ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

72ο Φεστιβάλ Καννών: Δυό δυό, Χόλιγουντ εδώ

Κάννες δίχως Χόλιγουντ, ιππότης δίχως άλογο. Να γιατί ο Τιερί Φρεμό, έστω την τελευταία στιγμή, πρόσθεσε στο διαγωνιστικό τμήμα του Κουέντιν Ταραντίνο με το «Once upon a time...  in Hollywood». Καλές οι απαστράπτουσες τουαλέτες και το καθημερινό οφθαλμόλουτρο, καλές οι Μόνικα Μπελούτσι, Μπέλα Χαντίντ ή τόσες άλλες, καλό το ατομικό στριπτίζ κι οι αποκαλυπτικές πόζες, το ζεύγος Μπραντζολίνα κάλυπτε απολύτως την αδηφαγία των Καννιβαλιστών, φέτος το διαδέχεται το δίδυμο των πρωταγωνιστών.

Στο πλευρό, λοιπόν, του Μπραντ Πιτ ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ακόμα κι ο καιρός τους ευνοεί, διακόπτοντας προσωρινά το βροχερό του πρόγραμμα. Λεπτό γενάκι, σμόκιν, αυτοπεποίθηση, χαμόγελο κατακτητή. Ο πρώτος στέκει ακίνητος στο κόκκινο χαλί, ο δεύτερος παρασύρει τις κάμερες και τους σωματοφύλακες κατά μήκος του κιγκλιδώματος, μοιράζοντας αυτόγραφα στις θαυμάστριες που παραληρούν. Η μουσική υπόκρουση κι ο σχολιαστής απλώς εντείνουν την ατμόσφαιρα, εκτός οθόνης. Εντός, μεταφερόμαστε στην Καλιφόρνια του 1969. Γειτονάκια του Ρομάν Πολάνσκι, ένας ξεπεσμένος ηθοποιός (Ντι Κάπριο) και ο κασκαντέρ κολλητός του (Πιτ) περιμένουν ένα θαύμα από τον ατζέντη τους (Αλ Πατσίνο), παίζοντας σε ταινίες της συμφοράς και χαζεύοντας την αιθέρια Σάρον Τέιτ (Μαργκό Ρόμπι) πριν σφαγιασθεί από τον Μάνσον και την παρέα του. Το βρώμικο Βιετνάμ πλησιάζει στο τέλος του, το νέο Χόλιγουντ ετοιμάζεται να καταπιεί το παλιό κι ο Πολάνσκι λείπει στο Λονδίνο για το «Μωρό της Ρόζμαρι».

Δυο δεκαετίες μετά από τον Χρυσό Φοίνικα στο «PULP FICTION» δια χειρός Κλιντ Ίστγουντ, ο Ταραντίνο εξακολουθεί να νοσταλγεί τα είδη, τις συνθήκες παραγωγής, τις σκηνές δράσης, την μυθολογία και μιαν εποχή του κινηματογράφου που παρήλθε ανεπιστρεπτί. Ουσιαστικά, αυτοπροσδιορίζεται ως αμετανόητος εραστής της αιώνιας αθωότητας, δήθεν αγνοώντας πως αυτήν ακριβώς την αθωότητα δολοφονούν η Ρόζμαρι και ο Πολάνσκι, με την επικράτηση του Κακού, για πρώτη φορά στα χρονικά των ταινιών τρόμου. Αλλ’ αν η όψη του Ταραντίνο θυμίζει διαταραγμένο αμερικανάκι, ο Τέρενς Μάλικ κι αυτός βραβευμένος εδώ για το «Δέντρο της ζωής», στοχεύει στο θέμα της ανθρώπινης συνείδησης και στην αναμέτρηση Φύσης-Ιστορίας, διηγούμενος επί τρίωρο παρακαλώ την αληθινή περίπτωση ενός Αυστριακού αγρότη και οικογενειάρχη που αρνήθηκε να υπηρετήσει τους Ναζί – «A HIDDEN LIFE» κι ο Θεός να σε φυλάει απ’ τους Αμερικανούς μ’ έκδηλα συμπτώματα φιλοσοφίας.

Στον κοινωνικό ρεαλισμό επιμένουν οι μόνιμοι θιασώτες του, όπως ο Κεν Λόουτς και οι αδερφοί Νταρντέν. Ενεργοί βετεράνοι, έχοντας θριαμβεύσει ήδη από δυο φορές μάλιστα στο παρελθόν, δεν δείχνουν και στην καλύτερη φόρμα τους. Ο ένας, συναντά τους ήρωές του στο Νιουκάστλ για να επιτεθεί στην κυρίαρχη οικονομία των Αγορών, καθώς μια τετραμελής οικογένεια της εργατικής τάξης πασχίζει να κρατήσει το σπίτι της («Sorry We Missed You»). Οι άλλοι, στην πιο ισχνή μάλλον στιγμή της πλούσιας καριέρας τους, επιλέγουν ξανά έναν έφηβο ως πρωταγωνιστή, τον «Jenne Ahmed», διχασμένο ανάμεσα στις παραδόσεις του Ισλάμ και στις προκλήσεις του δυτικού τρόπου ζωής, με φόντο το σημερινό Βέλγιο.

Τι μας διδάσκει η ιστορία του παγκόσμιου σινεμά; Ότι ο διδακτισμός σβήνει, μόνον η αφοπλιστική ειλικρίνεια δικαιώνεται. Και σε περιόδους οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων, ποιο είδος ανθεί; Οι ταινίες τρόμου. Καθώς, όμως, η ανάμιξη των ειδών αποτελεί πλέον κανόνα, ο σύγχρονος μετρ του τρόμου Μπονγκ-Ζουν-Χο δεν αφήνει μόνον την φαντασία του να οργιάσει, επιχειρεί και μιαν παράτολμη σύνθεση δράματος και κωμωδίας για να σχολιάσει ο ταξικό χάος, τον εξαμερικανισμό και την κοινωνική αποδιάρθρωση της Νότιας Κορέας, στο βωμό του ψηφιακού θαύματος. Στο επίκεντρο, μια οικογένεια μικροαπατεώνων που βρίσκουν απασχόληση στην βίλα κάποιου επιχειρηματία, πριν ανακαλύψουν τι κρύβεται στο σφραγισμένο υπόγειο. Με το χιούμορ και τον καλοκουρδισμένο ρυθμό, η ψυχαγωγία καλά κρατεί. Αλλ’ όταν προστεθούν το έγκλημα και οι απίθανες ανατροπές, το «PARASITE» μετατρέπεται σχεδόν σε καρικατούρα του εαυτού του, αδικώντας τον ταλαντούχο σκηνοθέτη. Πλησιάζοντας η ώρα των βραβείων, το φάντασμα της αδικίας επανέρχεται επίσης.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.