Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος, και ευλόγως, πότε θα ανακάμψουν; Προλαβαίνουν στις 20, ουσιαστικά προεκλογικές, ημέρες που απομένουν, μέχρι την Κυριακή 6 Μαΐου, να αναστρέψουν το, δυσμενές γι’ αυτά, κλίμα;

Δύσκολο. Οι λόγοι που πιθανότατα δεν θα το καταφέρουν είναι αρκετοί.

Πρώτον, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ακολουθούν εντελώς λανθασμένη πολιτική. Συμπεριφέρονται ωσάν το κακό που μας βρήκε να είναι παρελθόν. Δίνουν, με τις προεκλογικές εμφανίσεις των πολιτευτών τους, την εντύπωση ότι οι περιοριστικές πολιτικές και η ύφεση τελείωσαν με το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση. Δημιουργούν μία εικόνα ότι εφ’ εξής οι μέρες που έρχονται μόνον καλύτερες θα ‘ναι. Οι πολίτες όμως δεν τρώνε κουτόχορτο. Γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος χρεωκοπίας δεν πέρασε. Ξέρουν ότι μετά τις εκλογές και μέχρι τον Ιούνιο πρέπει να υπάρξουν μειώσεις μισθών και συντάξεων 15%, απολύσεις 20.000 – 30.000 δημοσίων υπαλλήλων, περικοπή κοινωνικών και άλλων επιδομάτων. Τα ξέρουν γιατί περιλαμβάνονται στο νέο μνημόνιο. Όταν λοιπόν προσπαθούν να αποκρύψουν κάτι που αποτελεί κοινό μυστικό, το μόνο που καταφέρνουν τα κόμματα είναι να βυθίζονται περισσότερο στην ανυποληψία. Αντί να πουν ολόκληρη την αλήθεια στο λαό τσακώνονται για το ποιος έβλαψε περισσότερο ή λιγότερο τη χώρα και αν θα συνεργαστούν ή όχι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Δηλαδή για τρίχες. Αντί να ξεχάσουν το παρελθόν, να παραδεχτούν τα λάθη τους, να πουν τι συγκεκριμένα πράγματα, στο πλαίσιο του μνημονίου, θα κάνουν, με ποιους θα κυβερνήσουν, ερίζουν για το αν ο Βενιζέλος συνέταξε και το πρώτο μνημόνιο και ο Σαμαράς από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός.

Δεύτερον, είτε από τυχαία γεγονότα (αυτοκτονία 77χρονου συνταξιούχου) είτε από απαράδεκτες κοινοβουλευτικές συμπεριφορές (επιχορήγηση κομμάτων, βροχή (ν)τροπολογιών, «κουκούλωμα» του σκανδάλου Siemens), ο θυμός του κόσμου αντί να καταλαγιάζει, ογκούται.

Τρίτον, οι, το πάλαι ποτέ, κραταιοί κομματικοί μηχανισμοί βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης. Οι ενδιάμεσοι «τελάληδες» των μηνυμάτων τους προς τις τοπικές κοινωνίες είτε ακούγονται με … παράσιτα είτε εκπέμπουν στα … βραχέα και σε κάθε περίπτωση εμφανίζονται με σπασμένη τη ραχοκοκαλιά.

Τέταρτον, η κρίση αναπτύσσει φυγόκεντρες τάσεις στελεχών και ψηφοφόρων, αλλάζοντας τις παραδοσιακές ροές μεταξύ μεγάλων και μικρών κομμάτων. Πλέον δεν είναι τα μεγάλα κόμματα αυτά που λεηλατούν τα μικρά, αλλά αντίστροφα. Οι μικροί μεγαλώνουν τρώγοντας από τις σάρκες των μεγάλων. Στις προηγούμενες εκλογές η πέραν του ΠΑΣΟΚ Αριστερά είχε ένα ποσοστό περίπου 15%. Τώρα αυτό είναι διπλάσιο. ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι, Κοινωνική Συμφωνία, Ανταρσία συγκεντρώνουν περίπου το 30% του εκλογικού σώματος. Αντίστοιχο φαινόμενο υπάρχει και στο δεξιό χώρο. Καμμένος, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη, Μάνος και «Χρυσή Αυγή» αναμένεται αθροιστικά να συγκεντρώσουν ένα ποσοστό 17 – 18%. Το δικομματικό πολιτικό σύστημα εξελίσσεται σε πολυπολικό.

Πέμπτον, η κρίση γενικεύεται. Δεν είναι μόνον το Λεκανοπέδιο όπου ο δικομματισμός πλήττεται. Είναι σχεδόν όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα που τείνουν να έχουν συμπεριφορά αντίστοιχη με αυτή της πρωτεύουσας. Όπως φαίνεται στη διπλανή στήλη των βασικών θεμάτων, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όσο δηλαδή πλησιάζουμε στις εκλογές αντί να υπάρχει συσπείρωση και άνοδος έχουμε αποσυσπείρωση και πτώση.

Έκτον, όταν οι δυναμικές και δημιουργικές ηλικίες (18 – 44 ετών) έχουν πάρει, όπως αναλυτικά έχουμε παρουσιάσει στις 3/4/2012, διαζύγιο από τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι φυσιολογικό αυτά, εφ’ όσον δεν αιμοδοτούνται, να φθίνουν. Η απουσία νέων, δυναμικών, δημιουργικών και ζωντανών εγκεφάλων και ιδεών από τα κόμματα τα οδηγούν σε βαρετές επαναλήψεις, μίζερες αντιπαραθέσεις, ισχνή παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα και συστημικούς συμβιβασμούς.

Τούτων δοθέντων είναι λίαν πιθανόν Σαμαράς και Βενιζέλος να τσουγκρίσουν λαμπριάτικα αυγά και να ανταλλάξουν αναστάσιμες ευχές την Κυριακή του Πάσχα, όμως η Σταυρωμένη γι’ αυτούς Παρασκευή να έρθει την 6^η Μαΐου. Στις κάλπες. Που μπορεί να αποδειχθούν γι’ αυτούς … κάλτσες, και μάλιστα τρύπιες, δικαιώνοντας έτσι, αναδρομικά, το σαρδάμ του Γ. Παπανδρέου. Εάν αυτό συμβεί και το ποσοστό των δύο (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) είναι κάτω από 50%, τότε το «λουστρίνι» που θα μας φορέσει η κα Κριστίν Λαγκάρντ, θα είναι πολύ στενό και θα μας πονέσει.