ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

Μόνο δύο χάλκινα; Τόσο αξίζει ο αθλητισμός μας; αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα καθώς παρακολουθώ με παρέα στη τηλεόραση τα δύο κορίτσια με τα εθνικά μας χρώματα να καταλαμβάνουν τη τρίτη θέση στη κωπηλασία. «Και πολλά είναι» ακούω πλάι μου ανάμεσα σε σχόλια του στυλ «από κουπί σκίζουμε», «πάλι καλά, αφού δεν τη κάτσαμε τη βάρκα», «τι να το κάνεις το χρυσό , όταν δεν έχεις μία»-τέτοια . Υπό μια έννοια, όπως θα έλεγε και ο Ζακ Ρογκ, η τελευταία παρατήρηση παρότι δεν απαντούσε στο ρητορικό μου ερώτημα είχε κάποια βάση. Διότι βλέπω τα μετάλλια που απονέμονται φέτος στο Λονδίνο και μου μοιάζουν εμφανώς μεγαλύτερα και βαρύτερα από εκείνα που μοιράζονταν σε προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και τελικά είναι.

Έχουν διάμετρο 85 μιλιμέτρ, πάχος 8 μμ  και ζυγίζουν 400 γραμμάρια περίπου. Από βάρος και μόνο αντιστοιχούν όσο μια κονσέρβα ντολμαδάκια γιαλατζί – μόνο που την τελευταία δεν τη φορούν στο λαιμό οποιουδήποτε ανέβει στο βάθρο. Κατά τα άλλα, κάθε χρυσό μετάλλιο είναι δυο φορές βαρύτερο από το μέσο όρο των πέντε προηγούμενων αγώνων και σχεδόν 17 φορές βαρύτερο από το αντίστοιχο των  Ολυμπιακών  της Στοκχόλμης το 1912. Η μικρή  αυτή λεπτομέρεια έχει ειδικό βάρος μια και σε εκείνους τους αγώνες το χρυσό μετάλλιο ήταν κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ατόφιο χρυσό.  Άλλες, χρυσές εποχές με σαφώς λιγότερα αγωνίσματα άρα και μικρότερη απονομή μεταλλίων.

Τώρα δεν είναι μόνο ο πληθωρισμός αθλημάτων όπου στο πρώτο του τραμπολίνο ή του μπάντμιντον πχ πρέπει να του απονεμηθεί το «χρυσό», είναι ότι και οι τιμές σε χρυσό και ασήμι βρίσκονται πλέον σε ιστορικά υψηλά, πράγμα  που καθιστά  αποτρεπτική την 100%  χρησιμοποίηση πολύτιμου μετάλλου στην περιεκτικότητα της σύνθεσης  του μεταλλίου. Σήμερα στο Λονδίνο τα χρυσά μετάλλια αποτελούνται κυρίως από ασήμι με ένα λεπτό στρώμα χρυσού. Ουσιαστικά περιέχουν 92,5% ασήμι, μόνο 1,4% περίπου χρυσό και το υπόλοιπο είναι σκέτος χαλκός. Γι αυτό καλό θα ήταν οι νικητές να μην τα  δαγκώνουν πολύ σκληρά όταν ποζάρουν για φωτογραφίες μη τυχόν και τους μείνουν κομμάτια στο στόμα.

Για να είμαι, ωστόσο, ειλικρινής , όσο και να είναι η τιμή του στην αγορά., ποτέ το μέταλλο που περιέχει ένα μετάλλιο δεν αξίζει περισσότερο από όσα αυτό συμβολίζει. Επειδή , όμως οι καιροί είναι χαλεποί, σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών, αυτά τα 350 γραμμάρια ασημιού και  τα 6 μόλις γρ. χρυσού που περιέχει το φετινό χρυσό μετάλλιο του Λονδίνου αποτιμώνται γύρω στα 500 ευρώ. Εννοώ λειωμένο δίχως την καλλιτεχνική σύνθεση και την απεικόνιση. Έτσι  κι αλλιώς η συναισθηματική αξία του μεταλλίου παραμένει ανεκτίμητη γι αυτό και σπανίως οι κάτοχοί τους τα αποχωρίζονται.. Η δε εμπορική τους τιμή, αν τεθούν  σε δημοπρασία πχ για φιλανθρωπικούς σκοπούς μπορεί να αγγίξει δυσθεώρητα ύψη.

Για να ξαναγυρίσω όμως στα δύο χάλκινα, μέχρι στιγμής, μετάλλια  που κέρδισε η χώρα στο τζούντο και την κωπηλασία, θεωρώ ότι η κατάκτησή τους έκανε τους συγκεκριμένους πρωταθλητές μας πιο ευτυχισμένους από το αν είχαν κατακτήσει το αργυρό. Διότι σύμφωνα με μια κοινωνικοψυχολογική μελέτη οι κάτοχοι του  αργυρού μεταλλίου  είναι συνήθως  απογοητευμένοι επειδή έχασαν το χρυσό, ενώ οι κάτοχοι χάλκινων μεταλλίων είναι ενθουσιασμένοι επειδή ανέβηκαν στο βάθρο αντί μιας απλά τιμητικής τέταρτης θέσης. Παρόμοια συμπεριφορικά συμπτώματα απαντώνται όπου υπάρχει πολυπληθής ανταγωνισμός και οι  προνομιακές  διακρίσεις απονέμονται στους τρεις πρώτους. Εκτός, προφανώς, της πολιτικής όπου ο τρίτος και είναι και πρέπει να φαίνεται εκνευρισμένος.

Μόνο, ίσως, στον καχεκτικό εγχώριο πολιτικό στίβο ο εκλογικά τρίτος, πέρα από τον έκδηλο εκνευρισμό του, αξιώνει να συμπεριφέρεται ως πρώτος και επιχειρεί να ενεχυριάσει την υπόστασή του χάλκινου που του απένειμε η λαϊκή ψήφος ως χρυσού στο σαράφικο του  ιδιοτελούς αποθησαυρισμού. Δυστυχώς, ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός. Την έχουμε ξαναδεί την αλχημεία. Μη πάμε μακριά. ’Οσο η  επίπλαστη  ευημερία σκορπιζόταν σπάταλα τόσο αυτή τροφοδοτούσε με υποσχέσεις  και κάλυπτε με ουτοπίες τις προσδοκίες της κοινωνίας. Τώρα που το πέπλο της τραβήχτηκε βίαια, σαν να ξέφτισε η γυαλιστερή επικάλυψη των Ολυμπιακών μεταλλίων, αποκαλύφθηκαν συλλογικές εξαπατήσεις και ατομικές μνησικακίες.

Και αν το κράμα  της  πολιτικής ηγεσίας δεν μας αποδείξει τη περιεκτικότητά της σε ισχυρά  μέταλλα και δεν  αποκαλύψει με συνεκτικότητα, καθαρά και πειστικά  το όποιο σχέδιο της για τη,  βασανιστική έστω, μετάβαση της χώρας σε νέο πεδίο ισορροπίας, δεν θα πανηγυρίζουμε καν για ένα-δυο χάλκινα αλλά κατηφείς θα συλλογιζόμαστε για τον αν θα καταφέρουμε να συμμετέχουμε οπουδήποτε.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.