``Περιπλανήθηκα στους δρόμους πολλών χωρών του κόσμου,πουθενά όμως δεν ένιωθα τόσο ξεπεσμένος και ταπεινωμένος όσο στην Αμερική``, γράφει ο Χένρι Μίλερ στον ``Τροπικό του Αιγόκερω``. Στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, ο Χένρι Μίλερ θα βρει τον εαυτό του.Η Αμερική είχε απορρίψει το ταλέντο του λόγω του υπερβολικού σεξ και της ελευθεροστομίας. Άλλωστε,ο ίδιος δεν αγάπησε τη Νέα Υόρκη που την χαρακτήριζε ως τη `βρώμικη τρύπα`` που γεννήθηκε.Γιός Γερμανών που μετανάστευσαν στην Νέα Υόρκη, ο Μίλερ ένιωθε πιο κοντά με τους Ευρωπαίους.Στη μποέμικη νεανική ζωή του ανάμεσα σε δουλειές του ποδαριού και τη διασκέδαση θα ακολουθήσει τη συμβουλή της χορεύτριας,δεύτερης γυναίκας του, να εγκαταλείψει την Αμερική και να αναζητήσει την συγγραφική του τύχη στο Παρίσι.

Ένας άλλος διάσημος συγγραφέας, ο δημιουργός του `Αμερικανικού ονείρου`` , Φίλιπ Ροθ, επικρίνοντας τον Ντόναλντ Ντραμπ εξηγεί σε συνέντευξη στο New Yorker , ότι ο πρώην πρόεδρος ως χαρακτήρας ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία.Με ακρίβεια χειρουργού περιγράφει τον Τραμπ, ως ``ανίδεο σχετικά με τη διακυβέρνηση,την Ιστορία,την επιστήμη,τη φιλοσοφία,την Τέχνη,ανίκανο να εκφράσει ή να αναγνωρίσει τη λεπτότητα ή τις μικρές διαφοροποιήσεις,στερημένος από κάθε ευπρέπεια,βασιζόμενος σ’ένα λεξιλόγιο 77 λέξεων…``Διόλου τυχαίο ότι το ``What if`` βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, σε μια σημαντική σελίδα της Αμερικανικής Ιστορίας. Στο βιβλίο του ο Ροθ χρησιμοποιεί το αρχικό αδιέξοδο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να βρει υποψήφιο που θα είχε την ικανότητα να συντρίψει τους Δημοκρατικούς και τον Ρούσβελ. Και έτσι εμφανίζεται ο Λίντμπεργκ, ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε πάνω από τον Ατλαντικό και γνωστός οπαδός του Χίτλερ. Στην πραγματικότητα ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών στις εκλογές του 1940 ήταν ο επιχειρηματίας Γουέντελ Γουίκλι, ο οποίος ηττήθηκε από τους Δημοκρατικούς. Για τον Ροθ ο Τραμπ παραμένει, ``..ο τύπος στη βιομηχανία των ακινήτων,ανώριμος σκληρός καπιταλιστής – που ξεπερνά τη φαντασία…``.

Ο εμβλητικός ``μετρ του τρόμου`` ,Στέφεν Κινγκ, κατακεραύνωσε όλα αυτά τα χρόνια τον Τραμπ αλλά και τους υποστηρικτές του. Στο προφητικό ``Το Ινστιτούτο`` ο δωδεκάχρονος Λου Έλις ξυπνάει σε ένα μέρος που μοιάζει με το δωμάτιο του αλλά δεν είναι, σε μια χώρα την Αμερική,όπου χιλιάδες παιδιά δηλώνονται ως αγνοούμενα κάθε χρόνο, σε ένα κόσμο που οι ασυνόδευτοι ανήλικες πρόσφυγες και τα περιστατικά κακοποίησης αυξάνονται καθημερινά. Όσο για το `Ωραίες Κοιμωμένες`` , ο Κινγκ χρησιμοποιεί ως σκηνικό τη σύγχρονη Αμερική με τον Τραμπ στο τιμόνι.Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια φυλακή όπου μια εικοσιπεντάχρονη βρέθηκε κρεμασμένη. Το ίδιο ακριβώς όπως,η Σάρα Μπλαντ, η νεαρή μαύρη που συνελήφθη για οδική παράβαση στο Τέξας και βρέθηκε την επόμενη μέρα κρεμασμένη στο κελί της.Η υπέρβαση εξουσίας, η διαφθορά , ο ρατσισμός, η εξόντωση των αδυνάτων συνθέτουν για τον Κινγκ το σύγχρονο πρόσωπο της Αμερικής. Η ``Ελευθερία`` του σταρ συγγραφέα Τζόναθαν Φράζεν φωτίζει με συναρπαστικό τρόπο την σύγχρονη Αμερική. Χρονολογικά το μυθιστόρημα του Φράνζεν καλύπτει μια περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του `70 μέχρι την άνοδο του Ομπάμα στην Προεδρία.Το μεγαλύτερο μέρος εκτυλίσσεται από τα μέσα του `90 έως τα μέσα της δεκαετίας του επόμενου αιώνα με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν να αντανακλώνται στις ζωές των ηρώων του. Στη δεύτερη συλλογή διηγημάτων ``Αμερικανική λήθη`` του χαρισματικού Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας αποτυπώνονται οι νευρώσεις των σύγχρονων Αμερικανών.Ταυτόχρονα ο συγγραφέας επιτίθεται στις επιπτώσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που έκαναν πιο σκληρούς τους ανθρώπους.

``Αυτά που πίστευα δεν υπάρχουν πια.Κι ούτε είμαι ανόητος να προσποιούμαι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν.Ο δυτικός πολιτισμός έγινε στάχτη στα καμίνια του Νταχάου, αλλά εγώ ήμουν γοητευμένος μαζί του που δεν μπορούσα να δω την αλήθεια.Τώρα πια βλέπω``, λέει ο ήρωας του Κόρμακ Μακ Κάρθυ στο θεατρικό του ``The Sunset Limited``(εκδ.Ευρασία,μτφ Αντώνης Πέρης). Το έργο του Αμερικανού συγγραφέα έγινε ταινία το 2011 με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Τομ Λι Τζόουνς. Τα καμμένα ερηπωμένα τοπία,οι δουλειές που χάθηκαν, η απόγνωση των ανθρώπων που έμοιαζε με τον καμβά του συγγραφικού έργου του Κόρμακ Μακ Κάρθυ έμελλε να είναι το μέλλον της Αμερικής.Το όνειρο χάθηκε για πάντα.

``Μέσα στα εκατό χρόνια,είπα μέσα μου, θα κλείσουν ίσως μέσα σε κλουβιά και ανθρώπινα όντα,εύθυμα, τρελά όντα, και θα τραγουδούν το μελοντικό κόσμο``.