ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΑΣΤΟΣ
Υπάρχει χώρος για τη «φιλία» στις Πανελλαδικές της Έκθεσης;
Τελικά πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση, την οποία είτε θα την αποδεχτούμε, είτε θα επιδιώξουμε να την αποδιώξουμε. Ως χώρα, ως κοινωνία προωθούμε μια
«Ο κόσμος ήξερε τι ψήφιζε»
Δεν είναι κάτι νέο σαν άκουσμα. Είναι επιχείρημα συνεπές και βασικό όλων όσοι κυβέρνησαν τον τόπο, τουλάχιστον από όσο μπορώ να θυμηθώ. «Ο λαός ήξερε τι ψήφιζε». Υποθέτω είναι επιχείρημα και όλων των κατά καιρούς κυβερνητών ανά τον πλανήτη. Η
«Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία»: Ενέματα αντί νέων θεμελίων;
Βαίνει προς την ολοκλήρωσή του και καλύπτεται ακόμα από ένα πέπλο μυστηρίου. Στον επίσημο ιστότοπο εντοπίζει κανείς πολυάριθμες προτάσεις, αρκετά κείμενα της επιτροπής και των ποικίλων
Ο Δελαπατρίδης, ο Εθνικιστής και ο Πατριώτης
Η επικαιρότητα είναι έντονα ηλεκτρισμένη, λοιπόν, για άλλη μια φορά –κάτι καθόλου σπάνιο εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια. Στα υπάρχοντα ζητήματα που έχουμε αναλύσει πολλές φορές έως τώρα –σε βαθμό που πλέον
Κρίσεις, συγκρίσεις και συγκρητισμός
Η πολιτική σκηνή της χώρας βρίσκεται σε συνθήκες περιδίνησης, για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια, τα λεγόμενα και «μνημονιακά». Τουλάχιστον αυτή η εικόνα παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης. Λίγο η κυβερνητική εικόνα, που ελάχιστη σχέση παρουσιάζει με
Αναζητώντας τον πάτο!
«Πιάσαμε πάτο, πού θα πάει, θα ανέβουμε» ακούς από τη μια μεριά. «Παραλάβαμε τη χώρα στον πάτο και χρέος μας είναι να την ανυψώσουμε» ακούς από την άλλη. Ή το πιο φιλοσοφημένο «πρέπει να φτάσεις στον πάτο, για να μπορέσεις
Από την Αμισό στις θάλασσες του Αιγαίου: Πώς ορίζεται ο πόνος;
Γενοκτονία λοιπόν ή εθνοκάθαρση; Αυτό είναι το ερώτημα που ανακινήθηκε στο πλαίσιο του ιστορικού διαλόγου μετά την υιοθέτηση από τον Υπ. Παιδείας κ. Νίκο Φίλη του
Τα «αριστερά» παραπατήματα της Παιδείας
Πορεία προς την ομαλότητα λοιπόν. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι πλέον πίσω μας, το σκίσιμο των μνημονίων ξεθωριάζει σιγά – σιγά ακόμα και ως ανάμνηση. Άρα, αυτό που μας έμεινε πλέον είναι η ομαλότητα. Αυτήν αναζητούμε σε κάθε πτυχή της
Ο κόσμος να σταθεί και πάλι πάνω από το ύψος του
Η είδηση ότι η χώρα οδεύει εκ νέου σε εκλογές δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή από μόνη της. Είναι σίγουρα, όμως, παράξενη. Οι ίδιες οι εκλογές δεν αποτελούν ούτε εμπαιγμό του
23% και στην Παιδεία;
Μπορεί να είναι ακόμα Αύγουστος και ο κόσμος να ετοιμάζεται –όσο και όποιοι μπορούν- για μια περίοδο καλοκαιρινής χαλαρότητας, απαραίτητης μετά την ψυχοφθόρο ένταση των μηνών που προηγήθηκαν, ωστόσο κάποια μηνύματα πρέπει να δίνονται έγκαιρα, προτού καταστούν άσκοπα. Πριν τα
Πέντε μήνες (και πέντε χρόνια) που μάθαμε πολλά…
