ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Η θεμελιώδης ανάγκη του Ανθρώπου για Ελευθερία…

Το γεγονός της "Εξόδου" των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγιού (σ.σ.: Απρίλιος 1826 - γιορτάζεται κάθε χρόνο τούτες τις μέρες), είναι, αλήθεια, τόσο δυνατό σαν Ιστορικό μέγεθος, που ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε, αλήθεια, να κατανοήσουμε με ενάργεια, πως εκείνες οι Ανθρώπινες ψυχές, κατόρθωσαν να φτάσουν σε αυτό -το τόσο υψηλό επίπεδο αυταπάρνησης, ώστε, να αποφασίσουν συλλογικά να θυσιαστούν και να χαθούν ολότελα, για τα ιδεώδη της Ελευθερίας (την Πίστη και την Πατρίδα τους) ! Ομοιάζει, θαρρείς, με "Αποκάλυψη", με ένα "απαράμιλλο ολοκαύτωμα" σε επίπεδο συνείδησης που, ναι, δεν μπορεί και εύκολα να επαναληφθεί στον σύγχρονο Κόσμο μας, διότι, έχει λείψει η Αρετή : οι πράξεις Αρχών, οι έντιμες αποφάσεις και δράσεις που ανυψώνονται πάνω από την ευδαιμονία και το "Εγώ" και γίνονται, επιτέλους, σηματοδότες και αιώνια σύμβολα...

Πλην όμως -και ανεξάρτητα της ελληνικής ψυχής που κάποτε λάμπρυνε το φως, αλλά, τώρα χειμάζεται επικίνδυνα-, ο Άνθρωπος παραμένει Άνθρωπος και όσο κι αν πολλές φορές αποδεικνύει περίσσια το παλιό και εδραίο λατινικό «Homo homini lupus» ή παραμένει συγχυσμένος, πιεσμένος και αδιάφορος στην αλληλουχία και την συνέχεια της ατέλειας, έρχονται στιγμές που μπορεί να χτίσει νέους προμαχώνες - να γεννήσει νέες εποποιίες! Τόσες και τέτοιες εσωτερικές και εξωτερικές Νίκες, ικανές να συμβολοποιηθούν κι αυτές και, σαν πάντα έτοιμες, να οδηγήσουν με την σειρά τους στην Αναγέννηση θεμελιωδών ιδεωδών της ζωής και, φυσικά, στην Αναγέννηση του ίδιου του Ανθρώπου που επουδενί πρέπει και επουδενί μπορεί στον, κυρίως ειπείν, Αγώνα του, να παραδίδεται και να πέφτει, έτσι, άνευ όρων...

Ο "Πόλεμος στην Ουκρανία", πέραν των καταφανών σκοπιμοτήτων, των εκατέρωθεν αλύτρωτων επιθυμιών και των χαμένων δικαίων (!), προβάλλει και προτάσσει ξανά, την πηγαία και θεμελιώδη ανάγκη του κάθε Ανθρώπου να βιώσει Ελεύθερα. Και να αντιταχθεί ουσιαστικά σε κάθε επίδοξο σφετεριστή της Ελευθερίας και της κυριαρχίας επί της ζωή του (έστω, και αν αυτός, βρήκε σοβαρή βάση από επαναλαμβανόμενα λάθη και μείζονες παραλείψεις που έγιναν προηγούμενα επί του διπλωματικού πεδίου). Ομοιάζει, όντως, με παράδοξο -μια "άλλη Αποκάλυψη", κι ενώ ο Κόσμος "ιλαρώς διέπλε τον Ωκεανόν", καίτοι θεωρούσε, περίπου, πανηγυρικά την επιτυχία του σύγχρονου δυτικού Ανθρώπου (αυτολεξεί), πως έφτασε και κατοχύρωσε την "παρακμή του Πολέμου"! Ομοιάζει, επίσης, με επική καταστροφή, καθώς, τα πάντα επλήγησαν, βανδαλίστηκαν και κείτονται αρρήκτως επί της ρημαγμένης γης. Είναι, όμως, στην ουσία μια "νέα Νίκη" που έρχεται από πολύ βαθιά...

Μια εσωτερική, αλλά, και πραγματική "νέα Έξοδος" του Ανθρώπου, που κει που δείχνει να πνίγεται, να ολιγωρεί και να χάνεται, εκ των πραγμάτων (και σύμφωνα με τη αρχέτυπη Τραγωδία του), κατορθώνει να αναγεννάται, να αφυπνίζεται και να υπερασπίζεται "με νύχια και με δόντια", αυτό που σαν συνείδηση είναι αναγκαίο και ζωτικό για να προχωρήσει -αν θα προχωρήσει-, παραπέρα! Η Ελευθερία του Ανθρώπου είναι, εν πολλοίς, ο Αγέρας και η Πνοή : είναι η ίδια ζωή του Ανθρώπου και, ως τέτοια, ούτε διαπραγματεύεται, ούτε και χαρίζεται...

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.