ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

"Πάντα Χειμώνας, αλλά ποτέ Χριστούγεννα"…

"Τα Χριστούγεννα έχουν δημιουργηθεί πάνω σε ένα όμορφο και ευαίσθητο παράδοξο", γράφει ο Άγγλος συγγραφέας Γκίλμπερτ Τσέστερτον, στο βιβλίο του "Brave New Family", για να καταλήξει το εξής καταπληκτικό : "Η γέννηση ενός άστεγου, γιορτάζεται σε κάθε σπίτι"! Ο Γκίλμπερτ Τσέστερτον, είναι γεγονός, επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον μέγα Κάρολο Ντίκενς που, ως γνωστό, καθιερώθηκε ως μεγάλο μέγεθος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με γραπτά πάνω ή γύρω απ' το θέμα. Σε αυτό - τούτο το όμορφο, πλην όμως, κάπως αιρετικό απόσπασμα, ο Τσέστερτον, επιθυμεί να μας θυμίσει ό,τι τα Χριστούγεννα, πέραν από μια μεγάλη γιορτή για όλους τους ανθρώπους, είναι, κυρίως, μια γιορτή που ανήκει στους αδύναμους και αναξιοπαθούντες!...

Σε ένα άλλο αξεπέραστο έργο - χρονικό για την παγκόσμια λογοτεχνία -αυτό του Κλάιβ Σ. Λιούις που τιτλοφορείται "Νάρνια" (Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα), o συγγραφέας εφόσον ανασκάφτει επιδέξια τις λέξεις και τα νοήματα βρίσκει, πράγματι, την χρυσή ατάκα : "Πάντα είναι χειμώνας, αλλά, ποτέ Χριστούγεννα", ομολογεί! Μέσα από τη "Νάρνια", ο Λιούις, κρατούσε μέσω αλληλογραφίας την επικοινωνία του με τα παιδιά του. Ο πόλεμος, είναι πανταχού παρών -κυρίαρχος σε όλο το έργο. Μελαγχολικό και με ύφος που θυμίζει βαθύ παράπονο, οι σκλαβωμένοι κάτοικοι της "μαγικής Νάρνια", οδηγούνται στην θλιβερή παραδοχή, πως ο Χειμώνας είναι συνεχής χωρίς να υπάρχουν ποτέ Χριστούγεννα -τούτα λείπουν εντελώς, και εφόσον λείπουν, ο πόλεμος με όσα συνθέτει και αποσυνθέτει (!), θα συνεχίζεται κι αυτός δια παντός : Είναι ένας ατέλειωτος πόλεμος, που... τελειώνει αμετάκλητα (αυτολεξεί), κάθε τι ανθρώπινο...

Πράγματι, αν θελήσουμε κάποια στιγμή, να συλλογιστούμε με την περίσκεψη που αρμόζει και όχι με την "περίσκεψη" που συνηθίζουμε, τα Χριστούγεννα είναι μια άλλη -"ξεχωριστή εποχή" μέσα στον ατέλειωτο (παγερό και πνιγηρό) "Χειμώνα". Και τούτο, διότι, τα Χριστούγεννα, δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ  μονοσήμαντο και παροδικό μήνυμα και, ακριβώς, ως τέτοια, κρατούν την αξία τους και μετά το πέρας των γιορτών. Είναι, ως εκ τούτου, μια "διαρκής εσωτερική γιορτή" που πρέπει και μπορεί, να έχει πάντα ως βάση την ταπείνωση και την απλότητα για να μπορέσουμε στην συνέχεια να κατευθυνθούμε και να διεκδικήσουμε κάθε μικρή και μεγάλη αρετή -αλίμονο, κάθε ευδαιμονία. Είναι, τελικά, αυτό που επιδιώκει και ο ίδιος, -ο πολύς Ντίκενς στις "Χριστουγεννιάτικες ιστορίες" του, όταν γράφει πως : "Θα τιμήσω τα Χριστούγεννα μέσα στην καρδιά μου και θα προσπαθήσω να τα κρατήσω όλη τη χρονιά". Διαφορετικά, δεν υπάρχει κανενός είδους νόημα. Ούτε, ασφαλώς, και Μήνυμα...

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.