ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Πως λέγεται η ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα Ευρώπης εφέτος στο μπάσκετ; Πως είπατε; Δεν άκουσα καλά. Για επαναλάβετε. ´Ο, ό, όλυ. Πως; Πείτε το. Μην ντρέπεστε. Πως; Ολυμπιακός. Έτσι μπράβο. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δεν το περιμένατε; Γιατί; Δεν ήταν φαβορί; Ε, και; Μόνο τα φαβορί κερδίζουν;

Λοιπόν για να μην τρώμε την ώρα μας, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να δούμε γιατί κατάφερε ο ΘΡΥΛΟΣ να κερδίσει αυτό που κανείς δεν περίμενε. Την ...αυτοδυναμία, μετά το ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Αυτό που δεν κατάφερε ο Αντώνης Σαμαράς, στην πολιτική, με τον Αβραμόπουλο, τον Δήμα, τον Καραμανλή, τον Μεϊμαράκη, τον Γιακουμάτο και τους άλλους πολιτευτές το κατάφερε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς με τον Σπανούλη, τον Παπανικολάου, τον Πρίντεζη, τον Μάτζαρη, τον Σλούκα και τ' άλλα παιδιά.

Γιατί ο ένας πέτυχε και ο άλλος απέτυχε; Επειδή ο Ίβκοβιτς στηρίχτηκε στα νέα παιδιά, και μάλιστα τα ελληνόπουλα, ενώ ο Σαμαράς όπως και ο Βενιζέλος στη μόνη ηλικία που τα κόμματα τους έχουν απήχηση είναι στους άνω των 65. Αντίθετα ο Αλ. Τσίπρας, όπως και ο Ίβκοβιτς, αρύει τη δύναμή του από τις νεαρές και νεαρότερες ηλικίες. Σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αλλά και η Χρυσή Αυγή, τα τρία δηλαδή κόμματα που εξήλθαν νικητές από την κάλπη, στους νέους και ειδικά μέχρι 34 χρόνων.

Η ομάδα του Ίβκοβιτς είχε ενέργεια, πίστη, αποφασιστικότητα. Μπορούσε να ονειρευτεί, ήθελε να κατακτήσει την κούπα, το Άγιο δισκοπότηρο της Γιουριλίγκα. Έπαιξε σαν ομάδα,  ο ένας για όλους και όλοι για έναν. Δεν φοβήθηκε επειδή είχε μειονέκτημα έδρας με τη Σιένα, πήγε στην Ιταλία και κέρδισε. Δεν την απασχόλησε αν στον ημιτελικό θα αντιμετώπιζε το μεγαθήριο που λέγεται Μπαρτσελόνα. Την έπαιξε στα ίσια και την έστειλε αδιάβαστη. Τι κι αν στον τελικό είχε αντιπάλους τους ακριβοπληρωμένους σταρ, τους μπασκετικά ώριμους, τους φοβερούς και τρομερούς Κιριλένκο, Κριάπα, Κρίστιτς, Σισκάουσκας, Τεόντοσιτς, Σβεντ, Λαβρίνοβιτς. Πέντε αυτοί, πέντε και μεις. Και με 19 πόντους που έχανε δεν το 'βάλε κάτω, δεν λιγοψύχησε, το πάλεψε και κέρδισε τα θηρία.

Οι πριμαντόνες του ευρωπαϊκού μπάσκετ έβλεπαν στο τέλος το ταμπλό να γράφει 61-62 και δεν το πίστευαν. Όπως δεν πίστευε και ο Σαμαράς το 19% και ο Βενιζέλος το 13%. Όπως δεν μπορούσαν να χωνέψουν και το 17% του Τσίπρα και το 10% του Καμμένου οι πανίσχυροι υπουργοί Λοβέρδος, Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου, Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης που νικήθηκαν από την Κωνσταντοπούλου, τη Δούρου, τον Στρατούλη, τον Βαρεμένο, τη Σακοράφα, όπως νικήθηκαν και οι Παυλόπουλος, Παπαθανασίου, Πολύδωρας από τον Μαρκόπουλο, τον Ζώη και τον Χαϊκάλη.

