ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΦΕΛΙΞ ΣΑΝΤΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΑ...

Επειδή βρίσκομαι σε διακοπές μια μικρή απεξάρτηση από τα «σκληρά» της πολιτικής, της διπλωματίας, της οικονομίας και της υγείας θα μου τη δικαιολογήσετε. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Επιτρέψτε μου λοιπόν να μιλήσω, σήμερα, με παραμύθια και παραβολές, επειδή, κατά τον ποιητή, έτσι τ’ ακούν γλυκύτερα τ’ αυτιά σας.

Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, το όνομα του χρυσού Ολυμπιονίκη (το 2004 και το 2012) στα 400 μέτρα με εμπόδια, του Φέλιξ Σάντσες, μάλλον θα το ξεχάσω.
Είμαι σίγουρος όμως ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ, τους παρατεταμένους λυγμούς του στο βάθρο των νικητών -το 2012 στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου- και κυρίως την εξήγηση που έδωσε για αυτό του το ξέσπασμα.
«Όταν ανέβηκα στο βάθρο, για να παραλάβω το μετάλλιο, άρχισε να βρέχει. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν τα δάκρυα χαράς της γιαγιάς μου από τον ουρανό, και συγκινήθηκα» είπε στον Χατζηγεωργίου, τον απεσταλμένο της ελληνικής δημόσιας τηλεόρασης στο Λονδίνο.
Το ρεπορτάζ συμπλήρωνε η εικόνα του 35χρονου, ναι 35χρονου, αθλητή από τον Άγιο Δομίνικο να είναι πεσμένος στα γόνατα, αμέσως μετά τον τερματισμό του, και να φυλάει μια φωτογραφία, στην οποίαν απεικονίζεται αυτός και η γιαγιά του. Το όνομα της οποίας ήταν γραμμένο και στα παπούτσια του σπουδαίου αυτού αθλητή.
Όπως μάθαμε η γιαγιά του, την οποίαν υπεραγαπούσε αφού αυτή τον είχε μεγαλώσει, είχε πεθάνει πρόσφατα. Και ο Σάντσες έβαλε στόχο να πάρει το χρυσό για να τιμήσει τη μνήμη της. Η νίκη του θα ήταν ένα είδος μνημοσύνου για αυτήν. Ήθελε να της δείξει ότι την θυμάται. Και κείνη του το ανταπέδωσε την ώρα της στέψης του με τη βροχή, με το κλάμα της από τον ουρανό.

Είναι μια συγκινητική ιστορία. Μια εκδήλωση ανθρώπινης ευαισθησίας που δύσκολα συναντάς στον λαμπερό, και ακραία υλικό, κόσμο του υπερπρωταθλητισμού. Μια πινελιά συναισθήματος σ' έναν γκρίζο καμβά ποικιλώνυμων, και πρωτίστως χρηματικών, συμφερόντων, βοηθητικών ουσιών, τεχνικών δεξιοτήτων, όπως έχει καταντήσει το Ολυμπιακό πνεύμα.
Κι αυτή την πινελιά του συναισθήματος την έχουμε όσο τίποτε ανάγκη σήμερα. Στους παράξενους και σκληρούς καιρούς της γενικευμένης υλικής κρίσης, χρειαζόμαστε τέτοια ξεσπάσματα ψυχής. Όχι μόνον ως προσωπικές συμπεριφορές και ατομικές στάσεις ζωής, αλλά και ως έκφραση αλληλεγγύης σε όσους, ανθρώπους και λαούς, υποφέρουν και δοκιμάζονται. Ειδικά σε τούτη την παράξενη και δύστυνη εποχή της πανδημίας του κορονοιού.
Και νομίζω, ένας από τους λόγους που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά και η σημερινή, υστερούν, είναι αυτός ο τομέας. Εμφανίζονται και είναι υπέρ το δέον τεχνοκρατικές και απάνθρωπες. Είναι κυβερνήσεις αριθμών και όχι ψυχών. Είναι ψυχροί διαχειριστές οικονομικών συμβάσεων, και μάλιστα κακοί, και όχι δημιουργοί. Πολιτικοί συμβολαιογράφοι και όχι αναμορφωτές. Φορείς κρατικής εξουσίας και όχι κυβερνήτες.
Θα μου πείτε, ότι, όπως έλεγε και ο Νίτσε, μπροστά στην ανάγκη κάθε ιδεαλισμός είναι απάτη. Μπορεί, και εσείς και ο Νίτσε, να έχετε δίκιο.

