ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Για μια ευρωπαϊκή συνείδηση...

Στις μέρες μας, η πλειονότητα των ευρωπαίων πολιτών βιώνει, ως αποτέλεσμα της κρίσης, την αποδιάρθρωση των κοινωνικών κατακτήσεων και την υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου. Με ιδιαίτερη ένταση το περιβάλλον αυτό το βιώνουν οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου και γενικά οι περιφερειακές χώρες-μέλη.

Όπως είναι γνωστό, η κοινωνική πολιτική της ΕΕ έχει διακηρυγμένους ως στόχους: τις ίσες ευκαιρίες, μέσα από την εκπαίδευση και την κατάρτιση, τη βοήθεια στους μη προνομιούχους και ένα δίχτυ ασφαλείας κατά των κινδύνων επιβίωσης. Άλλωστε, η κοινωνική πολιτική μπορεί να θεωρηθεί και ένας εν δυνάμει παράγοντας για την ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών.

Παρά τις διακηρύξεις, η κοινωνική Ευρώπη περιορίζεται από τη βούληση των κρατών-μελών να παραμείνουν κυρίαρχα σε θέματα απασχόλησης και φορολογίας. Έτσι, οι εργασιακές σχέσεις, η κοινωνική ασφάλιση, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και άλλα παραμένουν στις βασικές τους γραμμές στην αρμοδιότητά τους. Η Ευρώπη περιορίζεται στην προώθηση και την ενθάρρυνση της συνεργασίας και όχι στην εναρμόνιση των εθνικών κοινωνικών συστημάτων. Τα βήματα που έχει κάνει η κοινωνική Ευρώπη μπορούν να συνοψιστούν: α) ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων, β) εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης, γ) προστασία των δικαιωμάτων και δ) αγώνας κατά των διακρίσεων.

Παρά τους στόχους, η Ευρώπη στεγάζει στρατιές ανέργων, ντόπιους και μετανάστες, και δείχνει να υστερεί και σε ανθρώπινο δυναμικό που να μπορεί να καλύψει τις αναδυόμενες ανάγκες στην αγορά εργασίας.

Ο πλέον αποκαλυπτικός δείκτης αύξησης της φτώχειας είναι η μείωση του αριθμού των γεννήσεων. Η ΕΕ βρίσκεται σε μια πρωτοφανή κρίση ανεργίας και ανισότητας που οδηγεί στην οικονομική αστάθεια και την κοινωνική απελπισία. Μια ακόμη παράμετρος που αναδείχτηκε από την κρίση είναι οι περιφερειακές ανισότητες, ένα σύνθετο αποτέλεσμα των ήδη υπαρχουσών οικονομικών διαφορών εντός της ΕΕ και των πρόσφατων επιπτώσεων των πολιτικών λιτότητας.

Για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη απαιτείται μια ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική που να έχει εξάρτηση από το κοινό ενδιαφέρον των κρατών-μελών για τη μεταβίβαση ορισμένων αρμοδιοτήτων τους προς την ΕΕ. Με όλα λόγια χρειαζόμαστε τη δημιουργία ευρωπαϊκής συνείδησης.

Το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να αναδείξει ως κεντρικά ζητήματα: τη δέσμευση της ΕΕ ότι η κοινωνική διάσταση έχει την ίδια προτεραιότητα με την οικονομική ανάπτυξη και  μια συμφωνία σταθερότητας που να ενισχύει την εκπαίδευση και τις ίσες ευκαιρίες.

Τέλος

Αν θέλουμε να μιλάμε για ευρωπαϊκές πολιτικές πρέπει να στηρίξουμε την υιοθέτηση ενός ευρωπαϊκού προϋπολογισμού που να στηρίζει και να χρηματοδοτεί τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

Τα προβλήματα της καθημερινότητας έχουν γίνει πια ευρωπαϊκά, ενώ οι θεσμικές απαντήσεις εξακολουθούν να παραμένουν εθνικές. Είναι καιρός να προσαρμόσουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε και ενεργούμε....

 
Πολυτίμη Λεονάρδου
Ιατρός Ακτινολόγος
Αναπληρώτρια Διοικήτρια
Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία»

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. Οι Έλληνες πρέπει να κατανοήσουν ότι είναι μέλη μιας ευρύτερης κοινωνίας που έχει κανόνες. Η μέχρι τώρα στάση τους δεν το αποδεικνύει. Το ίδιο ισχύει και για τους ισχυρούς της Ευρώπης. Όλοι πρέπει να βλέπουμε και με τα μάτια των άλλων αν θέλουμε το κοινό μας σπίτι να έχει μέλλον…

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.