Πέρασε μια περίοδος (για να ανοίξει μια νέα;) τεράστιας αβεβαιότητας για τη χώρα, η οποία δικαίως χαρακτηρίστηκε «ιστορική», ακόμα και αν δεχτούμε τη διαχρονικά υποκειμενική τάση του ανθρώπου να αισθάνεται τη συγχρονία
Δημοψήφισμα: Ας θεραπεύσουμε όσα μας αρρώστησαν
Κάπου εκεί κοντά στις πέντε Ιουλίου, αν μέχρι τότε δεν αλλάξει πάλι κάτι… Κάπου εκεί φαίνεται να τερματίζεται η καταστροφική πενταετής μνημονιακή πορεία της χώρας, τα θεμέλια της οποίας μπήκαν από την
Το προπαγανδιστικό όχημα του «ρεαλισμού»
Η έννοια του ρεαλισμού είναι μια έννοια δύστροπη, δυσπρόσιτη και κυρίως πολύσημη, αναλόγως με τον εκάστοτε πομπό της. Ωστόσο, λόγω του θετικού της σημασιολογικού φορτίου και του της αδιαμφισβήτητης ικανότητάς της να γίνεται αποδεκτή ως βάση ουσιώδους διερεύνησης
Πού χάθηκε η αντιπολίτευση;
Αν κάτι είναι αδιαμφισβήτητο στην ρευστή μας χρονική συγκυρία είναι η πολιτική κυριαρχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει πόσο θα κρατήσει αυτή η πολυεπίπεδη παντοκρατορία στον τόσο ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο που ζούμε, η ίδια η διαπίστωση είναι
Ο χρόνος τρέχει, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο για όλους
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσο υποκειμενική είναι η αίσθηση του χρόνου. Σκεφτείτε το. Αν θέσετε στον περίγυρό σας απλές ερωτήσεις με αυτό το ζητούμενο, οι απαντήσεις που θα πάρετε θα έχουν εντυπωσιακές
Για ένα σχολείο που δε θα είναι εξεταστικό κέντρο
Στους πρώτους δύο μήνες της νέας κυβέρνησης του τόπου κυριαρχεί η εντύπωση ότι την πολιτική επικαιρότητα μονοπωλεί ο τομέας της οικονομίας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι φαίνεται ότι επικρέμονται από αυτόν, περιμένοντας τις
Μαξιμαλισμού το εγκώμιο
Μετά λοιπόν από έναν αγχωτικό μαραθώνιο διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων, όπως έχουμε μάθει να τις ονομάζουμε εδώ και μια πενταετία, η πρώτη συμφωνία σχηματοποιήθηκε. Πολλά ακούστηκαν, καθώς κάποιοι έσπευσαν να τη μηδενίσουν εξ αρχής, ενώ κάποιοι –λίγοι- να πανηγυρίσουν την «επιτυχία».
Ας σοβαρευτούν κάποιοι επιτέλους…
Και ενώ διανύουμε το πρώτο δεκαπενθήμερο της νέας κυβέρνησης του τόπου από ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες, μίας κυβέρνησης με πανίσχυρη λαϊκή εντολή και με σαφές μήνυμα να αλλάξει τη μέχρι τώρα πολιτική, τα πρώτα σημάδια της ποιότητας της
Η κυβερνητική παράταξη λίγο πριν το τέλος
Σπάνια βλέπει κανείς κάποιον οργανισμό να επιλέγει να ορίσει από μόνος του το «βιολογικό» του τέλος. Συνήθως προκύπτει ως φυσική αναγκαιότητα, ως το τέλος μιας ιστορικής και συνάμα εξελικτικής πορείας που αφήνει κατά μέρους το «σήμερα», για να
Πάει καιρός που «ψέκασαν»…
Είναι μάλλον κοινός τόπος πλέον ότι το ρήμα «ψεκάζω» και τα ετυμολογικά παράγωγά του αποτελούν στην παραπολιτική ορολογία συνειρμικό συνώνυμο του κόμματος του κ. Καμμένου και του ιδίου περισσότερο.
