ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Για πρώτη φορά τον καιρό της κρίσης έτυχε να βρεθώ το σαββατοκύριακο του Θωμά εκτός Αθηνών σε νησί. Δεν ξέρω αν έφταιγε η αύρα, η αρμύρα και το γαλάζιο της θάλασσας που μεταμόρφωναν καταστάσεις και διαθέσεις, όμως οι άνθρωποι εκεί μου φάνηκαν σαν να μην έχουν αντιληφθεί ακριβώς ότι, βρε παιδί μου κάτι τρέχει, κάτι περίεργο κι άσχημο συμβαίνει στη χώρα αυτή.

Είδα πρόσωπα χαμογελαστά, πλατείες γεμάτες, καφέ ανοικτά, ταβέρνες με αρκετό κόσμο, κοπελιές να βγαίνουν με ψώνια και γέλια από επώνυμα καταστήματα. Είδα ματιές αισιόδοξες και όχι καταθλιπτικές. Κρυφάκουσα συζητήσεις καφενείου... Το μνημόνιο μειοψηφούσε εμφανώς. Η πολιτική ακόμη περισσότερο.

Ήμουν σε άλλο κόσμο; Όχι βέβαια απλώς βρέθηκα εκτός Αθηνών στην ελληνική επαρχία. Λέτε να μην τους έχει αγγίξει η κρίση; Δεν το νομίζω. Ακριβώς το αντίθετο. Γνωρίζουν ότι θα πονέσουν, αντιλαμβάνονται ότι έρχονται χρόνια πέτρινα, όμως δείχνουν βέβαιοι ότι θα το αντιμετωπίσουν.

Βλέπουν ότι οι Έλληνες ταξιδιώτες που επισκέπτονται τον τόπο τους σταθερά  λιγοστεύουν. Κυρίως οι πρωτευουσιάνοι. Μόνον εκείνοι που έχουν στρώμα να κοιμηθούν στο χωριό παίρνουν την απόφαση να ταξιδέψουν.

Αντιλαμβάνονται απολύτως τα προβλήματα μισθωτών και οι συνταξιούχων. Τα βιώνουν ασφαλώς και ίδιοι. Δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις υπάρχουν παντού. Όμως εκεί στην επαρχία, τα 600 ευρώ, στην πλειονότητα των καταστάσεων φθάνουν. Το γεγονός αυτό δεν έχει σκοτεινιάσει ακόμη τις σκέψεις των ανθρώπων.

Δεκαπέντε ημέρες προ των εκλογών δεν μου έδωσαν την εικόνα ανθρώπων που ζητούν επιτακτικά να φθάσει η 6η Μαΐου για να πάνε στην κάλπη και να μαυρίσουν, να τιμωρήσουν, να στείλουν στου Γουδή... Έχω την αίσθηση ότι όσοι πάνε να ψηφίσουν την ημέρα εκείνη, γνωρίζουν ήδη πολύ καλά ποιους θα σταυρώσουν και γιατί. Νοιώθω ότι πολύ δύσκολα θα αλλάξουν προτιμήσεις...

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.