ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ομοφοβία & κοινωνία

Παραμονές Αγίου Πνεύματος σε παραλιακό ελληνικό χωριό. Λίγο η ζέστη της εποχής, περισσότερο η ανεμελιά της εφηβείας, η κοπάνα πάει σύννεφο και οι βουτιές ακυρώνουν εξισώσεις και Αντιγόνη. Οι πιο τυχεροί είχαν φέρει μαζί τα ποδήλατα, το κασετόφωνο και τις ρακέτες. Ήταν η εποχή που δεν υπήρχαν κινητά, καμιά Kodak έπαιζε, τα πάρτι ευτυχώς δεν χρειάζονταν αφορμή και η παραλία ήταν το καταφύγιο προτού παραδοθεί στους Αθηναίους παραθεριστές που περίμεναν να κλείσουν τα σχολεία, να φορτώσουν το ταλαιπωρημένο Φιατάκι που αγκομαχούσε στις στροφές. Θυμάμαι το σύννεφο της σκόνης που έφτανε ως τον ουρανό, κρύβοντας τα ποδήλατα που ήταν δεμένα στη σχάρα.

Τρεις μήνες ανεμελιάς με μπάνια, ταξίδια σε μουσικές, να μην ντρέπεσαι για το ποιος είσαι, τι σου αρέσει ή τι έχεις ανάγκη. Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα οι περισσότεροι έχουν βρει το ταίρι τους, ο χώρος γύρω έσφυζε από νιάτα. Θυμάμαι τις δυνατές μουσικές, τα γέλια μέχρι δακρύων, το φλερτ που έμοιαζε σαν ένα πανέμορφο κομμάτι μουσικής. Χορεύαμε στην άμμο και μας φαινόταν ότι κανείς ποτέ δεν θα γερνούσε. Ακόμη κι οι άσχημοι έδειχναν ωραίοι και εκείνοι που ποτέ δεν χόρευαν επιδείκνυαν φιγούρες. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Δεν υπήρχε αύριο. Υπήρχε το λεπτό, το δευτερόλεπτο, το σώμα και η ψυχή που γίνονταν ένα. Το φεγγάρι κοίταζε γελώντας. Με την άκρη του ματιού μου είδα τα δυο αγόρια. Είχε σχεδόν ξημερώσει και το φως μας κοίταζε με αδιακρισία. Άρπαξα την κολλητή να φύγουμε και προσπάθησα να ξυπνήσω τους άλλους. Έφτασα στο σπίτι σχεδόν τρέχοντας. Έξω είχε δυνατό φως. Μπορούσα να το δω από το παράθυρό μου καθώς άστραφτε πάνω στη θάλασσα. Άκουσα τις φωνές καθώς έπλενα το πρόσωπο μου. "Είσαι ξεφτίλας, ρε". Πετάχτηκα στην βεράντα. Είδα τον πατέρα του Σωτήρη να του ρίχνει σφαλιάρες καθώς εκείνος έτρεχε να γλυτώσει. Λίγα μέτρα πιο πέρα είδα τον Χρήστο με τα μάτια στο πουθενά. Η μέρα δεν ήταν όπως φαινόταν.

"Μας είδε!", είπε κρατώντας το πρησμένο μάγουλο. Ο άνεμος φυσούσε το κύμα πηδούσε. Δεν ξαναείδα ποτέ τον Σωτήρη. Κάποιος μου είπε ότι έφυγε στον Καναδά και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Τον Χρήστο τον συνάντησα μια δεκαετία αργότερα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σε μια συζήτηση για την ομοφοβία και την τέχνη. Φτασμένος δικηγόρος μου εξομολογήθηκε ότι εκείνη η νύχτα της εφηβείας τον σημάδεψε βαθιά. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι ακόμα και οι φίλοι ήταν ομοφοβικοί χωρίς να το ξέρουν. Από το σημείο αυτό αρχίζει το πρόβλημα. Το διαδίκτυο γεμάτο από παρόμοιες ιστορίες. Ένα ομόφυλο ζευγάρι καταγγέλλει ότι έπεσε θύμα ομοφοβικής επίθεσης στα Νότια Προάστια.

Δυο κορίτσια πιασμένα χέρι-χέρι ακούνε βρισιές σε γνωστή πλατεία της Αττικής. Μαθητής γυμνασίου σε πόλη της επαρχίας έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από συνομήλικους του. Τα περιστατικά της εθνικής μας ομοφοβίας πάμπολλα. Τα τελευταία χρόνια βγήκαν στο φως καταγγελίες για αυτοκτονίες ομοφυλόφιλων που δεν άντεξαν την βία. Τον περασμένο Νοέμβριο είδαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το σκληρό βίντεο από το περιστατικό ομοφοβίας που σημειώθηκε σε λεωφορείο του Λονδίνου. Θύματα μια αεροσυνοδός και η φίλη της που επέστρεφαν στο σπίτι τους μετά από μια βραδινή έξοδο.

Θύελλα αντιδράσεων ξέσπασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την καταγγελία μαθητών για το φυλλάδιο με το ομοφοβικό περιεχόμενο που μοιράστηκε σε Γυμνάσιο του Χολαργού, το οποίο ανέφερε ανάμεσα στα άλλα ότι "ο ομοφυλόφιλος είναι χειρότερος από δολοφόνο".

Το τραγικό είναι ότι σύμφωνα με τις έρευνες, οι περισσότεροι δράστες ομοφοβικών επιθέσεων και συμπεριφορών είναι οι ίδιοι άτομα καταπιεσμένα με ομοερωτικό προσανατολισμό. Δεν θυμάμαι ποτέ να έγινε ανοιχτός διάλογος για την ομοφοβία με την συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας. "Ειδικά στις σημερινές συνθήκες αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού, τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν συχνά ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις σε βάρος τους και περιορισμούς στην πρόσβαση των υπηρεσιών υγείας", δήλωσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε ανάρτησή της στο facebook, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας. Έχω βρεθεί στην διοργάνωση δυο Gay Pride, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς στην ελεύθερη έκφραση, στον αυτοκαθορισμό και την ίση μεταχείριση. Αυτά είναι και τα θεμέλια μιας σύγχρονης δημοκρατίας. Ή μήπως όχι;

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.