Ο Βασίλης Νομικός είναι 35 χρονών, ασχολείται με το εμπόριο και ετοιμάζεται σε λίγο καιρό να γίνει μπαμπάς. Επίσης είναι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να βάζει στόχους και να τους πετυχαίνει. Πριν από 4 χρόνια αποφάσισε να ανέβει και στις 53 υψηλότερες βουνοκορφές στην Ελλάδα. Έβαλε στόχο να δει την θέα από την κορυφή και των 53 βουνών στην χώρα μας που ξεπερνούν σε υψόμετρο τα 2.000 μέτρα. Στα τέλη του φετινού Οκτωβρίου τα κατάφερε παρά τις πλείστες όσες δυσκολίες. Δεν τον πτόησε καν το γεγονός πως πραγματοποίησε όλες αυτές τις αναβάσεις μόνος του. «Έμαθα ότι είμαι περισσότερο δυνατός από όσο πίστευα και ότι δεν πρέπει να τα παρατάω ποτέ» αναφέρει ο ίδιος για το «μάθημα» που «έκρυβε» το εγχείρημα του ενώ φαίνεται πως έχει ήδη καταλήξει στον επόμενο στόχο του.

Πως ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα; Έθεσες από την αρχή τον στόχο των 53 κορυφών ή προέκυψε στην πορεία;

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2015 όταν διάβασα ένα ταξιδιωτικό-ανάβαση στη δρακόλιμνη Γκιστόβα του Γράμμου. Είναι η υψηλότερη στη χώρα μας στα 2.350m υψόμετρο. Μόλις είδα κάποιες φωτογραφίες της ένιωσα σα να με καλούσε το ίδιο το βουνό να το εξερευνήσω. Δε γνώριζα απολύτως τίποτα για ορειβασία και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να τη βρω και κουράστηκα αρκετά. Φυσικά αποζημιώθηκα και με το παραπάνω μόλις τη βρήκα. Εκεί μπήκε ένας μικρός στόχος, να επισκεφτώ και τις υπόλοιπες δρακόλιμνες στη χώρα μας όπως και έγινε. Η ανάβαση μου στη Γκιστόβα δημιούργησε έναν ισχυρό δεσμό με την ορεινή μαγεία αυτής της χώρας και ήταν θέμα χρόνου να ξεκινήσω να ανεβαίνω και σε κάποιες κορυφές βουνών. Στην αρχή στόχος ήταν τα πρώτα 10 ψηλότερα βουνά,μετά τα πρώτα 20. Το τι θα επακολουθούσε βέβαια δεν ήμουν σε θέση να το γνωρίζω τότε.

Ποια ήταν η πρώτη κορυφή στην οποία ανέβηκες και με ποια ολοκληρώθηκε ο κύκλος;

Η πρώτη μου κορυφή ήταν ο Κόρακας στα Βαρδούσια με υψόμετρο 2495m στις 20-9-2015 και ο κύκλος έκλεισε με το όρος Πίνοβο στις 21-10-2019, με ψηλότερη κορυφή του την Κορφούλα στα 2.150m.

Έχεις υπολογίσει πόσο σου κόστισε αυτό το εγχείρημα;

Δεν κάνω ποτέ τέτοιους υπολογισμούς καθώς δεν έχει σημασία για μένα το κόστος κάθε τέτοιας εξόρμησης. Δε μπορούν άλλωστε να μετρηθούν σε χρήματα οι εμπειρίες που πήρα. Έχουν ανεκτίμητη αξία.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη κορυφή για να ανέβεις;

Το πιο δύσκολο βουνό ήταν με διαφορά το Δοκίμι Παχτουρίου στην Πίνδο,πάνω από το χωριό Παχτούρι. Είναι μόλις 2.020m,δηλαδή από τα χαμηλότερα της λίστας των 53 ψηλότερων βουνών αλλά η κορυφή προσεγγίζεται μόνο από 2 πλευρές οι οποίες είναι τρομερά εκτεθειμένες και απαιτείται πολύωρη ανάβαση. Επιπλέον είναι άγνωστο βουνό και δεν έχει σηματοδοτηθεί μονοπάτι από κάποιον σύλλογο με αποτέλεσμα να χρειάζεται εμπειρία για να βρει ένας ορειβάτης τα σωστά περάσματα. Ευτυχώς όταν το ανέβηκα (προς το τέλος) είχα αποκτήσει σημαντική εμπειρία από όλα τα υπόλοιπα βουνά. Αν το είχα επιχειρήσει στην αρχή είναι σχεδόν βέβαιο πως δε θα τα κατάφερνα.

