ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Όλοι οι (λάθος) άνθρωποι του ελληνικού αθλητισμού

Στα ψιλά πέρασε η είδηση η οποία βγήκε στα ...μουλωχτά, λίγο πριν τις γιορτές και είχε να κάνει με τις επιχορηγήσεις των αθλητικών Ομοσπονδιών. Ή καλύτερα με τις μη επιχορηγήσεις των αθλητικών Ομοσπονδιών, αφού λεφτά δεν υπάρχουν για ξόδεμα και χλιδές. Άλλωστε αυτά που υπάρχουν (τα λεφτά ντε) πάνε πλέον υπέρ πίστεως και πατρίδος. Όπου «πίστεως» βάλε «τρόικα» και όπου «πατρίδος βάλε «πρωτογενές πλεόνασμα». Περίπου μια βδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα του καταραμένου έτους 2013, ο κ. Ανδριανός (ο υφυπουργός Αθλητισμού) έδωσε το «παρών» στην Ολομέλεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, στην οποία παραβρέθηκαν και οι πρόεδροι των ομοσπονδιών και ανακοίνωσε στους εκπροσώπους τους ότι θα πάρουν 12 (ολόκληρα) εκατομμύρια ευρώ ως επιχορήγηση της Πολιτείας για το 2014.

Οι αθλητικογράφοι που ασχολήθηκαν με το θέμα -ελάχιστοι ήταν αυτοί- κατέγραψαν την απογοήτευσή τους: «η επίσημη ανακοίνωση έπεσε ως βόμβα στους ανθρώπους του αθλητισμού, καθώς βλέπουν τα χρήματα που πρέπει να διαχειριστούν, να μειώνονται κατά 50% σε σχέση με πέρσι (είχαν μοιραστεί σχεδόν 24,5 εκατ.) και να προστίθενται στα ούτως ή άλλως ελάχιστα χρήματα που πάνε από το 2011 και μετά στον αθλητισμό, με τις μειώσεις κάθε χρονιά να κυμαίνονται κοντά στο 50% της προηγούμενης».

Τότε ήταν που ο Πρόεδρος της ΕΟΕ Σπύρος Καπράλος ζήτησε από τον υφυπουργό νέα συνάντηση ώστε να βρεθούν κάποιες λύσεις, έστω και της τελευταίας στιγμής. Κανείς όμως από τους επίσημους μεγαλοπαράγοντες του εγχώριου αθλητικού γίγνεσθαι δεν βγήκε στα ΜΜΕ να κάνει ...αντίσταση και να καταγγείλει ανοιχτά τη συγκεκριμένη απόφαση του κράτους. Ατάκες διαμαρτυρίας που διέρρευσαν, όπως αυτή του προέδρου της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Δημήτρη Διαθεσόπουλου, ο οποίος βρίσκεται στη συγκεκριμένη καρέκλα ...βιδωμένος από τότε που η βενζίνη είχε 20 δραχμές το λίτρο («αν τα προηγούμενα χρόνια κάνατε την κηδεία του αθλητισμού, τώρα βάλατε την ταφόπλακα») απέναντι στον Γιάννη Ανδριανό δείχνουν την (παθητική) αγάπη του ανδρός για τον υγρό στίβο. Από (παθητική) αγάπη, άλλο τίποτε... Ο δε πρόεδρος της ομοσπονδίας γυμναστικής Σάκης Βασιλειάδης δήλωσε με την αγανάκτηση που ταιριάζει σε κάποιον που αγαπά (επίσης) το αντικείμενό του: «δεν πάει άλλο! Θα κλείσουμε έτσι όπως πάμε…».

Οι παραπάνω άνθρωποι του ελληνικού αθλητισμού ψάχνουν(;) τρόπο να τα βγάλουν πέρα, καθώς είναι σίγουρο ότι πλέον τα λεφτά δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, καθώς από τα 12 εκατ. ευρώ, τα 9 θα πάνε αποκλειστικά στις μισθοδοσίες των υπαλλήλων των ομοσπονδιών και ό,τι μείνει θα διατεθούν για καθαρό αθλητισμό. Και όταν λέμε «καθαρό αθλητισμό» εννοούμε ουσιαστικά τη διοργάνωση των πρωταθλημάτων και την πληρωμή όλων όσων εμπλέκονται σε αυτά. Ωστόσο, είναι φύσει αδύνατο να διοργανωθούν πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες των αθλημάτων, οπότε το «μάρμαρο» θα το πληρώσουν οι ηλικίες των αθλητών κάτω από 15 ετών. Με άλλα λόγια πανπαίδες, παίδες, κορασίδες κ.λπ. σε διάφορα αθλήματα - στυλοβάτες του ελληνικού αθλητικού γίγνεσθαι θα πρέπει να ...ψάξουν στα πορτοφόλια των ομάδων και των γονιών τους για να συμμετάσχουν σε κάποιο πρωτάθλημα. Ποιά πορτοφόλια; 

Απ' την άλλη, οι διοικητικοί υπάλληλοι των ομοσπονδιών θα πληρώνονται στην ώρα τους απλά για να ...υπάρχουν οι ομοσπονδίες. Κάποιοι από αυτούς θα ταξιδεύουν τζάμπα με τις αποστολές των εθνικών ομάδων, θα μένουν (τσάμπα) σε χλιδάτα ξενοδοχεία στο εξωτερικό, θα γεύονται (τσάμπα) τις τοπικές κουζίνες και θα επικοινωνούν με φαξ, αφού το e-mail δεν έχει φτάσει ακόμη στην κουλτούρα τους.

Ποιοι είναι λοιπόν όλοι οι άνθρωποι του ελληνικού αθλητισμού; Οι (καρεκλοκένταυροι) πρόεδροι των ομοσπονδιών; Οι (διορισμένοι) διοικητικοί υπάλληλοι; Οι (απολυμένες) καθαρίστριες των ομοσπονδιών; Ο κύριος Καπράλος, ή μήπως ο κύριος Ανδριανός; Δεν πάει το μυαλό σας, ε;

Όταν είχαν ρωτήσει πριν από 40 χρόνια τον Μοχάμεντ Άλι να πει δυο λόγια για τη σημασία και την αξία του μποξ, αυτός έσμιξε τα φρύδια του, κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο με θεατράλε ύφος τους δημοσιογράφους και έριξε μια απάντηση -  άπερκατ: «Κοίτα φίλε, εγώ είμαι το μποξ, ο αντίπαλός μου μέσα στο ριγκ είναι το μποξ, τα παιδιά που με βλέπουν και ιδρώνουν καθημερινά στα γυμναστήρια με τους προπονητές τους ώστε να γίνουν σαν και μένα είναι το μποξ, οι μποξέρ που θέλουν να μου μοιάσουν είναι το μποξ. Αυτός που έβγαλα νοκ-αουτ προχθές είναι το μποξ. Και όταν μιλάτε για το μποξ θα λέτε Μοχάμεντ Άλι. Γιατί εσείς δεν είστε το μποξ. Ούτε οι κλόουν που κάθονται πίσω από ένα γραφείο, χαϊδεύουν την κοιλιά τους και βγάζουν χωρίς να ιδρώσουν λεφτά από το μποξ είναι το μποξ».

Ο νοών νοείτω...

 

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.