Απλώς, επιτρέψτε μου να έχω κάποιες ενστάσεις. Και να σκέφτομαι ότι συμπεριφορές, όπως αυτή του Σάντσες, που αναδεικνύουν και άλλες προσεγγίσεις και προτεραιότητες της ζωής θα μπορούσαν τουλάχιστον να εμπεριέχονται και να συνυπάρχουν στα αυστηρά προγράμματα προσαρμογής της ζωής των ανθρώπων σε νέες πραγματικότητες. Έστω και ως υποσημείωση ανθρωπιάς. Έστω και ως υπενθύμιση ευαισθησίας στους αδύναμους και τους πάσχοντες.
Και μιας και αναφέρθηκα στο Νίτσε να σας πω μια ιστορία, όπως αναφέρεται στο βιβλίο (εκδόσεις Πατάκη) του Άλλαν Πέρσυ «Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας».

Υπήρχε κάποτε ένας άντρας που έμενε δίπλα σε έναν δημόσιο δρόμο και πούλαγε κάτι νοστιμότατα κουλούρια. Η δουλειά πήγαινε τόσο καλά, που ο άντρας αυτός ούτε άκουγε ραδιόφωνο, ούτε διάβαζε εφημερίδες, ούτε έδινε μεγάλη σημασία στην τηλεόραση. Τόσο καλά πήγαινε η δουλειά του, που μπόρεσε να επενδύσει σε διαφήμιση. Ο κόσμος αγόραζε τα κουλούρια του. Και κάθε φορά πήγαινε όλο και καλύτερα και κάθε φορά επένδυε περισσότερα στη δουλειά του.
Το καλοκαίρι τον επισκέφτηκε ο γιος του, που είχε γυρίσει από το πανεπιστήμιο όπου έκανε το μεταπτυχιακό του σχετικά με τη διοίκηση επιχειρήσεων. Ο γιος, βλέποντας όλο το άνοιγμα σε μέσα, εδάφη και κουλούρια του είπε: «Πατέρα, δεν ακούς ραδιόφωνο και δεν διαβάζεις εφημερίδες; Βρισκόμαστε σε τεράστια κρίση. Όλο αυτό βουλιάζει».
Ο πατέρας σκέφτηκε: «Ο γιος μου έχει κάνει σπουδές. Είναι πληροφορημένος. Ξέρει για τι πράγμα μιλάει». Έτσι, αγόρασε λιγότερα υλικά για να μειώσει την παραγωγή των κουλουριών. Μείωσε πολλά έξοδα και φρέναρε τη διαφημιστική του επένδυση. Οι πωλήσεις λιγόστευαν μέρα τη μέρα και έπειτα από λίγο καιρό η επιχείρηση άρχισε να είναι ελλειμματική.
Ο άντρας τηλεφώνησε στο γιο του στο πανεπιστήμιο και του είπε: «Είχες δίκιο, γιε μου. Είμαστε βυθισμένοι σε πολύ μεγάλη κρίση».
Ακόμη κι αν δεν πουλάγαμε καλά κουλούρια και το «μαγαζί» ήταν ελλειμματικό, έναν συνειρμό ελληνικής κυβέρνησης και Ευρωπαίων εταίρων με τον πατέρα και τον γιο τον κάνατε. Έτσι δεν είναι; Ελεύθεροι άνθρωποι είσαστε, μπορείτε να σκέφτεστε ότι θέλετε. Μέχρι στιγμής έχει απαγορευτεί να έχουμε πλήρη μισθό, σύνταξη, περίθαλψη, δουλειά, ζωή. Να σκεφτόμαστε δεν έχει ακόμα απαγορευτεί. Αύριο, είναι μια άλλη μέρα...

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. === AYTA KAI ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ.
    === ΕΑΝ Ο κ. ΦΕΛΕΚΗΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
    ‘Η ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΛΛΩΝ
    ΚΡΑΤΩΝ ΑΡΚΟΥΝΤΑΙ ΕΝΟΣ ΠΙΑΤΟΥ ΜΕ ΡΥΖΙ ((ΟΠΩΣ π.χ. ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΜΕ ΠΛΗΘΥΣΜΟ
    1,4 ΔΙΣ)) ‘Η ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ((ΟΠΩΣ π.χ. ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΜΕ ΠΛΗΘΥΣΜΟ 1,35 ΔΙΣ))
    ΤΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ???
    === ΔΙΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, ΟΤΙ Ο ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ
    ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΟΤΕΡΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ
    ΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΞΙΑ
    ΕΧΕΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ…………….

  2. Γιωργος 13:03 03/08/2020

    Όντως διδακτικες και οι δυο ιστοριες και κατα τη γνωμη μου, απο καιρου εις καιρον, χρειαζονται και οι αποδρασεις του Φελνικου απο την μιζερη και σκληρη καθημερινοτητα

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.