ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ, ΟΙ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΔΕΣ...

Ευτυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα οι μέρες που απομένουν μέχρι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι λιγότερες από 100. Για την ακρίβεια 95. Και δυό φορές ευτυχώς επειδή μεσολαβούν οι απόκριες και το Πάσχα, ενώ υπάρχει και η Πρωτομαγιά. Όπως και να το κάνουμε, η Τσικνοπέμπτη, το Καρναβάλι, η Καθαρά Δευτέρα, η Μεγάλη Εβδομάδα, η Ανάσταση και μέχρι του Θωμά είναι μέρες που δεν προσφέρονται για τσακωμούς. Ευνοούν τα τσιμπούσια, το ξεφάντωμα και την καταλλαγή και όχι τα νεύρα, που αυτή την περίοδο περισσεύουν στην Κουμουνδούρου. Όσο λιγότερες είναι οι μέρες για κομματικές ζυμώσεις, συνεδριάσεις και εκδηλώσεις τόσο το καλύτερο για τον τέως πρωθυπουργό και το στελεχιακό απαράτ του κόμματός του. Είναι τέτοια η ένταση ανάμεσα στις κομματικές ομάδες, που κάποιοι νουνεχείς οδηγούνται στη σκέψη ότι για τον Τσίπρα και την ενότητα του κόμματος θα ήταν καλύτερα εάν το συνέδριο γίνονταν αύριο. Η παράταση του άσχημου κλίματος που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην πλειοψηφία και τη μειοψηφία του κόμματος "είναι διαλυτική και πρέπει να βρεθεί τρόπος να ξεμπερδεύουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα", μάς εκμηστηρεύεται προβεβλημένος βουλευτής και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας.

Περίπτωση αναβολής του συνεδρίου πάντως δεν υφίσταται αφού όλοι συνομολογούν πως στην περίπτωση αυτή οι φατριασμοί και τα διχαστικά φαινόμενα θα μεγάλωναν και θα παροξύνονταν. Η αναβολή της Κεντρικής Επιτροπής, για μια εβδομάδα, είναι φυσικά διαφορετικό πράγμα, ενώ εκρίθη και επιβεβλημένη επειδή, σύμφωνα με την επίσημη η εκδοχή, δεν ήταν έτοιμο το πολιτικό κείμενο απολογισμού της οκταετίας (2012 - 2020) που ο ΣΥΡΙΖΑ ξέφυγε από το 3%, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, κυβέρνησε τη χώρα πέντε χρόνια και έχοντας εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στο 32%. Ορισμένοι αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή και υποστηρίζουν ότι Δραγασάκης, Μπαλτάς και Δρίτσας είχαν έτοιμο κείμενο 70 σελίδων, όμως ο Τσίπρας, με τη δικαιολογία ότι χρειάζεται να το δει και ο ίδιος και να κάνει διορθώσεις, το χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να αποφευχθεί η ...σφαγή ανάμεσα στους "προεδρικούς" και την "αριστερή αντιπολίτευση", αυτό το Σαββατοκύριακο στην Κεντρική Επιτροπή, αφού τα πολιτικά και οργανωτικά προαπαιτούμενα του συνεδρίου δεν έχουν εισέτι επιλυθεί. Κάποιοι άλλοι, λένε, ότι υπήρχε γκρίνια και από τους ΠΑΣΟΚογενείς, τους ΔΗΜΑΡίτες, τους "γεφυροποιούς", τους "καραβελιστές" και όσους άλλους συγκροτούν την λεγόμενη Προοδευτική Συμμαχία. Και ο λόγος είναι ότι αισθάνονται ότι αισθάνονται παραγκωνισμένοι. Γίνεται ένα συνέδριο στο οποίο μετέχουν, αλλά τη συμμετοχή τους δεν την αποφασίζει, όπως περίμεναν, η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης ούτε το διευρυμένο Πολιτικό Συμβούλιο, αλλά η Πολτική Γραμματεία και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. "Δεν είμαστε μουσαφίρηδες, ούτε πελταστές των στρατηγών Ευκλείδη, Σκουρλέτη και Φίλη, αλλά ιδρυτική συνιστώσα της νέας Προοδευτικής Παράταξης που θα αποφασιστεί τον Μάϊο", μάς λέει διακεκριμένο στέλεχος της Προοδευτικής Συμμαχίας. "Το συνέδριο είναι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι της Προοδευτικής Συμμαχίας", αντιτείνει ιστορικό στέλεχος της Κουμουνδούρου και προσθέτει: "εκεί θα αποφασίσουμε αν και τι θ' αλλάξουμε όσον αφορά το όνομα, τη φυσιογνωμία, τη δομή και τις προτεραιότητες, ιδεολογικές και πολιτικές, του κόμματος και όχι νωρίτερα. Δημοψήφισμα μπορεί να γίνει, αλλά για θέματα πολιτικής στο ασφαλιστικό, τα εργασιακά, το μεταναστευτικό, τα εθνικά, την υγεία, την παιδεία και άλλα".

Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους "προεδρικούς" και τους "πασοκογενείς" από τη μια μεριά και την "αριστερή αντιπολίτευση" από την άλλη. Οι πρώτοι θέλουν να λυθούν πριν το συνέδριο και από τα περίπου 60.000 μέλη, που πιθανολογούν ότι θα λάβουν μέρος σε ένα δημοψήφισμα και όχι από τους 5.000 σύνεδρους, η πλειοψηφία των οποίων (βασίμως) εκτιμάται ότι θα είναι παραδοσιακά κομματικά στελέχη και από τα οποία τουλάχιστον το 30% θα επιθυμεί την προσήλωση στα νάματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και όχι την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε φορέα έκφρασης της ευρύτερης Προοδευτικής Παράταξης περιλαμβανομένης και της Κεντροαριστεράς. Αντίθετα, η αριστερή αντιπολίτευση θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συνεχίσει να είναι κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς και μάλιστα κάποιοι -όπως ο Μάκης Σπαθής, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς- υποστηρίζει ότι <<το ερώτημα "μετασχηματισμός η ανασυγκρότηση" είναι παραπλανητικό>> και μάλιστα διατείνεται ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν "...μετασχηματισθεί και ανασυγκροτηθεί ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο με την δομή και τη λειτουργία ενός κόμματος της μαρξιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, η μάχη θα είναι χαμένη εκ των προτέρων". Προβλέπει δε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, "εάν συνεχίσει να πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο που έκανε μέχρι τώρα, αποϊδεολογικοποιώντας τις ταξικές αντιθέσεις στο όνομα μιας ρεαλιστικής πολιτικής που έχει ανάγκη το «Έθνος και η Πατρίδα» για τη σωτηρία του, θα πάρει οριστικό διαζύγιο με την αριστερά". Και καταλήγει: "έχει ανάγκη λοιπόν από την ανασυγκρότηση και μετασχηματισμό στην παραπάνω κατεύθυνση διότι η θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα δεν χαρακτηρίζεται ως αριστερή, με εξαίρεση κάποιες λεπτές αποχρώσεις και κοινωνικές ευαισθησίες".