Στο φάϊναλ φορ της Κωνσταντινούπολης οι «μεγάλες δυνάμεις», η Μπαρτσελόνα και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ηττήθηκαν από τον (φετεινό) Δαβίδ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Ολυμπιακό. Οι βεντέτες, Κιριλένκο και Σισκάουσκας, γονάτισαν μπροστά στα αμούστακα παλληκάρια, Σλούκα και Μάτζαρη. Το ίδιο έγινε και στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Τα κόμματα εξουσίας ηττήθηκαν από τον «μικρό» ΣΥΡΙΖΑ. Οι αιώνιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι γονάτισαν μπροστά στον Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο. Οι καθεστωτικοί υποκλίθηκαν στους εναλλακτικούς. Οι κυρίαρχοι στα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης -όπως και οι Ρώσοι με τα επτά τρόπαια και τους, δεν ξέρω και 'γω πόσους, τελικούς- παραμέρισαν για να διαβούν οι ανερχόμενες νέες δυνάμεις στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό.

Συνοψίζοντας την ...ιερόσυλη, για τη μέρα που 'ναι, συσχέτιση μπάσκετ και πολιτικής έχουμε και λέμε. Πρώτον, όπως είπε, μετά το τέλος του αγώνα, και ο Ίβκοβιτς «ο κόσμος είναι πάντα για τους νέους». Σαμαράς και Βενιζέλος δεν μπορούν να το πουν αυτό για τα κόμματα-λείψανα των οποίων ηγούνται. Όταν δεν έχεις νέους δεν έχεις παρόν και το κυριότερο ούτε μέλλον. Αν στις 6 Μαΐου ηττήθηκαν, το μέλλον τους είναι ακόμη πιο ζοφερό.

Δεύτερον, οι παίχτες του Ολυμπιακού, όπως συνεχώς δήλωναν και το επανέλαβαν και μετά τον τελικό, έπαιξαν ο ένας για τον άλλο, για την ομάδα. Στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. κυριαρχούν οι φατρίες, οι προσωπικές πολιτικές, οι φράξιες, η ιδιοτέλεια. Δεν υπάρχει ομάδα, αλλά πολλές ομάδες που η μία αλληλοϋποβλέπει την άλλη.

Τρίτον, ο Ολυμπιακός έχει προπονητή «σατράπη» άμα και «σοφό» (έτσι χαρακτηρίζουν οι αθλητικοί ρεπόρτερ το Ίβκοβιτς) που καθοδηγεί με μαεστρία την ομάδα και εμπνέει τους παίχτες του. Για ρωτήστε τους πολιτικούς συντάκτες, να σας πουν ποιά είναι η άποψη των βουλευτών και των κομματικών στελεχών για τους Σαμαρά και Βενιζέλο. Όταν ένα κόμμα δεν έχει ηγεσία που μπορεί να ενώσει, να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει, να συνεγείρει η μοίρα του είναι να γίνει ...Παναθηναϊκός του Φερέϊρα.

Τέταρτον, ο Ολυμπιακός είχε ένα στόχο. Να κατακτήσει την κορυφή. Να ανατρέψει το ευρωπαϊκό κατεστημένο (ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός) στο μπάσκετ. Να φέρει το ..γκράαλ στο λιμάνι, στον Πειραιά. Και η ομάδα μαζί με τους οπαδούς της ζυμώθηκαν με ένα όνειρο-σύμβολο. Μετά τη Ρώμη (όπου ο Θρύλος είχε πάρει το πρώτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο) ήρθε ο καιρός να το ξαναπάρουμε, λέγαμε, στη Νέα Ρώμη, όπως μεταξύ άλλων αποκαλείται η Κωνσταντινούπολη. Αυτός ο στόχος φλόγιζε τις καρδιές ολόκληρης της ερυθρόλευκης οικογένειας απανταχού της Γης.

