ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις...

Αλήθεια, με... την φόρα που έχει πάρει ο νέος «Τζέκινς Χαν» της Ιστορίας – ο Ραντζίπ (Τάδε) Ερντογάν, εκείνο που φοβούμαστε όλοι από καιρό ότι μπορεί να συμβεί είναι πολύ κοντά μας. Μια γενικότερη πολεμική ανάφλεξη στην περιοχή είναι πιθανή, καθώς, οι συνεχείς αναδιπλώσεις και διγλωσσίες του «ατλαντικού παράγοντα» (μέσω του προέδρου Τράμπ φυσικά που δεν είναι τόσο φαιδρός όσο δείχνει – εκκεντρικός είναι άνθρωπος), και οι αμφισημίες - διχογνωμίες διάφορων άλλων διεθνών δυνάμεων, τον ωθούν «πιο βαθιά» σε ενέργειες που, αν λάβουμε καλά υπόψιν το ιστορικό, το περίεργο εθνοθρησκευτικό πάζλ που υπάρχει στην περιοχή, έστω, και τα αλληλοκαλυπτόμενα συμφέροντα που εκφράζονται έτσι όπως εκφράζονται κάποιες φορές, σημαίνουν ξεκάθαρα και διπλωματικά που λένε : «αιτία πολέμου». Πολέμου, μάλιστα μακρού, αν εμπεδώσουμε επαρκώς τι συμβαίνει τώρα και ότι στην περιοχή έχουν μαζευτεί όλοι οι... «στρατοί του Κόσμου» που, αλίμονο, δεν θα χάσουν, την ευκαιρία να απαντήσουν...

Και αυτό που συμβαίνει, βέβαια, τώρα∙ ασφαλώς, δεν είναι αυτό που λέγεται και προπαγανδίζεται δεόντως ως δημιουργία «ζώνης Ασφαλείας» από τους «Καθεστωτικούς του Ερντογάν» (που θέλουν πολέμους και μόνο νίκες να σταθεροποιηθούν). Αυτός είναι ένας σκοπός, αλλά, ένας ελάσσων σκοπός. Ο μείζον αντικειμενικός σκοπός (ο ΑΝΣΚ που λέγαμε στο στρατό), είναι να αποτρέψει αμετάκλητα - με κάθε τρόπο (εκκαθαρίζοντας τα σύνορα, επεκτείνοντας τα σύνορα, δημιουργώντας συμμαχικούς θύλακες κ.λπ.)∙ αυτό που οι Κούρδοι έπρεπε να έχουν εδώ και εκατό χρόνια : το Κράτος τους. Και τότε, οι μεγάλες δυνάμεις ήταν που ολιγώρησαν, ώστε, να μη λάβει χώρα το γεγονός, καθώς, η δυναμική αλλά και η επιβολή που είχε ο Κεμάλ σε πολλούς Κούρδους με το όραμά του για τη «Νέα Μεγάλη Τουρκία» τους είχε σύρει με το μέρος του! (Μάλιστα, έτσι, για την Ιστορία οι «Τσέτες», οι περίφημοι «άτακτοι» του στρατού του Κεμάλ, εκείνοι που κατέσφαξαν τους Έλληνες με την κατάρρευση και την υποχώρηση, ήταν επί το πλείστο Κούρδοι)...

Η μη δημιουργία του Κουρδικού Κράτους στο διακριτό βάθος που αυτό ορίζονταν από τα πράγματα και από τον διεθνή παράγοντα είναι καθ’ αυτό το γεγονός -η θρυαλλίδα που σπάει και φέρει την έκρηξη και τη φωτιά. Και η επίθεση της Τουρκίας την στιγμή, αυτό ουσιαστικά συμβολίζει και σηματοδοτεί : το σπάσιμο της Θρυαλλίδας. Οι Κούρδοι, μέχρις εσχάτων, μέχρι ενός που λένε, δεν θα επιτρέψουν να συμβεί αυτό που ξανασυνέβη και σήμερα φέρονται να είναι πολίτες τριών και τεσσάρων διαφορετικών κρατών : της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ. Και αν μέχρι σήμερα (λένε πολλοί) χρειάστηκαν εκατό χρόνια ώστε να διαμορφώσουν πλέρια την εθνική συνείδησή τους οι Κούρδοι, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να τους πάρει και άλλα εκατό!! Σε αυτό ακριβώς έμπλεξαν (και μας έμπλεξαν, αλίμονο, όλους), οι Τούρκοι που δε λένε να καταλάβουν με τίποτε το «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις...

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.