Το κλίμα ενδέχεται να επιβαρυνθεί έτι περαιτέρω αυτή την εβδομάδα, τη "διαβολοβδομάδα", όπως κάποιοι τη χαρακτηρίζουν, αφού θα συνεδριάσουν εκ νέου η Πολιτική Γραμματεία, το Πολιτικό Συμβούλιο, η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να καταλήξουν στον οδικό χάρτη προς το συνέδριο και να συμφωνήσουν αν θα υπάρξουν και ποιές ποσοστώσεις ανάμεσα στις ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας στο συνέδριο και στη νέα Κεντρική Επιτροπή. Οι Προεδρικοί με επικεφαλής τον Νίκο Παππά προτείνουν να γίνει ότι έγινε και το 1992, στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Να υπάρξουν δηλαδή συγκεκριμένες ποσοστώσεις στα όργανα τού νέου κόμματος, το όνομα του οποίου θα (πρέπει να) αποφασιστεί στο δημοψήφισμα της 5ης Απριλίου με το αποτέλεσμα να είναι δεσμευτικό για το συνέδριο. Η αριστερή αντιπολίτευση δεν αρνείται τις ποσοστώσεις, αρκεί αυτές να μην ξεπερνούν το 10-12% των μελών της ΚΕ. Για παράδειγμα, λένε, αν η επόμενη Κεντρική Επιτροπή έχει 250 θα μπορούσαν τα 30 να είναι από τις πέντε ομάδες που συμπαρατάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ (γεφυροποιοί, καραβελιστές, πράσινοι, ΔΗΜΑΡίτες, πρώην ΑΝΕΛίτες που σημειωτέον στις 16 Φεβρουαρίου ιδρύουν και αυτοί τάση με το όνομα Προοδευτικό Δημοκρατικό Κέντρο) και οι υπόλοιποι να εκλεγούν από το συνέδριο και μεταξύ αυτών και οι βουλευτές. Οι Προεδρικοί θέλουν οι βουλευτές να είναι αυτοδίκαια μέλη της ΚΕ και η εκλογή να γίνει για τους υπολοίπους.

Μπορεί αυτές οι διαδικασίες να είναι βαρετές υποθέσεις για τους απολίτικους και αμύητους στα παρασκήνια και τις κομματικές ίντριγκες πολίτες, όμως είναι αυτές που τελικά ορίζουν την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, των θέσεων και των κοινωνικο-οικονομικών προτεραιοτήτων των κομμάτων και ως εκ τούτου είναι σημαντικό ευρύτερα για τον δημόσιο βίο αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς ή θα μετεξελιχθεί σε κόμμα της κεντροαριστεράς και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας καθώς και ποια θα είναι τα πρόσωπα της ηγεσίας του, ο Τσακαλώτος και ο Φίλης ή ο Παππάς και ο Σπίρτζης. Και φυσικά το μέγα ζητούμενο είναι αν θα δρομολογηθούν διαδικασίες διαλόγου, συνεργασίας και ενδεχομένως κοινής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ. Το κλίμα μέχρι πρότινος ήταν εμφυλιοπολεμικό. Η Κουμουνδούρου θεωρούσε τη Χαριλάου Τρικούπη και πληθώρα στελεχών της "τοξικούς" και το ΚΙΝΑΛ χαρακτήριζε τους ΣΥΡΙΖΑίους "ψεύτες και απατεώνες που θέλουν να καταλάβουν τον χώρο που παραδοσιακά εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ". Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι αναζητούνται κανάλια επικοινωνίας. Η συνάντηση Αλέκου Φλαμπουράρη - Κώστα Γείτονα έγινε σε δημόσιο χώρο προφανώς, όχι επειδή είναι 40 χρόνια φίλοι, αλλά επειδή και οι δύο είναι ...40 χρόνια φουρναραίοι στα κόμματά τους, με ειδικότητα στα ζυμωτήρια και τις αρτοκλασίες. Γνώριζαν ότι η συνάντηση θα προκαλούσε συζητήσεις και αντιδράσεις και αυτό επεδίωξαν. Να αρχίσει να συζητείται η πιθανότητα συνεργασίας με φόντο τις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με την απλή αναλογική. Την πυροδότηση των σεναρίων επεδίωξαν οι "παπούδες" του Αλέξη και της Φώφης και το πέτυχαν.

Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι η μελλοντική συνεργασία των δύο αυτών κομμάτων και η αναδιοργάνωση της κεντροαριστεράς ενδιαφέρει και εξωπολιτικά κέντρα, αλλά και μεγάλους επιχειρηματίες, που παραδοσιακά έχουν λόγο στη διαμόρφωση του πολιτικού και δημοσίου βίου της χώρας. Αν ήθελαν να βρεθούν ως "δύο καλοί φίλοι του Μπρούνο" θ μπορούσαν να πιούν καφέ στον "Κοραή", στην Ιπποκράους και Διδότου και όχι στη "Μεγάλη Βρετανία" στην πλατεία Συντάγματος. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται. Το έκαναν και πριν δύο μήνες με τη μεσολάβηση του Θόδωρου Μαργαρίτη, στελέχους της ΔΗΜΑΡ που παρέμεινε στο ΚΙΝΑΛ μετά την αποχώρηση Θεοχαρόπουλου. Όπως δεν είναι και ο μόνος δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στις ηγεσιές των δύο κομμάτων. Εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα ο Νίκος Μπίστης κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως ο Δημήτρης Χατζησωκράτης έχουν, στο παρασκήνιο, ως συνομιλητή τον Χρήστο Πρωτόππαπα, εξ απορρήτων της Φώφης Γεννηματά. Επιπροσθέτως, οι κακές δημοσκοπικές επιδόσεις οδήγησαν τις ηγεσίες της Κουμουνδούρου και της Χαριλάου Τρικούπη να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Αντί να κατηγορεί η μία την άλλη προφανώς έκριναν ότι συμφερότερο και για τα δύο (αντιδεξιά μην το ξεχνάμε) κόμματα είναι να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Η πλειονότητα των στελεχών, κεντρικών και περιφερειακών, του ΚΙΝΑΛ μπορεί να διακατέχεται από αντισυριζαϊκά αισθήματα, το ίδιο και η πλειοψηφία της εκλογικής του βάσης, όμως η ηγεσία του γνωρίζει πως η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι τόσο μετωπική και ακραία πολωτική ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά που θα πρέπει, εάν δεν θέλει να συνθλίβει, να διαλέξει, από τώρα, στρατόπεδο ώστε να υπάρχει χρόνος ωρίμανσης για τη συνεργασία, εφόσον καταστεί δυνατή, ανάμεσα στα δύο κόμματα.

Η κοινοβουλευτική συνεργασία, και μάλιστα σε θέματα όπως τα κολλέγια, η 13η σύνταξη, ο κατώτατος μισθός, οι πλειστηριασμοί, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, είναι, όπως λένε οι "ανιχνευτές της όσμωσης", ένα μονοπάτι εύκολο προς αυτή την κατεύθυνση τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για το ΚΙΝΑΛ. Υπέρ του διαλόγου και της πιθανής μελλοντικής συνεργασίας, ενάντια στη δεξιά ηγεμονία και για μια προοδευτική διακυβέρνηση, τάσσεται, σύμφωνα με πληροφορίες, και ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος όμως θεωρεί ότι ο διάλογος για να ευδοκιμήσει -επειδή υπάρχουν τραυματικές σχέσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα- θα πρέπει να ξεκινήσει επί προγραμματικών θέσεων και στόχων και να μην προκύπτει ως αποτέλεσμα παρασκηνιακών συμφωνιών κορυφής. Ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας προφανώς κατά νου και τις κυβερνητικές συμπράξεις που θα χρειαστούν μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική, έχει δώσει εντολή στα στελέχη του αφενός να σταματήσουν να είναι επιθετικά και να συμπεριφέρονται αλαζονικά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και αφετέρου να προωθούν παντού (στο κοινοβούλιο, στα συνδικάτα, την αυτοδιοίκηση, κ.α.) το διάλογο και τη συνεργασία των δύο κομμάτων. Στην κατεύθυνση αυτή -και όχι μόνο για την προσέλκυση οπαδών και την εγγραφή μελών- εντάσσονται και τα θεματικά συνέδρια (για αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, αγρότες πολιτισμό και πιθανώς μικρομεσαίους) που θα γίνουν πριν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, στις 22 Φεβρουαρίου ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της ανοιχτής εκδήλωσης που θα γίνει στην Αθήνα, θα καλέσει σε συνεργασία "το ΚΙΝΑΛ και τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη και για να δημιουργηθεί ένα προοδευτικό μέτωπο διακυβέρνησης υπέρ των συμφερόντων του λαού και της χώρας".

