MEDIA

Σφοδρή αντιπαράθεση με αφορμή την απροκάλυπτη αποκάλυψη ταυτότητας διαδηλωτή στην ΕΛΑΣ απο τον βουλευτή της ΝΔ

Εξώδικο Μπογδάνου στην «Ελληνοφρένεια» για το... «ρουφιάνος»

Εξώδικο απέστειλε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μπογδάνος, στην σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» και στους συντελεστές της, Θύμιο Καλαμούκη και Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη, για το χαρακτηρισμό «ρουφιάνος».

Οι παραγωγοί ανήρτησαν  στα social media ολόκληρο το εξώδικο, το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων

«ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗ ΟΧΛΗΣΗ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου
ΠΡΟΣ
Τον Θύμιο Καλαμούκη, ραδιοφωνικό παραγωγό του ραδιοφωνικού σταθμού ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1

Τον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη, ραδιοφωνικό παραγωγό του ραδιοφωνικού σταθμού ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1
Όπως πρόσφατα με ενημέρωσαν, στη ραδιοφωνική σας εκπομπή με τίτλο «Ελληνοφρένεια» στις 7-10-2019, που μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά 90,1 FM» ειπώθηκαν από εσάς τα εξής προσβλητικά και συκοφαντικά αναφερόμενα ευθέως στο πρόσωπό μου στο ακόλουθο ραδιοφωνικό απόσπασμα:
Ελληνοφρένεια 7/10/2019 (Μπογδάνος κ.α.)

«(…) O Γιώργος Παπαδόπουλος έλεγε στα χρόνια της Χούντας ότι ο καθένας πρέπει να εποπτεύσει τον εαυτό του που είναι πολύ δύσκολο αυτό, τον σύντροφό του, δεν εννοεί τον αγωνιστή σύντροφό του, με όποιον ζει, με όποια ζει κλπ., και το γείτονα του. Αυτή ήταν μία αρχή και μία αξία της Χούντας και την περιέγραφε πάρα πολύ καλά ο επικεφαλής της Χούντας.
Από μικρός, από το Δημοτικό, ήμουν κι εγώ κάποτε εκεί, σιχαινόμουν τους ρουφιάνους, αυτά τα. σιχάματα, πάρα πολλά, γενικώς, που πρόθυμα, σήκωναν το χέρι και με φοβερή ταχύτητα και πάθος έδειχναν κάποιο συμμαθητή τους, για ανώδυνα θέματα, προφανώς, στα χρόνια του Δημοτικού.

Σιχαινόμουν και την πράξη αυτή καθ’ αυτήν, αλλά κυρίως σιχαινόμουν την ικανοποίηση που είχε η μούρη τους αμέσως μετά την πράξη αυτή. Αυτό το νικηφόρο ύφος σαν να είχαν κάνει κάτι πολύ μεγαλειώδες και πάρα πολύ σημαντικό και κυρίως καλό.
Αυτά τα σιχάματα, αυτές τις πρόστυχες και δυστυχισμένες ψυχές και μούρες και μυαλά τα ένιωθα πάντα απέναντι, ποτέ δε μπορούσα να ταυτιστώ, ποτέ δεν τους χώνευα, φαντάζομαι και πολύς κόσμος κι όχι μόνο εγώ. Μεγαλώνοντας μετά, όταν ωριμάσαμε κι όχι μόνο στο σχολείο, μάθαμε ότι και στα χρόνια της κατοχής αυτά, τα σιχάματα πάλι έστελναν αγωνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, συνήθως, φορώντας κουκούλα τότε, σήκωναν το χέρι και το δάχτυλο κι έδειχναν τον πατριώτη που είχε αντισταθεί στο γερμανό κατακτητή, το έκαναν σε πολλές περιοχές, η Κοκκινιά, επειδή είναι εδώ στον Πειραιά, είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση, υπάρχουν πολλές διηγήσεις από αυτά(…)»

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.