ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τα «Κίτρινα Γιλέκα», τα «Κόκκινα Φουλάρια» και η κατασκευή της παραδοσιακής ελληνικής ομελέτας!

«Δύο νέες ομάδες διαμαρτυρίας» μετέδιδε, λίαν προσφάτως, ο ανταποκριτής καλής και έγκριτης εφημερίδας από το Παρίσι· «έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Γαλλία. Πρόκειται για τα «Κόκκινα Φουλάρια» και τα «Κόκκινα Στυλό». Τα «Foulards Rouges», όπως ακριβώς ονομάζονται, θεωρούνται ως το αντι - κίνημα στα «Κίτρινα Γιλέκα», το οποίο δημιουργήθηκε στις αρχές του μηνός ως αντίδραση στα βίαια επεισόδια που προκαλούνται κάθε τόσο κατά τις διαμαρτυρίες των «Κίτρινων Γιλέκων» όπως σημειώνει η DW(…). Τα «κόκκινα Στυλό» πάλι, είναι το νεογέννητο κίνημα που κυοφορήθηκε από τις διαμαρτυρίες των μαθητών κατά της εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως που επιχειρεί η κυβέρνηση. Οι δύο νέες ομάδες διαμαρτυρίας πρόκειται (καταλήγει τώρα η ίδια ανταπόκριση), από δω και στο εξής να κάνουν έντονη την παρουσία τους, τόσο, στους δρόμους της Πρωτεύουσας, όσο, και της υπόλοιπης χώρας».

Φουλ στα έντονα χρώματα, δηλαδή, οι ομάδες διαμαρτυρίας στη Γαλλία που, βεβαίως, έχει μακραίωνη ιστορία κινημάτων, εξεγέρσεων και επαναστάσεων. Κινήματα, εξεγέρσεις και επαναστάσεις που επηρέασαν και, ως ένα βαθμό, επηρεάζουν ακόμη την Παγκόσμια ανθρώπινη κοινωνία. Δεν είναι, ασφαλώς, της ώρας να καθίσουμε να αναφέρουμε εδώ όλα αυτά τα γεγονότα. Ωστόσο, μια αναφορά στην περίφημη γαλλική επανάσταση που πέρασε όλο τον Κόσμο σε μια νέα εποχή και, εξίσου, μια αναφορά στον «Μάη του 68» που άρχισε να αμφισβητεί δομικά την ευδαιμονία και τον πολιτισμό των Δυτικών Αξιών φτάνουν για να καταλάβουμε ότι αυτή η χώρα είναι το κάτι άλλο – τον έχει στο DNA της τον ξεσηκωμό και την, καλώς ειπείν, αντράλα : εκεί που κυριαρχεί η καταχνιά, ο δεσποτισμός και το σκοτάδι· στα καλά καθούμενα·οι Γάλλοι βρίσκουν τον τρόπο και μπορούν να ζυμώνονται, ώστε, να παράξουν μια Ιστορία από την αρχή. Χαλάλι τους των ανθρώπων - τους βγάζω με σεβασμό το καπέλο.

Εδώ, πάλι, κατά τα μέρη τα δικά μας… νέκρα και ξεραΐλα. Αν εξαιρέσεις, δηλαδή, τις μαζικές κινητοποιήσεις για τα εθνικά θέματα που δημιούργησαν προβληματισμούς όσο και παράδοξα, παίζει κυρίαρχα η… «αχρωματοψία». Θα μου πείτε: «Ρε συ μεγάλε δεν βαρέθηκες ; τα χρώματα δεν είναι εκείνα που κατέστρεψαν την Ελλάδα; Δεν θυμάσαι καθόλου τα πράσινα, τα μπλε και τα κόκκινα καφενεία που δίχαζαν τόσο ανυπόφορα το λαό και έφεραν εδώ που έφεραν τη χώρα; Και θα σας πω : Ναι, έχετε δίκιο. Τα «χρώματα» στην Ελλάδα «έβαψαν» σοβαρά τα πάθη και «έβλαψαν» σοβαρά τη χώρα. Έλα ντε, όμως, που μεθοδολογικά έτσι γίνεται από συστάσεως Κόσμου – ανεξάρτητα αν στην Ελλάδα έγινε αυτό που έγινε : «Αν δεν σπάσεις αυγά» που λέει και η ύποπτη παροιμία, «ομελέτα δεν γίνεται»! Κάπως έτσι γίνεται και με τα χρώματα και τα κινήματα. Αν δεν γεμίσει ο χώρος με χρώματα, φωνές κι αντράλες· η ιστορία δεν κινείται : σταματάει ολότελα. Και τότε αρχίζει την καταστροφή δια της εκδικήσεως της ίδιας της ιστορίας...

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.