ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ

Άρχεται λοιπόν και η τελευταία εβδομάδα πριν προσέλθουμε στις κάλπες! Πέντε και σήμερα μείνανε. Και μετά κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ελπίζω βέβαια όχι και η χώρα στο εδώλιο της ακυβερνησίας, του χάους και της χρεωκοπίας.

Σα να λέμε ψηφίστε όποιον θέλετε αρκεί να είμαστε εμείς. Ποιοί είμαστε εμείς; Που να ξέρω; Εγώ δεν πολιτεύομαι. Ρωτήστε αυτούς που σας γυρεύουν την ψήφο. Αυτοί ξέρουν ή υποτίθεται ότι πρέπει να ξέρουν.

Αυτό που ενδιαφέρει εμένα και υποθέτω τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, είναι τι θα γίνει αν δεν υπάρξει την 7η Μαΐου σταθερό, βιώσιμο και αποτελεσματικό κυβερνητικό σχήμα; Έχουμε την πολυτέλεια να ξαναπάμε σε εκλογές; Νομίζω, όχι. Κάθε σοβαρός και εχέφρων άνθρωπος καταλαβαίνει το γιατί. Μπορούν να συνεργαστούν το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και κάποια άλλα κόμματα. Ελπίζω, ναι. Αλίμονο, αν δεν μπορούν, για το γενικό καλό και το εθνικό συμφέρον, να περιορίσουν τις διαφορές και τις φιλοδοξίες τους είτε αυτές είναι κομματικές είτε προσωπικές. Ξέρω, πολλοί θα έχετε ενστάσεις για το  «γενικό καλό» και το «εθνικό συμφέρον». Σε τι συνίσταται και πως το ορίζουμε. Δεκτές, όμως πιστεύω ότι δεν είναι η ώρα να τσακωθούμε πολιτικά, θεωρητικά, φιλοσοφικά ή και επί του πραγματικού περιεχομένου των εννοιών.

Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο ή να ερίζουμε και γι' αυτό. Υπάρχουν πέντε-έξι προτεραιότητες στις οποίες, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, μπορούν περισσότερα κόμματα να συμφωνήσουν και για κάποιο χρονικό διάστημα να προσπαθήσουν να τις υλοποιήσουν. Και μετά ας ξαναπάνε σε εκλογές. Αφού σωθεί η χώρα και ξανασταθεί στα πόδια της, ας κάνουν ότι θέλουν. Ας τσακώνονται ολημερίς κι ολονυχτίς για το ποιός την έσωσε και ποιός πρέπει να πιστωθεί το μεγαλύτερο μερίδιο της διάσωσης.

Αντί δηλαδή να τσακωνόμαστε για το ποιός την κατέστρεψε και ποιός έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη της καταστροφής, ας αλλάξουμε μια φορά το διακύβευμα και το πεδίο της αντιπαράθεσης. Ας διχαστούμε, έστω και για μια φορά, για κάτι το θετικό. Έχω βαρεθεί, και νομίζω όλοι μας, να πλακωνόμαστε για τα αρνητικά.  Ό,τι και να μοιράσεις από τη μιζέρια, τη φτώχεια και τη δυστυχία, το αποτέλεσμα πάλι μιζέρια, φτώχεια και δυστυχία θα 'ναι. Αντί να σπαταλάμε δυνάμεις και να φωνασκούμε για το αν τα μαύρα ταιριάζουν στην Ηλέκτρα, ας προσπαθήσουμε να δούμε μήπως της πηγαίνει και κάποιο άλλο χρώμα, πιο ανοιχτό και γιατί όχι και εμπριμέ.

Και οι προτεραιότητες-προκλήσεις όπου μπορεί να υπάρξει συμφωνία είναι πολύ συγκεκριμένες. Θα πρέπει να εγγυώνται α) την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και το ευρώ, β) την απρόσκοπτη συνέχιση του εξωτερικού δανεισμού της χώρας, με τυχόν βελτιώσεις που μπορεί να γίνουν, γ) την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, δ) τις θεσμικές αλλαγές, έστω αυτές που είναι κοινός τόπος και υπάρχει μια κατ' αρχήν συμφωνία ότι χρειάζονται, ε) την αποτροπή (νέας) οριζόντιας περικοπής μισθών και συντάξεων και σε κάθε περίπτωση εξαίρεσης των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, στ) τη σταδιακή αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά, και ζ) αλλαγές στο πολιτικό και εκλογικό σύστημα με την επόμενη Βουλή να είναι τουλάχιστον αναθεωρητική αν όχι συντακτική.

Αυτές οι πέντε μείζονες προτεραιότητες μπορούν να διευρύνουν τη βάση μιας συνεργατικής κυβέρνησης και ίσως θα πρέπει να επιδιωχθεί από το πρώτο κόμμα, ακόμη και αν αυτό εξασφάλιζε, από την κάλπη, τη δεδηλωμένη. Είναι προτεραιότητες οι οποίες, ανεξαρτήτως τι πιστεύει και τι θα ψηφίσει κάποιος, συγκεντρώνουν την πλειοψηφία όχι του 51%, αλλά του 80% του εκλογικού σώματος. Προτεραιότητες οι οποίες θα πρέπει να υπηρετηθούν από τους αρίστους (σε γνώση, ιδέες, επάρκεια και αποτελεσματικότητα) των Ελλήνων και όχι απαραίτητα μόνον από τους αρεστούς του εκλογικού σώματος.

Στις 6 Μαΐου ο κάθε πολίτης ας ψηφίσει ότι θέλει. Όποιο κόμμα και όποιον υποψήφιο θεωρεί ότι θα εκφράσει καλύτερα τα πιστεύω και τα συμφέροντά του. Υποχρεούται να το κάνει. Δεν δικαιούται όμως απλώς να ψηφίσει για να δει αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές. Γιατί έχω την εντύπωση, και βλέποντας χθες τους τίτλους των εφημερίδων, ότι η δημοκρατία μας τείνει να μετατρέψει την κάλπη σε τυπική διαδικασία επαλήθευσης των δημοσκοπήσεων.

Οι πολίτες είμαστε οργισμένοι, φοβισμένοι, αηδιασμένοι από όσα συνέβησαν στο πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, αλλά και για όσα συνεχίζουν να συμβαίνουν και μαντεύουμε ότι θα συμβούν στο μέλλον, αν οι πολιτικοί που διαχειρίστηκαν τις δημόσιες υποθέσεις και τις τύχες μας μείνουν ατιμώρητοι. Ας τους τιμωρήσουμε. Προσοχή όμως, μην μαζί με τα βρώμικα νερά της λεκάνης πετάξουμε και το νεογέννητο. Εντάξει, συμφωνώ να πνίξουμε την κακάσχημη γριά μάγισσα, αρκεί να έχουμε διασφαλίσει ότι οι προαναφερθείσες προτεραιότητες θα υλοποιηθούν. Στις 6 Μαΐου αυτές έχουν σημασία και μετά όλα τα άλλα.

Ξέρω ότι η χώρα έχει στομώσει και χρειάζεται η ολοκληρωτική καταστροφή του παλιού για να υπάρξει το νέο. Απλώς σκέφτομαι ότι ορισμένες φορές, και ειδικά στις οριακές καταστάσεις που βιώνει η χώρα,  μήπως είναι καλύτερα να διαλέξουμε τον Κάουτσκι αντί για τον Λένιν. Τις μεταρρυθμίσεις αντί για την επανάσταση. Μήπως. Λέω, μήπως. Εσείς θα αποφασίσετε. Και ο Θεός, όχι των Ελλήνων που δεν υπάρχει, ας βάλει το χέρι του....

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.