Υπάρχουν κάποια περιστατικά –είτε καλά είτε κακά- που έχουν μείνει στην μνήμη σου και τα ξεχωρίζεις από τις αναβάσεις αυτές;

Στην αρχή των αναβάσεών μου είχα προσπαθήσει να ανέβω στη Γκιώνα (2.508m). Χωρίς να είμαι οργανωμένος τότε με σωστούς χάρτες παρά μόνο με ότι έβλεπα στο google maps.Επειδή είχε χιόνι το μονοπάτι δεν ήταν ευδιάκριτο με αποτέλεσμα να το χάσω και να βγω τελείως εκτός αυτού. Μόλις αντίκρυσα τον ορεινό όγκο της κορυφής ήμουν ήδη μακριά και η ώρα ήταν περασμένη.Ήταν η πρώτη μου αποτυχία. Τώρα βέβαια το θυμάμαι και γελάω με το πόσο ανοργάνωτος ήμουν. Είναι μια κακή στιγμή αλλά και καλή ταυτόχρονα γιατί μου έδειξε ότι πρέπει να οργανωθώ σωστά.

Άλλη μια κακή στιγμή ήταν όταν χάθηκα μέσα σε πυκνή ομίχλη στο όρος Τζένα στα ελληνοσκοπιανά σύνορα.Μόλις είχα ανέβει στην κορυφή και κατέβηκα από το ίδιο σημείο που ανέβηκα,έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Μετά από κάποια ώρα το GPS μου έδειχνε ότι έχω περάσει τα σύνορα και κατευθύνομαι βόρεια και δε μπορούσα να το πιστέψω.Ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι έκανε λάθος. Φυσικά αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο μόνος που θα μπορούσε να κάνει λάθος ήμουν εγώ…

Καλές στιγμές υπάρχουν αμέτρητες από τις αναβάσεις μου ,θα ξεχώριζα την ανάβαση στον Άθωνα(2033m), τη στιγμή που αντίκρισα την πυραμιδοειδή σκιά που δημιουργεί ο κώνος της κορυφής στη θάλασσα και ταυτόχρονα την πρώτη μου διανυκτέρευση σε κορυφή με τον έναστρο ουρανό να είναι πρωταγωνιστής.

Γιατί επέλεξες να ανεβαίνεις μόνος σου; Ποια τα πλεονεκτήματα αλλά και ποια τα μειονεκτήματα αυτής της στρατηγικής;

Ο προφανής λόγος για το ότι επέλεξα τις μοναχικές αναβάσεις είναι γιατί κανένας φίλος δεν ακολουθούσε ή όσοι ακολούθησαν το έκαναν ελάχιστες φορές και πολύ αραιά. Οπότε είχα δύο επιλογές,ή να περιμένω πότε θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να ανέβω με παρέα στο εκάστοτε βουνό ή να το τολμήσω μόνος μου.Το πλεονέκτημα αυτής της στρατηγικής είναι το ότι σε τέσσερα χρόνια πέτυχα τους στόχους μου και όρισα εγώ την πορεία μου ανεπηρέαστος από άλλους παράγοντες. Μειονέκτημα αυτής της στρατηγικής η επικινδυνότητα του να βρίσκεσαι μόνος σε ένα βουνό.

Ποια ήταν η κορυφή που σε «αποζημίωσε» περισσότερο από όλες;

Η τελευταία κορυφή που ανέβηκα στο όρος Πίνοβο ήταν αυτή που με αποζημίωσε περισσότερο. Ήταν το τέλος ενός μαγικού ‘’ορεινού ταξιδιού’’ και ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος.Ένιωσα σα να αθροίστηκαν όλα τα βουνά που έχω ανέβει μέσα σε μια στιγμή.

Του Δημήτρη Τσουκαλά

Πηγή: businessnews.gr/

• Ετικέτες: 
• βουνά
• Ελλάδα