ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Επιμένοντας στη ζωή...

Ο κόσμος των ηλικιωμένων είναι ο κόσμος της μνήμης. Άλλωστε, είμαστε ό, τι σκεφτήκαμε, ό, τι αγαπήσαμε, ό, τι καταφέραμε, ό, τι θυμόμαστε,...

Ο κόσμος της μνήμης είναι μια αστείρευτη πηγή σκέψεων για τον εαυτό τους, για τον κόσμο που έζησαν και για τα πρόσωπα και τα γεγονότα που στη διάρκεια της ζωής προσήλκυσαν την προσοχή τους. Όσο πιο ζωντανές οι αναμνήσεις που αναδύονται στη μνήμη τους, τόσο πιο μακρινά στο χρόνο τα περιστατικά. Κάθε τι μακρινό τους βοηθάει να ζουν...

Ο χρόνος του μέλλοντος είναι γι’ αυτούς πολύ σύντομος και επειδή δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον προσπαθούν να καταλάβουν το νόημα ή το μη νόημα της ζωής.

Το ότι οι άνθρωποι είναι θνητοί είναι γεγονός. Το ότι δεν είναι το τέλος της ζωής, αλλά το πέρασμα σε μια άλλη μορφή ζωής δεν είναι γεγονός αλλά πίστη. Αυτή την άλλη μορφή ζωής τη φαντάζονται και την ορίζουν διαφορετικά ο κάθε άνθρωπος, η κάθε θρησκεία, η κάθε φιλοσοφία. Ο καθένας τους τον αναπαριστά ανάλογα με τις ελπίδες και τους φόβους του, ανάλογα με τα όνειρά που τον έθρεψαν και τους εφιάλτες που τον καταδίωξαν, ανάλογα με τις διδαχές του τον γαλούχησαν...

Αν κάποιος θελήσει να συζητήσει μαζί τους, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν ικανοποιημένοι από τη ζωή, απογοητευμένοι και οι περισσότεροι απλά προβληματισμένοι. Η αντιμετώπιση του τελευταίου κομματιού της ζωής ποικίλει με το αν έχουν συλλάβει τη ζωή σαν δύσβατο βουνό όπου πρέπει να σκαρφαλώσεις, ή σαν ποτάμι που σε παρασέρνει αργά προς τις εκβολές του, ή σαν δάσος στο οποίο τριγυρνάς πάντα αβέβαιος για το ποιος δρόμος σε βγάζει σε ξέφωτο.

Εκείνο που ξεχωρίζει τους ηλικιωμένους από τους νέους και τους ώριμους είναι η επιβράδυνση των κινήσεων του σώματος και του πνεύματος. Η μνήμη μπλοκάρει, το λεξιλόγιο φτωχαίνει, η ομιλία χάνει τη ροή της,... παντού δυσκαμψία. Η παρηγοριά είναι ότι κάθε επισημότητα απαιτεί μακρούς χρόνους!!!

Στις στατικές κοινωνίες ο ηλικιωμένος ήταν σεβαστός, στις αναπτυγμένος, που οι αλλαγές κυριαρχούν, είναι αυτός που δεν ξέρει...., αλλά δε παύει να είναι φορέας αναγκών για προϊόντα, συνεργάτης διεύρυνσης της αγοράς...

Η πρότασή μου...

Οι ηλικιωμένοι να πάψουν να αντιμετωπίζουν αρνητικά το καινούργιο και να προσπαθούν να το κατανοήσουν, διαφορετικά θα πρέπει να περιμένουν την αποξένωση...

Ο. καθ. Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων [email protected]

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.