ΣΠΥΡΟΣ ΤΑΓΚΑΣ
Δεν μπορεί να είμαστε και να μην είμαστε - να ανήκωμεν και να μην ανήκωμεν...
Γνωστικοί, γνώστες και γνωρίζοντες περί των διεθνών νομικών καταστατικών αρχών και άλλων σχετικών τινών μειδιούν -αν δεν ξεμωραθούν κιόλας- από
Χρωματίζοντας ραγισμένες καρδιές (και τιμολόγια)...
Ραγισμένες καρδιές που χτυπούν δυνατά. Πικρές και πικραμένες αναπνοές που χάνονται στον μολυσμένο αγέρα του "όλου" (ή του δυσκίνητου «ελάχιστου»;)∙ που μας διαπερνάει. Δύσθυμες σκέψεις και συναισθήματα που, αφού, μετεωριστούν καλά-καλά, μετά
Θανάσιμο εκρηκτικό μείγμα!
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι διακεκριμένοι επιστήμονες, οι διανοούμενοι και ευρύτερα όσοι έχουν αξιόμαχο δημόσιο λόγο σε όλο τον κόσμο που έχουν ανοίξει κανονικά τις... κεραίες τους και με περίσσια, θαρρείς, οξύνοια και θάρρος (!) προβλέπουν και τεκμηριώνουν τη θέαση
Η Ιστορία διδάσκει, αλλά, δεν έχει μαθητές*...
Στις «Μνήμες Βαϊμάρης», ο πολύς -πράγματι- Βρετανός ιστορικός, διανοούμενος και συγγραφέας Έρικ Χoμπσμπάουμ, καθώς, προσεγγίζει όσο πιο διεξοδικά και τεκμηριωμένα γίνεται όλη την περίοδο από το τέλος του Α΄ Μεγάλου Πολέμου μέχρι και την κατάρρευση της ομώνυμης Δημοκρατίας,
Παίζουμε με την φωτιά;…
Πολλά, μεγάλα και ιστορικά είναι τα λάθη και οι παραλείψεις που έχει διαπράξει με την «μουσουλμανική μειονότητα» στην Θράκη, τόσο, το επίσημο ελληνικό κράτος, όσο, και το πιο… ανεπίσημο και σκιώδες∙ ναι, εκείνο, που δεν έχει απαραίτητα αναφορές σε συμφωνίες,
Μια «Εκκίνηση», ένας «Τερματισμός»…
Δεν είναι λίγοι, πλέον, ακόμη κι εκείνοι οι μετριοπαθείς, δημοκρατικοί, φιλελεύθεροι παρατηρητές και πολίτες που και δημόσια, αλλά, καθαρότερα κάπως ιδιωτικά, υποστηρίζουν και επισημαίνουν ότι το «όλο μείγμα» της τετραετούς πολιτικής του Κυριάκου Μητσοτάκη (πέραν απ' τον πόλεμο
Η προδοσία έχει συντελεστεί εκ των έσω!
Ο "σκληρός" Χένρυ Μίλλερ που, ως γνωστόν, αγάπησε βαθιά την Ελλάδα, έκανε σπουδαίους φίλους εδώ και έγραψε πολλά γι' αυτή∙ στο παγκοσμίως γνωστό έργο του : "Ο καιρός των δολοφόνων", που καταπιάνεται με τον άλλον κολασμένο της Δύσης
“Παναγιά μου Γοργόνα, βόηθα μας”!...
Στο ανατολικότερο άκρο του μικρού οικισμού της Σκάλας Συκαμιάς της Λέσβου που αποτελεί επίνειο του “πάνω χωριού” - της Συκαμιάς Λέσβου, σε μια εξοχή στο πέλαγος, σε έναν αφροσκαλισμένο βράχο∙ είναι χτισμένο το μικρό εμβληματικό εκκλησάκι της “Παναγιάς
Αιώνιος πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας...
Από τα χρόνια ακόμη της οργανωμένης φούσκας του Χρηματιστηρίου, όπου –αλίμονο– ο κάθε κακομοίρης-κατσαπλιάς ανά την ελληνική επικράτεια την είχε δει (αυτολεξεί) οικονομικός παράγοντας ικανός να καθορίζει τις κεφαλαιακές αξίες και, άρα, την πορεία της οικονομίας της χώρας(!),
«Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο από το συμφέρον του ισχυρού»…
«Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος συμφέρον» (Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού), είχε αποφανθεί ο Πλάτωνας τοποθετούμενος σχετικά
Ο Λόγος του Ιησού, οι φτωχοί και οι πλούσιοι και οι... μαύρες σακούλες που πηγαινοέρχονται στους δρόμους!
