ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΚΟΜΜΑΤΑ-ΕΤΙΚΕΤΕΣ, ΑΡΧΗΓΙΚΗ ΚΑΜΑΡΙΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΗ…

Τα αστικά πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να παρουσιάζουν πολλές, τις ίδιες παλιές αδυναμίες και η εσωτερική τους οργάνωση είναι ανύπαρκτη.

Τα μέλη τους δεν συνδέονται με πραγματικούς κοινούς ιδεολογικούς δεσμούς, ούτε έχουν ένα πρόγραμμα ενέργειας βασισμένο σε μια σοβαρή μελέτη της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Τα ονόματα των κομμάτων δεν είναι παρά απλές ετικέτες, σχεδόν διακοσμητικές· αναπτύσσουν τη δραστηριότητά τους προ πάντων στον κλειστό χώρο της πολιτικής, και ευκαιριακά μόνο απασχολούνται με τα κοινωνικά προβλήματα, όταν αυτά έχουν γίνει πια καυτά.

Οι πολιτευόμενοι έχουν μόνο τη δυνατή φιλοδοξία να διευθύνουν τα κοινά της χώρας και οι αντίπαλοι αρχηγοί κομμάτων δεν διστάζουν, κάποτε, για να κερδίσουν τις ψήφους, να υπερθεματίζουν σε δημαγωγική πλειοδοσία. Κάθε κόμμα χρωματίζεται περισσότερο από την προσωπικότητα και πολύ λίγο από τις αρχές του. Κάθε αρχηγός περιβάλλεται συνήθως από μια καμαρίλα πολιτευομένων, που αποτελούν μια κλειστή ομάδα και οι οποίοι εμποδίζουν την ανάδειξη νέων στελεχών. Τελικά μεταβάλλονται σε επαγγελματίες πολιτικούς. Αισθητή μεταξύ αυτών είναι η παρουσία κυρίως νομικών, η «δικηγοροκρατία» και η απουσία αντιπροσώπων των μικροεισοδηματιών, αγροτών, εργατών, μισθωτών και μικροϊδιοκτητών. Πολλοί πολιτευόμενοι φιλοδοξούν να είναι οι εκλεκτοί, οι οποίοι θα διαχειριστούν τις τύχες του λαού, αλλά δεν διαθέτουν τον χρόνο τους να εγκύψουν στις ανάγκες του, στις ανησυχίες του, στα προβλήματά του, να τα διερευνήσουν και να δώσουν τις αρμόζουσες λύσεις.

Τον λαό τον θυμούνται και τον επισκέπτονται στην περιφέρειά του μόνον όταν είναι παραμονές εκλογών και έχουν την ανάγκη της ψήφου του. Πραγματική επαφή εκλεξίμων και εκλογέων δεν υπάρχει. Έτσι ο βουλευτής δεν ασχολείται σοβαρά με τα γενικά προβλήματα της εκλογικής του περιφέρειας και του έθνους, αλλά με τις ποικίλες ατομικές υποθέσεις των ψηφοφόρων του. Η συναλλαγή είναι το θανάσιμο μικρόβιο που μολύνει την πολιτική ζωή του τόπου και γενικά δηλητηριάζει τον κρατικό οργανισμό και διαφθείρει την υπαλληλική τάξη. Η κατάσταση αυτή απογοητεύει τους σοβαρούς και τίμιους ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο έθνος.

Η αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας γίνεται με ελαττωματικό διοικητικό μηχανισμό, επηρεασμένο από τις επιδράσεις των πολιτικών κομμάτων, γιατί οι διορισμοί των περισσοτέρων υπαλλήλων γίνονται από τα κόμματα μετά την άνοδό τους στην αρχή. Τότε μάλιστα ο κάθε δυνατός πολιτικός φροντίζει να βάλει όσο περισσότερους μπορεί από τους οπαδούς του σε μικρές ή μεγάλες θέσεις. Ο αδιάβλητος διαγωνισμός ως μέσον επιλογής δεν συνηθίζεται.

Πολλοί από τους υπαλλήλους δεν έχουν ούτε τα κατάλληλα προσόντα ούτε και συνείδηση των υποχρεώσεών τους απέναντι στον κοινό πολίτη. Η διεκπεραίωση των ζητημάτων, ιδίως στην πρωτεύουσα, που είναι μια αυτονόητη φυσική λειτουργία της κρατικής μηχανής, γίνεται με βραδύ ρυθμό ή καθυστερεί. Πρέπει να ενδιαφερθεί ο ίδιος ο πολίτης για την τύχη ενός ζητήματός του και να το παρακολουθήσει από γραφείο σε γραφείο ή -για να είναι πιο ασφαλής- να βάλει τους βουλευτές ή κομματάρχες της περιφέρειάς του να φροντίσουν για την επίλυσή του. Και οι υπάλληλοι εξυπηρετούν τους πολιτικούς είτε από φόβο είτε και από κολακεία, για να βελτιώσουν τη θέση τους ή να πετύχουν μια μετάθεση σε καλύτερη θέση. Η βουλευτοκρατία είναι το πιο χαρακτηριστικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής. Η κατάσταση αυτή δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες του και τον ίδιο τον λαό, ο οποίος δεν ζυγίζει ενσυνείδητα το βάρος της ψήφου του, όταν πρόκειται να εκλέξει και να στείλει στο κοινοβούλιο τους άξιους για το έθνος αντιπροσώπους του.

Ίσως εκπλαγείτε αν σας αποκαλύψω ότι η ως άνω περιγραφή δεν είναι δική μου, αλλά του Απ. Βακαλόπουλου και αναφέρεται στο 1920. Έχουν περάσει 92 χρόνια, σχεδόν ένας αιώνας και θαρρείς η χώρα, η δύσμοιρος Ελλάς, παραμένει μαρμαρωμένη. Έπειτα από αυτή τη μελαγχολική διαπίστωση τι να πει και τι να γράψει κάποιος. Αρκούμαι απλώς στην προσυπογραφή και περιμένω τα δικά σας σχόλια…

4 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. gpared 13:49 30/03/2012

    …και ο ΓΑΠ συμφωνούσε και πήγε να κάνει by pass το σύστημα με Γερουλάνο, Δόλλη, Παπακωσταντίνου και λοιπούς κηπουρούς. Να σου θυμίσω ότι και εσύ κάποτε τον είχες προτρέψει από τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ με το περήφημο «Μπιρμπίλη αντί Δαμανάκη».

    • Felnicos 17:57 30/03/2012

      σε πολλα τον ειχα με την αρθρογραφια μου προτρεψει οπως και αλλους, το θεμα ειναι ποιες και τινων προτροπες ακολουθησε

  2. Nthom 10:30 30/03/2012

    Μπράβο Νίκο! Το ερώτημα είναι ποίος θα κάνει την αρχή αλλαγής αυτής της νοσηρής εικόνας? Κόμμα ή μεμονωμένα άτομα ή ομάδες ατόμων? Με ποία εργαλεία, αποδεκτά από τις αρχές της δημοκρατίας? 

    • Felnicos 17:54 30/03/2012

      ολοι οσοι ενδιαφερονται και το πιστευουν   η δημοκρατια ειναι ευρυχωρο πολιτευμα καθε φορα προσαρμοζεται σε εθνικες, κοινωνικες, οικονομικες, πολιτικες προτεραιοτητες

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.