Της Αλεξάνδρας Τσόλκα

Ηθική λέει είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που ασχολείται με το ποιες ανθρώπινες πράξεις είναι αποδεκτές και ορθές και ποιες ανάρμοστες και λανθασμένες. Σχετικότητα! Άρα που καταφεύγουμε όλοι; Στις προσωπικές μας αρχές, σ' αυτές που πήραμε από οικογένεια, δάσκαλους, μόρφωση, επικοινωνία, εμπειρία. Τηρούμε η παραβιάζουμε κατά βούληση, για να συναντήσουμε στα όρια των ηθικών μας αρχών, τις γειτονικές τους, πυώδεις, ανασταλτικές, ενοχές. Στη ζωή, στις σχέσεις, στους έρωτες, στις φιλίες, οι αρχές μας είναι μαζί μας. Παραβιασμένες ή ακέραιες. Οι περισσότεροι, για παράδειγμα, δημοσιογράφοι που είναι φίλοι μου, που έχω συγγένεια πλέον εκλεκτική μαζί τους, δεν γραφούν για α) δυσμορφίες και ασθένειες, β) ερωτικές επαφές και προτιμήσεις, γ) οικογένειες. Επιλογές θεματικές, που δεν άπτονται μονό της δεοντολογίας, αλλά κυρίως των προσωπικών αρχών που λέγαμε.

Με έκπληξη διάβασα μια οργισμένη διάψευση του Πέτρου Κωστόπουλου πως χωρίζει με την σύζυγο του, Τζένη Μπαλατσινου. Κάπου γράφτηκε και διαδόθηκε με ταχύτητα φωτιάς, καλοκαίρι σε ξεραμένα χόρτα, η «βεβαιότητα» πως 'βαλαν μπροστά για διαζύγιο. Λανθασμένο!

…Τον τελευταίο χρόνο με αφορμή τα προβλήματα και τελικά την πτώχευση της εταιρίας», γράφει ανάμεσα σε άλλα, ο Πέτρος Κωστόπουλος, «έχω μαζέψει τόση λάσπη που θα μπορούσα να χτίσω μόνος μου ολόκληρη την περιοχή του Ελληνικού. Ούτε Ντουμπαϊνοί χρειάζονται, ούτε Καταριανοί. Είμαι αγαπημένος στόχος για πολλούς λόγους που δεν θα αναλύσω εδώ. Το μόνο που θα ‘λεγα είναι ότι από το σινάφι μου, δηλαδή το δημοσιογραφικό-εκδοτικό, λίγοι με αγάπησαν αυτά τα 23 χρόνια…

Μια παπαριά κάποιου, ένα ψέμα, μια διαβολή σε ένα περιθωριακό blog μπορεί να αναπαραχθεί από άλλα χίλια. Για να αποδείξω αυτό που λέω αρκεί να θυμηθείτε την χαιρεκακία με την οποία αντιμετωπίστηκε η πτώχευση της ΙΜΑΚΟ, τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι έχαναν, παράλληλα με εμένα που τα ‘χανα όλα, τη δουλειά τους! Έχουν πτωχεύσει στην Ελλάδα 600.000 μαγαζιά και 300.000 επιχειρήσεις μέσα σε τρία χρόνια αλλά το θέμα ήμουν εγώ… Διάβασα ακόμα ότι είμαι και πλούσιος (!!!) γιατί πήγα λέει να δω τον Ολυμπιακό στην Πόλη!! Πέρα απ’ το γεγονός ότι αυτούς που είδα εκεί, το 90% ήταν και αυτοί άφραγκοι, κανείς δεν αναρωτήθηκε μήπως με είχαν καλέσει τίποτα φίλοι.

Πολλά χάνεις με μια πτώχευση, σχεδόν όλα, από την περηφάνια, την ψυχή, την υγεία μέχρι την περιουσία σου, αλλά ευτυχώς σου μένουν και κάποιοι φίλοι. Τώρα κάποιοι με θέλουν να χάνω και την οικογένεια. Τη ζωή μου να τη κρατήσω; Μπορώ; Ή να αυτό-θαφτώ σε κάνα φθηνό νεκροταφείο;  Μέσα στην γκαντεμιά και την πρέσα που ζω, δεν μιλάω, δεν λαλάω και δεν απαντάω. Άλλωστε άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας όταν κάθε μέρα γράφονται τόσα τερατώδη στο ελληνικό internet για τόσους πολλούς ανθρώπους που στο τέλος χάνεις τη μπάλα.