ΑΝ ΚΑΤΙ ξεχνάμε, φευ, ακόμη και σήμερα είναι ό,τι από την γέννησή του και
Απερίσκεπτες επιλογές και συμπεριφορές που οδηγούν σε ανωμαλία και χάος
Ενώ ο πρωθυπουργός της χώρας, πήρε ξεκάθαρη εντολή από τον ταλαιπωρημένο (από την πολύχρονη πίεση) ελληνικό λαό να δοκιμάσει και
Νησίδες ανοησίας και απόλυτης ένδειας!
Kαθώς συζητάμε ακόμη σοβαρά για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας κι όλοι, σχεδόν, όσοι φέρουν την ευθύνη για την σημερινή κατάντια -επί της ουσίας κατάρρευση- της πρωτογενούς και άλλης παραγωγής ή ανάπτυξης της χώρας, έχουν βαρύνοντα
Η πίστη, της πίστης... ω Απιστία!
AΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΙ οι παλιοί -συντηρητικοί έστω- που πίστευαν και θεωρούσαν ό,τι οι σχέσεις των Τραπεζών με τους Πολίτες έχουν ως θεμέλιο την «Πίστη», θα πρέπει να έχουν καταλάβει καλά τώρα, γιατί πολιτικά-ιστορικά οι δυνάμεις που αντιστέκονταν παραδοσιακά
Πρόκειται περί εθνικής δοκιμασίας...
Απ' όλη την κατακραυγή, την καταφανή παρελκυστική τακτική "διαφυγής" εκ μέρους της κυβέρνησης, αλλά, και τις νέες αποκαλύψεις σχετικά με τις παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων στην χώρας μας, εκείνο που μένει τελικά σαν κυρίαρχη αίσθηση απ' όλη την υπόθεση
Αντί να λύσουμε το δικό μας πρόβλημα, γίναμε μέρος σε ένα μεγαλύτερο!
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο πρεσβύτερος), πίστευε ακράδαντα –αυτή ήταν, κοντολογίς, η πολιτική του σκέψη και γι’ αυτό προσπάθησε σε όλη την μακρά πολιτική πορεία του-, ότι
Μια «νίκη» που θα δώσει ανάσα σε όλους...
Ο ελληνικός Λαός, εδώ και, σχεδόν, μια δεκαπενταετία (αν συνυπολογίσουμε, ασφαλώς, και τον σκιώδη προθάλαμο της μακράς οικονομικής κρίσης), έχει βιώσει αναρίθμητες δυστυχίες : Εις το όνομα, μάλιστα, της «θρυλικής» δημοσιονομικής προσαρμογής, των μεταρρυθμίσεων, των όποιων εξυγιάνσεων και
Εθνικό φιάσκο η συμμετοχή και η ψήφος της Ομογένειας…
Ήταν Δεκέμβριος του 2019, όταν η σημερινή Κυβέρνηση έφερε προς συζήτηση και ψήφιση στην Βουλή, το νόμο για το δικαίωμα και την συμμετοχή των Ελλήνων της διασποράς στις εγχώριες εκλογικές διαδικασίες. Με
Η τέλεια αποδόμηση της κοινωνίας
Άνθρωποι, λες, χωρίς καρδιά. Χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς ίχνος Αγάπης ή, έστω, προσχηματικής αλληλεγγύης και συμπόνιας μέσα τους. Σαν να μη έμαθαν ποτέ να αισθάνονται και να ψηλαφίζουν τι γίνεται γύρω τους. Ακόμη περισσότερο: σαν να μη
Στον αυλόγυρο ενός αιθέριου πλην χαμένου κόσμου…
(...) «Τριγύρω η Θάλασσα η δεσποτική Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα Τόσο η ελάχιστη αναπνοή Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω
Λυτρωτική Έξοδος στην ζωή…
Η λέξη «Πάσχα» αποτελεί ελληνοποίηση της εβραϊκής λέξης «Πεσάχ» που, ναι μεν, σημαίνει κι αυτή «Πάσχα», πλην, όμως, στα αρχαία ιουδαϊκά (που ήταν και δύσκολα καίτοι είχαν προσμίξεις απ’ όλες τις αραβικές γλώσσες) ερμηνεύεται ως «Έξοδος». Και αυτό ακριβώς γιόρταζαν
Η θεμελιώδης ανάγκη του Ανθρώπου για Ελευθερία…
Το γεγονός της "Εξόδου" των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγιού (σ.σ.: Απρίλιος 1826 - γιορτάζεται κάθε χρόνο τούτες τις μέρες), είναι, αλήθεια, τόσο δυνατό σαν Ιστορικό μέγεθος, που ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε, αλήθεια,
Τα πράγματα μιλάνε μόνα τους!
