ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΜΑΡΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

Πολύς θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για το αν και ποιοι βουλευτές, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, θα επιστρέψουν στο «μαντρί».

Εάν κάποιοι από τους διαγραμμένους το επιθυμούν, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην τους επιτραπεί η επιστροφή. Αυτά που λέγονται, για ενστάσεις απ’ όσους ψήφισαν «ναι» στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, είναι κουραφέξαλα. Οι αντιρρήσεις είναι πρωτίστως ιδιοτελείς (για να μην τους έχουν αντιπάλους στα κομματικά ψηφοδέλτια) και ουδεμία σχέση έχουν με τις πολιτικές και ιδεολογικές αρχές των κομμάτων. Εάν κάποιοι από τους διαγραμμένους θέλουν να επιστρέψουν σημαίνει ότι αποδέχονται τη στρατηγική και τη στάση του κόμματός τους σ’ αυτό που οι ίδιοι καταψήφισαν. Το μνημόνιο δεν είναι ένα απλό σχέδιο νόμου με το οποίο διαφώνησαν, είναι κεντρική και κορυφαία επιλογή, την οποίαν επιστρέφοντας στο «μαντρί» σημαίνει ότι αποδέχονται. Αυτοί αλλάζουν γνώμη και στάση και όχι το κόμμα τους.

Εάν επιστρέψουν, όσοι επιστρέψουν, το πρόβλημα θα το έχουν αυτοί που είπαν «όχι» και όχι όσοι συνετάχθησαν με το «ναι». Όσοι ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. θα τα ψηφίσουν επειδή συμφωνούν με τη στάση που επέλεξαν. Όσοι διαφωνούν με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση θα πάνε σε αντιμνημονιακά κόμματα, σε άκυρη ή λευκή ψήφο εάν δεν τους πάει το χέρι να τη ρίξουν σε άλλο κόμμα, διαφορετικό από αυτό με το οποίο αισθάνονται παραδοσιακά δεμένοι. Οι πολίτες σε μικρό ποσοστό ψηφίζουν πρόσωπα. Η κατ’ αρχήν συμφωνία τους είναι στα προγράμματα, τις πολιτικές και την ιδεολογία των κομμάτων. Οι προτιμήσεις των προσώπων είναι εντός των κομμάτων. Η πρόσδεση σε ένα πρόσωπο δείχνει όχι μόνον παλαιοκομματική νοοτροπία, αλλά και φαυλότητα.

Όσοι λοιπόν εγείρουν ενστάσεις για την επιστροφή των διαγραμμένων εμφορούνται από τέτοιες ιδέες και αξίες. Θεωρούν τους ψηφοφόρους δική τους «περιουσία», όπως γίνονταν πολλές δεκαετίες πριν, όταν στην πολιτική ζωή κυριαρχούσαν τα κόμματα των προυχόντων. Εξίσου λάθος είναι και η τυχόν κουτοπόνηρη αντίληψη, την οποίαν μπορεί να έχουν κάποιοι βουλευτές του «όχι». Αν νομίζουν ότι επιστρέφοντας στα κόμματά τους θα μπορέσουν να διεκδικήσουν περισσότερες ψήφους από αυτούς που ψήφισαν «ναι», πλανώνται οικτρά. Η αρνητική ψήφος τους αν δεν ήταν συνειδητή και απόρροια ενός αξιακού κώδικα τον οποίον δεν μπορούσαν να παραβιάσουν, θα γυρίσει μπούμερανγκ, σε βάρος τους. Το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» δεν είναι περιφερειακό ζήτημα είναι η καρδιά της νέας φυσιογνωμίας και της στρατηγικής που έχουν επιλέξει τα δυο κόμματα εξουσίας. Ή συμφωνεί κάποιος μ’ αυτή ή διαφωνεί. Ή όσα ψηφίστηκαν είναι επιζήμια για τους πολίτες και τροχοδρομούν τη χώρα σε ρόλο «υποτελή» ή όχι. Αν ζητήσουν να επιστρέψουν θα είναι σαν να αναγνωρίζουν ότι αυτοί είχαν λάθος και σωστή ήταν η ψήφος των άλλων που παρέμειναν πιστοί στην κομματική γραμμή.

Είναι λοιπόν, βλακώδης, ιδιοτελής και καθόλου πολιτική η ένσταση των βουλευτών του «ναι» να παραμείνουν εκτός νυμφώνος οι του «όχι». Οι ίδιοι δεν θα ζημιωθούν, οι άλλοι θα υποστούν βλάβη. Εκτός κι αν και αυτοί έχουν την ίδια κουτοπόνηρη αντίληψη: να ζητήσουν δηλαδή την ψήφο των πολιτών-οπαδών του κόμματός τους, λέγοντας ότι «διαφωνούσαμε, αλλά υποταχθήκαμε στην κομματική γραμμή». Ή συμφωνούσαν οπότε ορθώς ψήφισαν ή διαφωνούσαν οπότε λανθασμένα παρείχαν την ψήφο τους. Το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση δεν είναι ναι ή όχι στην απελευθέρωση των ταξί είναι ναι ή όχι στην πορεία της χώρας τα επόμενα 20 χρόνια. Οι πολίτες που θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. θα έχουν αυτό κατά νου τους. Όσοι το αποδέχονται θα «σταυρώσουν» αυτούς που είπαν «ναι». Όσοι διαφωνούν δεν θα ψηφίσουν τα δυο αυτά κόμματα άρα και όσους έριξαν αρνητική ψήφο. Το ποσοστό αυτών που ενδεχομένως θα το πράξει θα είναι μικρό. Αν όμως υπάρχει ένα τέτοιο ποσοστό είναι καλό για τα κόμματα να δείξουν την πολυσυλλεκτικότητα του χαρακτήρα τους. Την έχουν ανάγκη καθώς από το ποσοστό που θα λάβουν θα εξαρτηθεί αν θα παραμείνουν μεγάλα και ενωμένα.

Αν με την επάνοδο των διαγραμμένων η Ν.Δ. κόβει ψήφους από τον Καμμένο και ξεπερνά το 30%, ο Αντ. Σαμαράς δεν πρέπει να διστάσει. Στο πλαίσιο «πανστρατιάς» για την εξουσία και την αυτοδυναμία πρέπει να τους δεχθεί. Το ίδιο πρέπει να πράξει και ο Ευάγγ. Βενιζέλος. Αν είναι με την επιστροφή των «ασώτων» το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ να έχει 2 μπροστά και να αποτραπεί η είσοδος του κόμματος των Κατσέλη-Καστανίδη στη Βουλή πρέπει να αθροίσει δυνάμεις και να μην ακούσει τους «καθαρ(σιακ)ούς» του κόμματός του. Ειδικά ο Βενιζέλος έχει περισσότερους λόγους να το πράξει…

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. gpared 9:42 22/03/2012

    και τι θα πεί η MXL για το σημερινό σου άρθρο ; Επιστροφή σημαίνει αποδοχή της συγκεκριμένης επιλογής ; Εγώ νόμιζα ότι σημαίνει απλά αποδοχή της πλειοψηφίας. Το μνημόνιο είναι όντως κορυφαία επιλογή. Αποτελεί όμως στρατηγική επιλογή ; Δεν νομίζω. Μάλλον Νίκο ανεβάζεις πολύ τον πήχυ των αποφάσεων.

    • Felnicos 17:28 22/03/2012

      Η διακριση μεταξυ κορυφαιας και στρατηγικης επιλογης ειναι οντως ουσιαστικη ομως δεν ισχυει στην περιπτωση του μνημονιου

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.