Ο Μο Γιαν όχι μόνο δεν καταδίκασε το καθεστώς λογοκρισίας, αλλά υποστήριξε ότι η λογοκρισία μερικές φορές είναι αναγκαία, «όπως οι έλεγχοι ασφαλείας στα αεροδρόμια». Ο Γιαν είπε στους δημοσιογράφους στη Στοκχόλμη, εν όψει της τελετής απονομής των βραβείων στις 10 Δεκεμβρίου: «Δεν δοξάζω τη λογοκρισία, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Η μόνη διαφορά είναι ο βαθμός και ο τρόπος λογοκρισίας». Ο Κινέζος νομπελίστας ήταν λακωνικός για το θέμα του Λιού Σιαομπό, λέγοντας κοφτά στους εκπροσώπους του Τύπου: «Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε τι είχα δηλώσει τον Οκτώβριο. Γιατί θέλετε να το επαναλάβω; Ο χρόνος είναι πολύτιμος», είπε και ουσιαστικά αρνήθηκε να στηρίξει δημοσίως με δηλώσεις του το αίτημα για την αποφυλάκιση του εταίρου Κινέζου νομπελίστα: «Πάντα λειτουργούσα αυτόνομα. Μου αρέσει αυτό και όταν με πιέζουν να εκφράσω τη γνώμη μου, τότε αρνούμαι να το κάνω. Έχω πει επανειλημμένα ότι το βραβείο αφορά τη λογοτεχνία και όχι την πολιτική».

Ο εξόριστος συγγραφέας Γιου Τζιε, κατηγόρησε τον Γιαν ότι «υπερασπίστηκε δημόσια τη λογοκρισία του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως έκαναν οι Γερμανοί συγγραφείς, οι οποίοι εξυμνούσαν Χίτλερ και Γκέμπελς, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είμαι πολύ θυμωμένος με τα σχόλια του Γιαν. Ο Μο Γιαν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας λακές... κανένας Κινέζος διανοούμενος με συνείδηση δεν μπορεί να τρέφει καλά αισθήματα ή σεβασμό γι αυτόν».

Ο Πάτρικ Πουν, επικεφαλής του γραφείου στο Χονγκ Κονγκ της οργάνωσης λογοτεχνών Ανεξάρτητο Κινεζικό Κέντρο PEN, δήλωσε: «Πιστεύω πως όλοι μας θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ένας τέτοιος συγγραφέας αξίζει το κορυφαίο λογοτεχνικό βραβείο στον κόσμο... Ένας συγγραφέας που κερδίζει το βραβείο Νόμπελ είναι σεβαστός όχι μόνον εξαιτίας των συγγραφικών δεξιοτήτων του, αλλά και λόγω των απόψεών του ή των απόψεών της για την ελευθερία της έκφρασης, η οποία είναι θεμελιώδης για τους συγγραφείς, και για τις οικουμενικές αξίες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα».

• Ετικέτες: 
• Κίνα
• λογοκρισία
• Νόμπελ Λογοτεχνίας