ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΥΠΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άλλος ένας χαμένος χρόνος για την ελληνική οικονομία προστίθεται στους τόσους άλλους, όπου μακροημέρευσε το δικομματικό σύστημα εξουσίας. Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις ελληνικών ινστιτούτων, διεθνών οικονομικών οργανισμών και  τρόικας, πιστωτικών ιδρυμάτων και της ίδιας της κυβέρνησης, το 2012 θα είναι και πάλι έτος βαθύτατης ύφεσης. Μετά την ύφεση του 7%, το 2011, τη μεγαλύτερη που γνώρισε η Ελλάδα την μετεμφυλιακή περίοδο, και τη μεγάλη μείωση του εθνικού εισοδήματος το 2008, το 2009 και το 2010, όλες οι προβλέψεις για τον φετινό χρόνο συγκλίνουν σε μια ύφεση ίση και μεγαλύτερη του 5%. Το ΔΝΤ μιλά για μείωση του ΑΕΠ κατά 4,7% και η Τράπεζα της Ελλάδος αναθεωρεί προς τα πάνω την αρχική της πρόβλεψη για μείωση 4.5% φθάνοντας στο 5%. Και μαζί με την βαθειά ύφεση συμπληρώνονται σχεδόν 20 συνεχή τρίμηνα με τις επενδύσεις να έχουν αρνητικό πρόσημο, γεγονός που εξηγεί ως ένα μεγάλο βαθμό την υψηλή ανεργία, που παίρνει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις (προς το 22%, με 1,1 εκατ. ανέργους και τους νέους –ένας στους δύο- να εξευτελίζονται καθημερινά χωρίς δουλειά στα παγκάκια των πλατειών που γειτονεύουν με τις καφετέριες.

Στο ενεργητικό ή στο παθητικό ποίων εγγράφεται η ερεβώδης αυτή κατάσταση; Ασφαλώς σ’ αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα και γι’ αυτό, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, θα υποστούν τη σκληρή τιμωρία να χάσουν το μισό και πλέον της πάλαι ποτέ εκλογικής τους δύναμης και της απήχησής τους στην ελληνική κοινωνία.

Τα δύο κόμματα «εξουσίας» εξακολουθούν, όμως, να είναι αμετανόητα. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αναλώθηκαν τις τελευταίες 10 ημέρες στο να ανακοινώσουν οικονομικά μέτρα-υποσχέσεις, να ζητούν συγγνώμη για όσα στο παρελθόν προξένησαν στον ελληνικό λαό, ακόμη και με διαφημιστικά σποτ στην τηλεόραση, να επισκέπτονται το Ζάππειο, για να εξαγγείλουν οικονομικά προγράμματα και να ζητούν αυτοδυναμίες και πρωτιές. Οι αρχηγοί είναι αδιόρθωτοι, είπαν οι αναλυτές. Αν ακόμη και ο πιο αδαής ακούσει ή διαβάσει τα μέτρα θα καταλήξει σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Ότι σ’ ολόκληρη τη γκάμα τους δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο «άσχημο», ούτε ένα μέτρο που να αφαιρεί εισοδήματα, να καταργεί δικαιώματα, να περικόπτει αποδοχές και να επιβάλει φόρους. Όλα παρίστανται ως καλά και άγια. Αφήνεται, μάλιστα, να εννοηθεί από τους δύο αρχηγούς ότι το 2015 έρχεται η απαλλαγή από το Μνημόνιο και επομένως τελειώνουν τα βάσανα του ελληνικού λαού.

