ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Οι εθνικοί αγαπητικοί …

Να το πεις μαζοχιστική τάση του γένους μας; Να το πεις γενικά που ως λαός, ιστορικά, δεν κάνουμε εξεγέρσεις που να μας κάνουν τρεις φόρες την μέρα φάλαγγα; Να το πεις που κάνουμε υπομονή γαϊδουρινή ή που έχουμε στους προγόνους μας εκτός απ τους αρχαίους Ελληνες και τίποτα θιβετιανούς λάμα, μακάριους στην αυτοσυγκέντρωση τους, με ελάχιστες ανάγκες;

Η μήπως να πεις πόσο δίκιο είχε για την ψυχολογία όλων μας, ως κακοποιημένη γυναίκα, ο Μίμης Τραιφόρος, όταν έγραφε για την θεϊκή Σοφία Βέμπο, ένα τραγούδι που αλλάζω –συχωρέστε μου μια λεξούλα μόνο!- την λέξη «άνθρωπος» με τη λέξη «πολιτικός»; Και τραγούδαγε η φωνάρα της Βέμπο με μια υποψία λυγμού και ερωτικό σπαραγμό:

«Χρόνια και χρόνια με τυραννάει, κι ούτε μια στάλα δεν με πονάει. Γιατί; Και ζω κοντά του μες την μιζέρια, χειμώνες τώρα και καλοκαίρια. Γιατί; Και με βαριέται και μ΄άλλες πάει και μου τα παίρνει και με χτυπάει. Γιατί; Μα τον λατρεύω κι είναι το φως μου γιατί είναι βλέπεις ο πολιτικός μου! Δεν είναι γόης, δεν είναι ωραίος και (με) κολυμπάει μέσα στο χρέος. Γιατί; κι ένα κοστούμι μονάχα έχει που το φοράει χιονίζει βρέχει. Γιατί; κι όλο τα πίνει κι όλο τα σπάει κι όλο σε μένα μετά ξεσπάει. Γιατί; Δεν μού μιλάει για το φεγγάρι κι ένα λουλούδι δεν μού'χει πάρει γιατί; Μονάχα πίκρες μού΄χει χαρίσει ποτέ δεν μού΄χει γλυκομιλήσει. Γιατί; Ποτέ δεν μού΄χει χαμογελάσει κι ο έρωτάς του μ΄έχει γεράσει. Γιατί;»…

Βαράνε κρόταλα όλοι οι δημοσιογράφοι, εδώ που τα λέμε, με όλες τις ιδεολογικές τους καταβολές και διαφορές, πως έχουμε πολιτική κρίση εκτός της οικονομικής και άραγε η κότα γέννησε το αβγό η το αβγό την κότα. Δυσφορεί ο κόσμος υπάλληλοι, συνταξιούχοι, δημόσιοι, επιστήμονες, ταξιτζήδες, περιπτεράδες, παρουσιάστριες, κομμώτριες, ψιλικατζούδες, διανοούμενοι, φιλόσοφοι, οικονομικοί μετανάστες, προσφυγές, φίλαθλοι, ποδοσφαιρικοί παράγοντες, τραγουδίστριες στα μπουζούκια, πως όχι, δεν είναι πολιτικοί αυτοί που έχουμε. Και πεινάμε και κρυώνουμε και ούτε μια στάλα δεν μας συμπονάνε, μόνο θυσίες μας τσαμπουνάνε (γιατί; Που λέει και η Βέμπο). Και χειμώνες και καλοκαίρια ίδια η δική μας εθνική μιζέρια (ε; γιατί;).

