Θυμηδία και μόνο προκαλεί η εικόνα ορισμένων υπεύθυνων, υποτίθεται, πολιτικών﮲ με τα όσα λένε δημοσίως (μάλιστα) μετά και την «Ελληνοιταλική Συμφωνία» για την χάραξη ζωνών και τα θαλάσσια δικαιώματα. Πρώην υπουργοί Εξωτερικών διαψεύδουν καταφανώς (πανεύκολα και με χάρη)﮲ πρώην πρωθυπουργούς για την πολιτική τακτική που ακολουθήθηκε «κάποτε» και για το τι, «τελικά», έγινε με το όλον της υποθέσεως που, ασφαλώς, είναι μια εύκολη ιστορία και, είναι γεγονός, θέλει κάμποσες σελίδες για να αποτυπωθεί. Σημασία έχει, ότι παρά αυτή – τούτη την Συμφωνία που μπορεί να αργοπόρησε κιόλας, βρήκαν την ώρα και την στιγμή να «λύσουν», τις όποιες διαφορές τους. Διαφορές που ξεκίνησαν, ενθυμίζουμε, από μια παλαιότερη ενδοκυβερνητική σύγκρουση κορυφής (στην Κυβέρνηση «ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ»)﮲ που κατέληξε, ως γνωστόν, σε αντικατάσταση του υπουργού που ήταν επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και «ιθύνουν νους» της περίφημης «Συμφωνίας των Πρεσπών»...

Ακόμη πιο μεγάλη θυμηδία, αλλά, και αλγεινή εντύπωση προκαλεί ο λόγος και η εικόνα άλλων υπεύθυνων, υποτίθεται, πολιτικών ανδρών, μετά και την «επίσημη» αντίδραση της Τουρκικής πλευράς (για την ίδια συμφωνία), δια στόματος του πολύ, όντως, υπουργού της των Εξωτερικών, Μ. Τσαβούσουγλου. Τι ήταν να θεωρήσει ο έμπειρος και οξύνους Υπουργός Εξωτερικών της γείτονος ότι αυτή – τούτη, η ίδια συμφωνία που εξ αρχής κάνουμε λόγο με τους Ιταλούς, τον «καλύπτει» και «είναι στα μέτρα της Τουρκίας»; Χωρίς την στοιχειώδη, εν πολλοίς, περίσκεψη, «τσίμπησαν» αμέσως, και μη προφταίνοντας (αυτολεξεί) ό ένας τον άλλον, εκστόμισαν λόγους και υπονοούμενα που κανένας, πραγματικά, συνετός και σώφρων στην παρούσα συγκυρία δεν περίμενε να ακουστούν! Επαίσχυντα -είναι σαφές-, επιχειρήματα και απόψεις που, πραγματικά, ...μόνο ένας Μ. Τσαβούσουγλου θα περίμενε να ακούσει με τα αυτιά του...

Έχει καταντήσει «σαράκι» για τους Έλληνες σε δύσκολους -ιστορικά-, καιρούς, το «φτηνό» επιχείρημα, η «εύκολη» διαφωνία και η «εκφυλιστική» διχόνοια. Παρά τα όσα βιώσαμε, όχι μόνο στο απώτερο παρελθόν, αλλά, και λίαν προσφάτως, -με την μεγάλη οικονομική κρίση ας πούμε, καταδεικνύεται με ενάργεια, ότι ούτε αντιληφθήκαμε τίποτε, ούτε κατανοήσαμε τίποτε, ούτε βάλαμε μυαλό : η δική μας απερισκεψία, η δική μας έλλειψη επαρκούς συνεννόησης και η δική μας -κάπως παλιάς κοπής-, διχόνοια, είναι μια μεγάλη και αξεπέραστη αδυναμία που μας τρώει τα σωθικά, μας αναδιπλώνει γυρίζοντάς μας πίσω και μας εκθέτει ανεπανόρθωτα και καταστροφικά απέναντι στους όποιους αντιπάλους έχουμε, ήγουν, στους ίδιους τους εχθρούς μας! Τούτο, καταλήγει, αλίμονο, ένα «εμμονικό σύμπλεγμα» που έχουμε απλώσει και δικτυώσει διαχρονικά : το συνεχές φαινόμενο να απλουστεύουμε καταστάσεις, να συσχετίζουμε ασυσχέτιστα πράγματα και, αλίμονο, να «δίνουμε ψωμί» ή να «πουλάμε χαρτιά» σε κείνον που αύριο – μεθαύριο θα είναι αυτός που θα βάλει δώσει φωτιά (!), και θα μας θέσει σε θανάσιμο - ζωτικό κίνδυνο για το παρόν και το μέλλον μας! Ασίγαστο και ανυπόφορο το «σαράκι» μας που, αλήθεια είναι, βαθύ, πλην όμως, δεν αντέχεται και άλλο...

• Ετικέτες: 
• ΑΟΖ
• Ιταλία
• Μεβλούτ Τσαβούσογλου
• Συμφωνία των Πρεσπών
• σύνορα
• Τουρκία