Μιλάμε, βεβαίως, για τους αδαείς. Γιατί οι άλλοι, που είναι περισσότεροι και έχουν το βέλος έτοιμο για να το ρίξουν όχι στο μήλο πάνω από το κεφάλι αλλά στο σώμα του Γουλιέλμου Τέλου στις 6 Μαΐου έχουν ακούσει την κ. Κριστίν Λαγκάρντ, τον κ. Σόιμπλε, την κ. Μέρκελ, τον κ. Γιούγκερ, πρόσφατα τον κ. Μάγκι, αλλά και τον κ. Τόμσεν και τους άλλους δύο της τρόικας να μιλούν καθαρά ότι πρέπει τον Ιούνιο να βρεθούν 12 και πλέον δισ. από περικοπές μισθών, συντάξεων άλλων δημοσίων δαπανών, ακόμη και για φόρους αν δεν φθάσουν οι περικοπές. Και ότι για τον σκοπό αυτό έχει ανατεθεί στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) –που ελάμπρυναν στο παρελθόν οι Α. Παπανδρέου, Ευτ. Κουτσουμάρης και Αδ. Πεπελάσης και συνεχίζει την παράδοση ο κ. Π. Κορλίρας- να «εξιχνιάσει» περιοχές του Δημοσίου όπου θα γίνουν οι περικοπές. Ένα, λοιπόν, «κρατούμενο» τα 12 δισ. που δεν θέλουν να αναφέρουν με τίποτε οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς.

Το δεύτερο «κρατούμενο» έχει να κάνει με την υποχρέωση να μειώσουμε το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2015. Ούτε αυτό αναφέρεται στη σύντομη προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Όπως περνάει στα «ψιλά» η προχθεσινή ανακοίνωση ότι το έλλειμμα έφθασε το 2011 στο 9,1% του ΑΕΠ. Η απόσταση μεταξύ 9% και 3% είναι τεράστια αλλά αποκρύπτεται. Μπορεί να την αντιληφθεί κανείς βλέποντας ότι το έλλειμμα παραμένει δυναμικά στο 9%, δηλ. σχεδόν όσο και το 2010 (περίπου 10%), παρά τις τεράστιες θυσίες που υπέστη ο ελληνικός λαός. Πόσες ακόμη θα απαιτηθούν για να φθάσει το έλλειμμα στον μαγικό αριθμό  3% που θεσμοθετήθηκε το 1992 στην όμορφη -κατά τα άλλα- κηπούπολη του Μάαστριχτ της Ολλανδίας;

Ήδη οι τουλίπες των Κάτω Χωρών (όπως αλλιώς λέγεται η Ολλανδία) άρχισαν να μαραίνονται και μόνο στο άκουσμα ότι και εκεί πρέπει να ληφθούν μέτρα λιτότητας 16 δισ. ευρώ. Η συντηρητική κυβέρνηση συνασπισμού κατέρρευσε αφού το ακροδεξιό κόμμα απέσυρε την υποστήριξή του. Ακόμη λοιπόν και ο -οικονομικά ισχυρότερος- σύμμαχος της Γερμανίας  δεν αντέχει τη λιτότητα. Η Φινλανδία -άλλη χώρα του σκληρού πυρήνα- πρέπει να περικόψει δαπάνες. Και η Αυστρία έχασε το ΑΑΑ των ομολόγων της.

Το τρίτο το «κρατούμενο», το διαλαλούν οι δύο Αρχηγοί. Ομνύουν στην Ανάπτυξη, που αρέσει σε όλους και παίζει θεωρητικά τον ρόλο της στην ανασύνθεση των κομματικών «ρεταλιών», αυτών που φαίνεται ότι απέμειναν στα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα. Αλλά αν είναι να φθάσουμε στην θεσσαλική πεδιάδα περνώντας από τον πάγο των Άλπεων και περιχυνόμενοι τη λάβα του Βεζούβιου, θα φθάσουμε στον αναπτυξιακό προορισμό μας τουλάχιστον ημιθανείς.

Πρέπει να παρακάμψουμε επικίνδυνους για την κοινωνική συνοχή προορισμούς. Θα μας βοηθήσουν - έτσι τουλάχιστον διαφαίνεται- οι Φρανσουά Ολάντ και ο Ζαν Λυκ Μελανσόν. Κάτι - επιτέλους - κινείται - στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.