Μια, όχι και τόσο γνωστή, ιστορία στο ευρύτερο κοινό· αναφέρει ότι o Νίκος Ζαχαριάδης –ναι, ο καλούμενος και ως ο ιστορικός ηγέτης του Κ.Κ.Ε στην Ελλάδα-, ενόσω ήταν εγκλεισμένος στις φυλακές – κολαστήριο της Κέρκυρας το 1937 (είχε
Πρόκληση και πρόσκληση από το Μέλλον...
Πιστεύω και θεωρώ από χρόνια, ότι ιδεατός τύπος Ανθρώπου, είναι αυτός που, παρά τα προβλήματα, τις στρεβλώσεις, τις αντιφάσεις κ.λπ., που παρουσιάζονται από την ίδια την φύση του Ανθρώπου, αλλά, και την φύση των "κανονιστικών συστημάτων", επιδιώκει ολόψυχα,
Οι πετριές που χρειάζονται να πέσουν...
Ο αείμνηστος - έγκριτος Έλληνας ιστορικός, δημοσιογράφος, κριτικός κ.λπ., Τάσος Βουρνάς, έλεγε και ξανάλεγε για τον (μπάρμπα) Γιάννη Σκαρίμπα ότι : "Το έργο του, εισάγει στην γενικότερη εγχώρια γραμματεία κάτι, βέβαια, που δεν αναγνωρίζεται επίσημα και ιστορικά ως
Προπαγάνδα και υψιπετής εθνικισμός, μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα...
Τόνοι, πράγματι, από μελάνι χύθηκαν και μυριάδες παρορμητικές - εθνικιστικές κορώνες ή ατάκες ακούστηκαν, τουλάχιστον, τα δύο τελευταία χρόνια για τον περίφημο "EastMed" - τον "Αγωγό
Ανεκδήλωτη απόγνωση...
Το "Πρόσωπα σε Απόγνωση" είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα της Paula Fox που αφηγείται περίφημα την ιστορία ενός ζευγαριού στο Μπρούκλιν της δεκαετίας του '60. Η ιστορία, ασφαλώς, της Φοξ, δεν εμπεριέχει κάποια αναφορά σε συνθήκες που ομοιάζουν με τις τρέχουσες
"Πάντα Χειμώνας, αλλά ποτέ Χριστούγεννα"…
"Τα Χριστούγεννα έχουν δημιουργηθεί πάνω σε ένα όμορφο και ευαίσθητο παράδοξο", γράφει ο Άγγλος συγγραφέας Γκίλμπερτ Τσέστερτον, στο βιβλίο του "Brave New Family", για να καταλήξει το εξής καταπληκτικό : "Η γέννηση ενός άστεγου, γιορτάζεται σε κάθε σπίτι"!
"Τάγματα Εφόδου" νέας κοπής, αλλά, παλιάς συνταγής!...
Τα Τάγματα Εφόδου (Sturmabteilung γερμανιστί και με συντομογραφία : S.A), ήταν παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (D.A.P), και στη συνέχεια -στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Σκοταδισμός ζει και βασιλεύει...
Κάποιες στιγμές, θαρρείς, πως ζούμε ακόμη στον Μεσαίωνα! Θαρρείς, αλίμονο, πως ο πολύς Γαλιλαίος Γαλιλέι δεν έχει πει ακόμη το : "Και όμως κινείται" (σ.σ.: που, ιστορικά, δεν το είπε ποτέ, γιατί ο Γαλιλαίος δεν ήταν κανένας συνηθισμένος