Ποιός ήταν ο στόχος της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σ' αυτές τις εκλογές; Να εφαρμοστεί το μνημόνιο. Μπορούσε αυτός ο στόχος να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει, να φλογίσει καρδιές; Ποιός ήταν ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ; Να ανατρέψει το μνημόνιο. Ποιός από τους δύο στόχους είναι πιό ελκυστικός; Η απάντηση είναι προφανής και απεδείχθη περίτρανα. Ποιόν άλλο στόχο είχαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Να διατηρήσουν τα σκήπτρα και τα προνόμια της εξουσίας. Το ίδιο πράγμα που ο Ολυμπιακός αμφισβήτησε στην ΤΣΣΚΑ, αμφισβήτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.. Οι μεν είναι κορεσμένοι και αλαζόνες και ο άλλος φιλόδοξος. Ποιός έχει μεγαλύτερο κίνητρο; Και ο Ολυμπιακός και ο ΣΥΡΙΖΑ το απέδειξαν.

Με τα παραπάνω ως δεδομένα, μπορεί η νίκη του Ολυμπιακού να χαρακτηριστεί «θαύμα»; Όχι, κάθε άλλο. Το καλοκαίρι, η οικογένεια Αγγελόπουλου προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, άλλαξε το ρόστερ, έκοψε το μπάτζετ, μάζεψε τα καλύτερα ελληνόπουλα, ζήτησε η ομάδα να χτιστεί από την αρχή, όχι για φέτος, αλλά με προοπτική δεκαετίας. Η ομάδα δούλεψε με βάση ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, καθοδηγήθηκε με μαεστρία από έναν «σοφό», κατά κοινή ομολογία, προπονητή, στηρίχθηκε στα νέα παιδιά, και, διαγενομένου του χρόνου, απέχτησε ένα όνειρο, την επιθυμία όλων να κατακτήσουν ένα στόχο: μετά τη Ρώμη η Νέα Ρώμη. Με απλά λόγια είχαμε στρατηγική, σχέδιο, οργάνωση, ηγεσία, δυνάμεις και ιδεολογία. Όλα δηλαδή αυτά που λείπουν από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ..

Το μόνο κακό στη σημερινή συσχέτιση, την ...ιερόσυλη, λόγω της ημέρας, όπως προείπα, είναι ότι ο Τσίπρας είναι «βάζελος». Δεν πειράζει. Ουδείς, στον κόσμο τούτο, είναι τέλειος. Άσε που ο ΘΡΥΛΟΣ μπορεί, αν γίνει κυβέρνηση, να τον βοηθήσει και στην προσπάθεια του να καταργήσει το μνημόνιο. Ξέρεις τι είναι να πάει στην Μέρκελ και να της πει: Άνγκελα, ξέρεις πως λέγεται η ομάδα που κέρδισε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα φέτος στο μπάσκετ; Πώς; ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, μωρή σκρόφα. Μην μου κουνιέσαι λοιπόν πολύ, γιατί, αντί για τον Δραγασάκη, θα σου στείλω τον Παπανικολάου να σου ρίξει ένα ...τρίποντο, δυο βολές κι ένα λέϊ απ, και μετά, θα με παρακαλάς γονατιστή να μην φύγω από το ευρώ, αρκεί να σου στέλνω τον Κωστάκη, μια φορά το μήνα και εναλλάξ τον Πρίντεζη και τον Σπανούλη και για ποικιλία εκείνον τον μαυρούλη τον Ντορσέϊ.

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Giulianna 10:08 14/05/2012

    Kαλημέρα Φελνίκο, πες τα μωρέ! στόχος, σωστά επιλεγμένοι άνθρωποι, ενέργεια, πίστη, αποφασιστικότηται, δεολογία και ομαδικό πνέυμα φέρνουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!!!

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.