Οι φοιτητές ΑμεΑ θύματα της «ισότιμης» αντιμετώπισης
Ο πολιτισμός ενός κράτους φαίνεται από το σεβασμό που δείχνει στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Αυτό είναι μάλλον κοινώς αποδεκτό και αυταπόδεικτο. Ο σεβασμός αυτός δεν είναι κούφια ορολογία, αλλά καθημερινή πρακτική κοινωνικής
Ένας τρελός, τρελός Υπουργός…
Είναι γεγονός ότι ο κ. Υπουργός Παιδείας γνωρίζει πώς να προκαλεί «ντόρο» γύρω από το όνομά του. Αυτό δε χάνει ευκαιρία να επιβεβαιώνει, δίνοντας την εντύπωση ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να ακούγεται, να βρίσκεται στο
Εξετάσεις προς το άγνωστο
Φανταστείτε ότι έχετε να διανύσετε έναν τριετή μαραθώνιο εξετάσεων μέχρι την πιο κρίσιμη ανακοίνωση αποτελεσμάτων της ζωής σας (πάντα σύμφωνα με τις συμβάσεις της ελληνικής κοινωνίας). Φανταστείτε τώρα να έχετε ήδη διανύσει τον πρώτο χρόνο με όρους και συνθήκες που
Η κυβερνητική παράταξη υπεύθυνη για το τέλος της…
Το επικεφαλής της κυβέρνησης κόμμα πάσχει, αυτό είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς με μια γρήγορη ματιά. Πάσχει από κρίση προσώπων, τόσο όσον αφορά το κοινοβουλευτικό δυναμικό, όσο και το στελεχιακό του,
Αμφίπολη, η εθνική μας παράνοια
Και ξαφνικά, εδώ και κανένα μήνα, Αμφίπολη παντού… Στις φιλικές συζητήσεις, στα τηλε-παράθυρα, στις εφημερίδες, στα ένθετα, στη Βουλή, ακόμα και στη Δ.Ε.Θ… Τι κι αν πριν δύο μήνες όλοι αγνοούσαμε τη μικρή αυτή επαρχία, τι κι αν
Παραεκπαιδευτικό σύστημα, όχι «Παραπαιδεία»...
Η εικόνα κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι γνωστή. Την αρχική γκρίνια των παιδιών για ακόμα ένα καλοκαίρι που πέρασε και το διαδέχεται ένας εννιάμηνος σχολικός μαραθώνιος τη διαδέχεται γρήγορα το χαμόγελο του
Οι αγέλαστοι της Αθήνας
Αρχές Αυγούστου και μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας είναι ιδανική για όσους «ξέμειναν» στην πρωτεύουσα και αναζητούν μία αίσθηση απελευθέρωσης από τις έγνοιες της καθημερινότητας. Άλλωστε, το κέντρο της πόλης προσφέρεται για τα πάντα – έστω, σε αυτά τα
Μίλια μακριά από τη λογική...
Μία διάχυτη αίσθηση ευφορίας κατακλύζει εσχάτως το κυβερνητικό στρατόπεδο. Μία αίσθηση που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την πραγματικότητα και γεννά την απορία, αρκεί να είμαστε οπλισμένοι με αρκετό χιούμορ, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να την εκφράσουμε:
Οι οπτικές μιας «διεύρυνσης»
Αντί προλόγου δύο διαπιστώσεις. Πρώτη, ο πολιτικός χρόνος τρέχει με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από αυτές του πρόσφατου παρελθόντος, κάτι που καθιστά επιτακτικές τις άμεσες λήψεις αποφάσεων. Δεύτερη, με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα που αποτυπώθηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές, οι
Αλλαγές στην παιδεία, αλλά προς ποια κατεύθυνση;
Το τέλος μίας σχολικής χρονιάς πάντα προσφέρεται για πλήθος συναισθηματικών και νοητικών διεργασιών, τόσο -κυρίως- για τους μαθητές, όσο και για τους εκπαιδευτικούς. Νοσταλγία για τη χρονιά που –ανεπιστρεπτί- πέρασε, συγκίνηση για