Και μας περιφρονάνε και ψεματάκια μας λένε και μας υποτιμάνε και στα κανάλια στις ξένες χώρες μας κατηγοράνε και τεμπέληδες μας λένε και απ τη φύση μας ελαττωματικούς και πως δε μας ξέρουν εμάς τους Έλληνες τι κουμάσια είμαστε! Και οι πιο μορφωμένοι δεν είναι, οι περισσότεροι δεν έχουν δουλέψει ποτέ και μετά βίας ξέρουν να απαντήσουν τι είναι ένσημο και τι ΙΚΑ αν τους ρωτήσεις ξαφνικά. Και ζουν πολυτελώς και έχουν οι περισσότεροι από 16 σπίτια και πάνω, όλα από κληρονομιές από κάτι θειες, που όποτε το διαβάζω αυτό μου έρχεται να πάρω τις δικές μου, τις θειές σε υπεραστικά, αστικής χρέωσης και κινητά, Τουλα, Βάσω, Αστερία, Ουρανία, Αρχοντω, Διαμάντω (τι να κάνω; Έχουμε πρωτότυπα ονόματα την οικογένεια), Μαρία (να! Απλό! Με φάγατε!), Σούλα, Κάτια και την Λέλα που είναι πιο μακρινή και να ζητήσω σε όλες από μια μεζονέτα γιατί αλλιώς θα γίνει ο χαμός! (απ την Λέλα και με διαμέρισμα βολεύομαι! μην είμαστε και πλεονέκτες!). Θα σκαστούνε όλες! Χαλί να πατήσω θα πέφτουν τα συμβόλαια! «Δε το λέγες πιο πριν κοριτσάκι μου, που τις έχουμε τις βίλες και καλύτερα σε σένα να τις χαρείς, παρά σε κατάληψη να μας σπάσουνε τα σοβατοπί και τις πλαφονιέρες τα ΜΑΤ μπαίνοντας;» θα ουρλιάξουν με παράφορη χαρά όλες κι ας μην έγινα ποτέ εγώ όχι Υπουργός, αλλά ούτε καν, πρόεδρος σε 15αλές!

Και κατά τα άλλα, κάτι στιχάκια κάνουν βόλτες σε συρτάρια από μόνα τους, με δική τους πρωτοβουλία, χάνονται και ξαναβρίσκονται και όλοι αθώοι είναι. Και οι πολιτικοί μας όλο νομοθετούν (ε, όταν ευκαιρούν απ τις εμφανίσεις τους στα κανάλια, που πολλές ώρες εμφανίζεται ο Βορίδης, παρά η Μενεγάκη, πλέον!), μας φορολογούν, μας τα παίρνουν, αδιαφορούνε αν κρυώνουμε, αν μας κόβουν το ρεύμα, αν ανασαίνουμε στάχτη μολυσμένη απ τα καυσόξυλα. Κουβέντα δε για κάνα μέλλον για μας, καμία! Τσιμουδιά! Θυσία λέει και υπομονή να κάνουμε και αναγνωρίζουν τις θυσίες μας, ναι! Μπα; Θυσία κάνει η θεια που σου γράφει τη μεζονέτα, μεσιέ, όχι εγώ που μου τη παίρνεις με το ζόρι!

Θέλω να καταλήξω, έχοντας το γυρίσει στο σορολόπ, διότι αν το πάρουμε και σοβαρά θα λαλήσουμε (κι άλλο!), ότι με όλα αυτά που ζούμε, μόνο στην γκρίνια μένουμε! Διότι βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις και μόνο τους σφαδασμούς του ενθουσιασμού μας δεν αποτυπώνουν σε cd να το διανέμουν δωρέαν (bonus: αντιγραφου με το χαμενο στικάκι της λίστας Λαγκάρντ)! Μια χαρά η κυβέρνηση και τι καλά που τα κάνε όλα! Πρώτη – πρώτη! Και οι άλλοι βρε! Καλοί είναι! Μόνο να εκεί, σε κάτι παλιόπαιδα επιθετικούλια, που παιδιά είναι, θα μάθουνε μέχρι να ξαναλειτουργήσουν το Αούσβιτς και την Τρεμπλίνκα, να τους τραβήξουμε τα αφτί, ρίχνοντας τους καμία μονάδα!

Μετά μου λέτε πως το τραγουδάκι της κακοποιημένης γυναίκας, από τον άνθρωπο της –νταβατζή (και είναι και ενοχοποιημένη η λέξη!), δε μας πάει γάντι; Εγέρθειτω σας λέω, γιατί μας κάνει σαν εθνικός ύμνος (ήμαρτον κυρ Καιάδα μου, αν σας έθιξα! Ήμαρτον)…

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.