ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Η επέτειος της 3 του Σεπτέμβρη 1974

Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων επιβεβαιώνουν πως είναι ατελέσφορη και αδιέξοδη η «συνταγή» των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που περιορίζει το πρόβλημα της κρίσης μονόπλευρα στις «δημοσιονομικές» υποχρεώσεις.

Γιατί αυτή η νεοφιλελεύθερη επιδίωξη -που και σήμερα επιχειρεί η ΝΔ του κ Μητσοτάκη -μετατρέπεται σε όχημα πολλαπλασιασμού των επιπτώσεων σε βάρος της παραγωγικής βάσης της χώρας, των πολιτών και της δημοκρατίας.

Γίνεται όχημα στην εκχώρηση άνευ όρων μεριδίων αγοράς σε κερδοσκοπικές επιδιώξεις και όχι στην ανάπτυξη.

Πρόκειται για επιδίωξη που όπου επιχειρείται αποτυπώνει έναν βαθύτατο κοινωνικό διχασμό με ωφελημένους τους λίγους.

Με το τυπικό τέλος των μνημονίων γίνεται φανερό πως απαιτείται ένας προοδευτικός οδικός χάρτης που δεν θα διαχωρίζει την ανάπτυξη και σωτηρία της χώρας από τους πολίτες.

Απαιτείται σχέδιο προοδευτικό, που θα σχετίζεται με την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με συνοχή και δημοκρατία.

Και αυτό πλέον με τη σειρά του εμφανώς συνδέεται με την προώθηση προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Είναι η ώρα να γίνεται διακριτή η προοδευτική πολιτική, σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων που προωθεί ο νεοφιλελευθερισμός (γερμανική Ευρώπη) με τους εγχώριους συμμάχους του.

Γεγονός που έγκαιρα -από τη 10ετία του '80- ο Ανδρέας Παπανδρέου διέβλεπε, προωθώντας με το σοσιαλιστικό κίνημα πρωτοβουλίες συναντήσεων με ηγέτες που επιδίωκαν μια προοδευτική πολιτική ανάπτυξης.

Το κοινωνικό αίτημα λοιπόν παραμένει αναλλοίωτο και αφορά την ανάγκη εξειδίκευσης οδικού χάρτη με ευδιάκριτες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες προκειμένου η έξοδος από την κρίση και τα αδιέξοδα μονόπλευρα δημοσιονομικά «νεοφιλελεύθερα μνημόνια» να σχετίζεται τόσο με εφαρμοσμένες πολιτικές που θα αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση με δίκαιη συμμετοχή των συντελεστών στους κινδύνους και τις ευκαιρίες όσο και την κοινωνική συνοχή με αλληλεγγύη και τη δημοκρατία...

Το στοίχημα βρίσκεται ακριβώς στην ικανότητα των δυνάμεων της πληθυντικής αριστεράς να ανταγωνιστούν, με συμμέτοχο και κριτή την κοινωνία, ώστε να συγκροτήσουν με προγραμματικό λόγο και συμμαχίες την προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία.

Αυτό είναι άλλωστε και το διακύβευμα που φοβούνται οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, αφού με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους ταυτίζονται με το αίτημα του χρηματιστηριακού και κερδοσκοπικού κεφαλαίου να μην αλλάξει η μονόπλευρη στήριξη των νεοφιλελεύθερων δημοσιονομικών πολιτικών (δηλώσεις Στουρνάρα, Μητσοτάκη, τέως υπουργών που συνεργάστηκαν στην κυβέρνηση Σαμαρά) ακόμα και μετά το πέρας των μνημονίων.

Χρειάζεται λοιπόν να γίνει ευδιάκριτος ο δρόμος που διεκδικεί τη διαμόρφωση όχι απλά ενός προοδευτικού μετώπου αλλά της προοδευτικής πλειοψηφίας που θα εκφράζει με πολιτική και προγραμματική ενότητα τις δυνάμεις της πληθυντικής κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς (σοσιαλιστές, αριστερούς οικολόγους κτλ).

Με αφορμή τόσο τη νέα πολιτική περίοδο όσο και την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικού κινήματος θέλω να υπογραμμίσω το εξής:

Η ανασύνθεση και ανασύνταξη της μεγάλης παράταξης του αριστερού, προοδευτικού, σοσιαλιστικού και ριζοσπαστικού χώρου προϋποθέτει πολιτικό προοδευτικό σχέδιο με κοινωνικές και πολιτικές όμορες συμμαχίες.