Οι προτάσεις για συνεργασία και η δημιουργία αντικυβερνητικών μετώπων στα θέματα της υγείας, της παιδεία, του κατώτατου μισθού, των εργασιακών δικαιωμάτων είναι ο τρόπος με τον οποίον ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να ξεφύγει από τη μέγγενη του εσωκομματικού μικρόκοσμου και των συγκρούσεων των ομάδων ενόψει του συνεδρίου. "Εξωστρέφεια" και "φυγή προς τα μπρος" είναι η προτροπή του Τσίπρα προς τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά "να πέσουν οι τόνοι". Αυτό άλλωστε ζήτησε και από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, όταν συναντήθηκε για λίγο μαζί του πριν ξεκινήσει η συζήτηση με τον πρώην Ιταλό πρωθυπουργό και νυν Ευρωπαίο Επίτροπο για την Οικονομία Πάολο Τζετιλόνι. Είναι πάντως δύσκολο να το πετύχει επειδή πίσω από τον πόλεμο των θέσεων για το όνομα, τη φυσιογνωμία και τον προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται η (φραξιονιστική ενίοτε) προσπάθεια για ο οργανωτικό έλεγχο του συνεδρίου και της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Αυτό είναι που κυριαρχεί στη συμπεριφορά του συνόλου σχεδόν των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και των πασοκογενών και όχι ποιά ήταν τα διδάγματα από την (πολιτικο-εκλογική) άνοδο και την (κυβερνητική) πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία θα περιγράφονται στο κείμενο των Δραγασάκη, Μπαλτά, Δρίτσα που θα μοιραστεί στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας τη Δευτέρα, αλλά και στο διεθνές συνέδριο που στις αρχές Απριλίου θα αξιολογήσει την κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και θα προτείνει έναν νέο προοδευτικό και πράσινο δρόμο για την Ευρώπη. Ο Τσίπρας μπορεί να είναι της άποψης ότι "οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά κι όχι για να επιστρέφουμε σε αυτές", όμως οι σύντροφοί του στην Πολιτική Γραμματεία προτιμούν τις συνήθειες του παρελθόντος, να ασχολούνται δηλαδή και να εκδίδουν "πολεμικές ανακοινώσεις" για Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους που τους ασκούν κριτική ή και πολεμική. Μπορεί ο γραμματέας του κόμματος να αισθάνεται χαρούμενος, όμως η ομόφωνη απόφαση, και μάλιστα κατόπιν προτάσεως του "εχθρού" Νίκου Παππά, στήριξής του από την Πολιτική Γραμματεία δεν συνιστά νίκη δική του, αλλά ουσιαστικά ισοδυναμεί με ευτελισμό του κόμματος αφού δίνει την εντύπωση ότι το κορυφαίο καθοδηγητικό του όργανο αντί να ανοίγει παράθυρα στο μέλλον για τους φτωχούς και αδύναμους πολίτες ασχολείται, αν είναι δυνατόν, με το πως θα κάνει τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ να μην βλέπουν το "Ανοιχτό Παράθυρο", το σάϊτ του συναδέλφου Γιώργου Λακόπουλου.

Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια του Τσίπρα μέχρι το συνέδριο θα είναι να ρυμουλκήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημιουργία γεγονότων και να τον βγάλει από την μιζέρια των πολλών μικρών και αιματηρών κομματικών εμφυλίων που μόνο αρνητικές εντυπώσεις αφήνουν στους ψηφοφόρους. Η εισήγησή του, προχθές στο Πολιτικό Συμβούλιο, για ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών -ει δυνατόν μαζί και με το ΚΙΝΑΛ, αλλά και το ΜΕΡΑ 25 και το ΚΚΕ- στα ελληνοτουρκικά, το μεταναστευτικό, τους πλειστηριασμούς, τα εργασιακά και τον κατώτατο μισθό μπορεί να δίνει διέξοδο στο αδιέξοδο της εσωκομματικής ομφαλοσκόπηση όμως για να συγκινήσει και τους πολίτες θα πρέπει, όπως του είπε και ο Φώτης Κουβέλης, να γίνει συγκεκριμένος κυβερνητικός λόγος. "Είμαστε οιωνεί κυβέρνηση δεν μπορεί να μην έχουμε συγκεκριμένες θέσεις για τα μείζονα προβλήματα που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη χώρα. Εκτός από την κριτική στην κυβέρνηση θα πρέπει για παράδειγμα στο μεν προσφυγικό να ταχθούμε ανοιχτά υπέρ της μεταφοράς και της ενσωμάτωση των προσφύγων σε όλη την επικράτεια, ενώ στον διχασμό της ΝΔ για τα ελληνοτουρκικά εμείς θα πρέπει να αντιτάξουμε την ομόθυμη στήριξή μας στη Χάγη και τους όρους που θέτουμε για την προσφυγή σε αυτή". Στην παρατήρηση ότι δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια (οιωνεί) απρόβλεπτη κυβέρνηση, αλλά χρειάζεται να έχει συγκεκριμένες θέσεις, αφού μόνον έτσι μπορεί να συσπειρώσει γύρω του τον κόσμο, συμφώνησαν σχεδόν άπαντες στην Πολιτική Γραμματεία. Εξάλλου γνωρίζουν ότι τώρα δεν είναι 2015 και οι ψηφοφόροι για να σε επιλέξουν χρειάζονται συγκεκριμένες προτάσεις για τα συμφέροντα και τα προβλήματά τους και όχι απλώς κριτική.

Προσώρας όμως, όπως καταγγέλουν οι Προεδρικοί, οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δυσκολία όχι στην εκμάθηση των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά στην προσπάθεια εγγραφής τους στους καταλόγους του i-syriza. Οι της αριστερής αντιπολίτευσης, που έχουν δύναμη στις κομματικές οργανώσεις, αντιτείνουν ότι δεν σαμποτάρουν την ηλεκτρονική εγγραφή νέων μελών. Την αποδίδουν στα προβλήματα του συστήματος. "Η ΝΔ ανέβαλε, λόγω τεχνικών προβλημάτων, την εκλογή αρχηγού με αποτέλεσμα όταν έγιναν ο Μεϊμαράκης, που ήταν το απόλυτο φαβορί, έχασε από τον Μητσοτάκη. Ακόμη και στις ΗΠΑ, στην κοιτίδα των τεχνολογικών εξελίξεων οι Δημοκρατικοί στην Αϊόβα, δεν κατάφεραν να βγάλουν τα αποτελέσματα για τον αντίπαλο του Τραμπ", λένε. Αντίπαλο του Τραμπ στην Κουμουνδούρου δεν θα βγάλουν ούτε νέο αρχηγό όμως αν δεν κατανοήσουν ότι "το άλμα των πολιτικών, οργανωτικών και προγραμματικών αλλαγών στην αντιπολίτευση πρέπει να είναι πιο γρήγορο από τη φθορά που συνεπάγεται η απώλειας της κυβερνητικής εξουσίας" τότε δεν θα επιστρέψουν στο γκουβέρνο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όπως επιθυμούν ο Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες, αλλά θα περιμένουν περισσότερο. Όμως αυτό δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο για ορισμένους της αριστερής αντιπολίτευσης. Κι αυτό, ίσως, είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα στην πορεία προς το συνέδριο, αλλά και μετά...

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. MARINA. 17:19 16/02/2020

    Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ότι πιο βρώμικο και διεφθαρμένο υπάρχει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.
    Αποτελεί μια θλιβερή συνέχεια του παλιού και καταστροφικού κλεφτοπασόκ. Αυτά τα κόμματα κουρελλούδες θα πρέπει να εκλείψουν.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.