κομμάτια σκωρίας από πολυαιθυλένιο , κατασκεύασε τα πρώτα άθραυστα δοχεία, φλιτζάνια και πιάτα. Στη συνέχεια έφτιαξε καλύμματα που έκλειναν αεροστεγώς. Η γνωστή εταιρεία Tupperware θα απευθυνθεί στις νοικοκυρές που με τα βραδινά σουαρέ απογειώνουν τις πωλήσεις . Τα διάσημα πολύχρωμα τάπερ που είναι αεροστεγή και δεν σπάνε γίνονται σήμα κατατεθέν της νέας εποχής. Τα συνθετικά ρούχα δεν θέλουν σιδέρωμα και οι πλαστικές καρέκλες στολίζουν βεράντες και εξοχικά. Το πλαστικό έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

Τεχνικοί κήποι και πλαστικά λουλούδια στόλισαν σπίτια και μπαλκόνια. Οι πλαστικές παντόφλες και σαμπρέλες φιγουράρουν στις αναμνήσεις μας. Το πλαστικό ήταν φτηνό, μπορούσες να το πετάξεις. Ήταν μια επαναστατική εφεύρεση.

Στις μέρες μας το πλαστικό γεμίζει τις θάλασσες σκοτώνοντας χιλιάδες θαλάσσιους οργανισμούς. «Γιατί θέλουμε να γυρίσουμε πίσω», λέει ο ήρωας του Γουίλιαμ Φόκνερ στο προφητικό «Η βοή και η αντάρα». «Σας το λέω, είμαστε άρρωστοι, είμαστε ένα άρρωστο έθνος, είμαστε άρρωστοι μέχρι εμετού και γι’αυτό χτίζουμε τις ζωές μας με υλικά που μυρίζουν σαν εμετός, όπως είναι το πολυαιθυλένιο και ο βακελίτης, το φάιμπεργκλας και το στυρένιο..»

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.