Και ταυτόχρονα πρέπει να έχει ένα και μόνο ένα μέτωπο αντιπαράθεσης, που θα αφορά τον διχαστικό κοινωνικά και αναπτυξιακά νεοφιλελευθερισμό με όσους τον εκφράζουν.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Ανδρέα και ο πυρήνας της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.

Προϋποθέτει παράλληλα και μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης και κομματικών δομών με προγραμματικές συγκλίσεις που να είναι ικανές να εξειδικεύουν και να εφαρμόζουν πολιτικές με διακριτούς και μετρήσιμους κοινωνικά -παραγωγικά οικονομικά και δημοκρατικά προοδευτικούς στόχους.

Το κοινωνικό αίτημα -όπως ακριβώς και την 3 Σεπτέμβρη του 74 με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ- μεταφράζεται και πάλι στην ανάγκη ο προοδευτικός χώρος να διασυνδεθεί πολύπλευρα με την κοινωνία και τις διεργασίες της για να έχει σταθερό νήμα αλληοτροφοδότησης με τους παραγωγικούς, οικονομικούς χώρους και να μετασχηματίζει ανάγκες σε πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Και αυτή η εντολή δόθηκε στις τελευταίες εκλογές.Η εποχή δεν προσφέρεται σε μεταλλαγμένα πολιτικά σχήματα η ακόμα χειρότερα στην εγκατάλειψη των αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της αριστερά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πραγματική οικονομία και η δημοκρατία !

Το αίτημα δεν είναι η μετάλλαξη αλλά η διασύνδεση και η αλληλοτροφοδότηση με την κοινωνική διεργασία και ανάγκη

Οι μεταλλάξεις κομματικών σχηματισμών σε θολά ως προς την ταυτότητα και το όνομα, θνησιγενή και ερμαφρόδιτα κόμματα, και η «άθροιση αξιωματούχων» σε σχήματα «απολιτίκ» με ολίγον κέντρο, ολίγη αριστερά και δεξιά», δεν πρόκειται να βρουν κοινωνική αποδοχή, δεν μπορούν να γίνουν καν βιώσιμα, γιατί απουσιάζει το... με «ποιους και για ποιους» είναι αναγκαίος ο άλλος δρόμος στις διχαστικές επιδιώξεις του Νεοφιλελευθερισμού !

Γι αυτόν άλλωστε το λόγο ο Ανδρέας Παπανδρέου απέρριπτε ως επικίνδυνους τους «διμέτωπους»!

3 Σεπτέμβρη '74 - 3 Σεπτέμβρη επαναφέρω λοιπόν τη συζήτηση στο θέμα.

Το σοσιαλιστικό κίνημα ΠΑΣΟΚ, έλεγε ο Ανδρέας, είχε ένα μόνο μέτωπο αντιπαράθεσης, τον νεοφιλελευθερισμό, και στη βάση αυτή με προγραμματικό λόγο διαμόρφωνε την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Η κριτική του σοσιαλιστικού χώρου ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα στις δυνάμεις ή τα πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονταν στον πόλο της «άλλης Αριστεράς» δεν ήταν ποτέ αντίπαλη αλλά σχετιζόταν με τις λάθος επιλογές τους να υπηρετήσουν αυτό τον στόχο.

Οι πρωτοβουλίες των στελεχών στους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους έδειχναν ότι είναι προτεραιότητα η επιδίωξη προοδευτικών συμμαχιών για την προώθηση των αλλαγών υπέρ της κοινωνίας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.

3 Σεπτέμβρη .. 74 ..έχει δημιουργήσει παρακαταθήκη και ρίζες στην κοινωνία και αυτό θυμίζει πως :

Τα κόμματα πρέπει να έχουν και ρίζες και μνήμες! Πολύ περισσότερο να διαλέγουν την όχθη της μάχης, αν δηλαδή εργάζονται για τη συγκρότηση προοδευτικής η συντηρητικής πλειοψηφίας.

Ακριβώς λοιπόν γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να απορρίπτουμε πολιτικά εκδοχές που θολώνουν την αντίθεση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.