Είχα φτάσει μέχρι τώρα καμιά δεκαριά φορές από το να καταθέσω μηνύσεις και αγωγές, τις οποίες με βάση τα γραφόμενα θα τις κέρδιζα πασαρέλα. Τουλάχιστον, από αυτούς που έχουν το θάρρος να βάζουν τα ονόματά τους στην ιδιοκτησία των blog ή την υπογραφή τους σε ένα άρθρο. Όποιος θέλει γράφει ότι θέλει και η ανανδρία είναι ότι είτε το χρεώνει σε κάποιον αναγνώστη του που τάχα έγραψε ένα «γράμμα», είτε κρύβει την ιδιοκτησία του site που έχει.

Δεν θα μπω σε μεγάλη θεωρία για τα blogs και τα sites και το γεγονός ότι η διασταύρωση πληροφοριών είναι ένα είδος που δεν κυκλοφορεί συνήθως εκεί, εκείνο που λέω είναι ότι σε περιπτώσεις σαν και την χθεσινή δεν την κοιτάς με αδιαφορία. Κάποιος αποφασίζει να εκτελέσει όχι μόνο εσένα και τη γυναίκα σου αλλά κυρίως την οικογενειακή και ψυχική ηρεμία των παιδιών σου. Για αυτό νομίζω ότι με αφορμή αυτή τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι λέω να στραφώ εναντίον αυτών που συκοφαντούν ή διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις. Όντας για 25 χρόνια στον Τύπο σεβάστηκα ακόμα και τερατώδεις κατηγορίες που δέχθηκα. Η οικογένεια,  όμως, είναι μια άλλη υπόθεση που θα πρέπει να μάθει το κάθε καθίκι να σέβεται».

Περιγραφικός, οργισμένος, με προβολή συναισθημάτων και όχι επιεχιερηματων αποστασιοποιημένων, ο Πέτρος Κωστόπουλος, λέει την αλήθεια του. Οι αρχές τώρα του καθένα μας είναι άλλη περίπτωση. Ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί μας νοιάζει αν κάποιοι γνωστοί της σοου μπιζ σμίξανε αν δεν μας έχουν καλέσει στο γάμο και δεν πρέπει αν διαλέξουμε δώρο απ' τις λίστες, ή αν χώρισαν γιατί συμβαίνει και αυτό στους ανθρώπους! Σε όλους!

Ούτε κατάλαβα ποτέ γιατί να εκτίθενται οικογένειες σε δημόσια προβολή την οποία ένα μέλος της οικογενείας συνήθως διάλεξε ως επάγγελμα. Γιατί να φωτογραφίζονται παιδιά; Γιατί να εκτίθενται; Και τι έννοια έχει να δεις ένα μωρό, που άλλωστε τα περισσότερα μοιάζουν και αργούν ακόμα και οι πατεράδες τους να τα ξεχωρίσουν ανάμεσα σ' άλλα με την ίδια ηλικία.

Ούτε γιατί το να χωρίζουν κάποιοι διάσημοι, μας αφορά ιδιαίτερα καταλαβαίνω. Να χαρούμε δηλαδή που κάποιοι περνάνε ζόρια, ζήσανε δυστυχισμένα και αναζητούν αφετηρίες μετά από διάλυση; Πόσο κακός άνθρωπος πρέπει να είσαι για να νοιώσεις ικανοποίηση με κάτι τέτοιο δηλαδή;

Και αυτό που πια αδυνατώ πλήρως να κατανοήσω είναι το να γράφεται για κυρίες πως «αυτή έχει νευρική ανορεξία», ή «είναι χοντρή (συνήθως δεν είναι κιόλας οι γυναίκες)», ή «τι να μας πει η γριά», η περί τραυλών, ψευδών, αλλήθωρων και άλλα τέτοια κομψά που μονό να πληγώσουν μπορούν όποιον αφορούν και να δώσουν στον κατώτερο εαυτό μου ευχαρίστηση σαρκοφάγου. Όταν λοιπόν αυτά όχι μόνο γράφονται, αλλά δεν είναι και αλήθεια, μόνο ντροπή νιώθεις.

• Ετικέτες: 
• media
• ΙΜΑΚΟ
• ΜΜΕ
• Πέτρος Κωστόπουλος