ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Οι δανειστές της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ακροδεξιά απειλή της Ευρώπης

Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παίρνουν γεύση απο τους ευρωπαικούς - συντηρητικοκρατούμενους θεσμούς , οι οποίοι από το το 2012 και μετά τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς του ευρωπαικού οικοδομήματος που έχουν εισβάλει στο χώρο τους για να τους χαλάσουν το παιγνίδι.

Καλλιέργησαν αυτόν τον μύθο επηρεαζόμενοι σε μεγάλο βαθμό κι απο την προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση, που άσκησε την εξουσία καλλιεργώντας το φόβο και τον τρόμο των ελλήνων πολιτών. Έβλεπαν και βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια ακροαριστερή δύναμη που θέλει τάχα να βγάλει την χώρα απο το ευρώ, να διαλύσει την ευρωζώνη. Ακόμα και τώρα που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (με την στήριξη των ΑΝΕΛ) σε όλους τους τόνους έχει διαβεβαιώσει ότι η θέση της Ελλάδας είναι στο ευρώ, αυτόν τον μύθο προσπαθούν, να συντηρήσουν και δυστυχώς με αυτό το κριτήριο κάνουν τις διαπραγματεύσεις μαζί της για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Κι όμως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλή της ευρωζώνης και της ενωμένης Ευρώπης. Επί της ουσίας ποτέ δεν μίλησε στα επίσημα κείμενά του για διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαικής Ενωσης. Πολύ περισσότερο απο την περίοδο που έβαλε ρότα εξουσιας, δηλαδή απο το 2012 και μετά ο προσεκτικός παρατηρητής της πολιτικής του και των θέσεών του ήταν εύκολο να διακρίνει ότι αργά αλλά σταθερά διατύπωνε ένα ρεαλιστικό - ευρωπαικό λόγο.

Τι σημαινει αυτό; Ο,τι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξαν στην θέση ότι η αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί, να γίνει εντός της Ευρωζώνης η οποία για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς πρέπει να διατηρηθεί. Οτι αυτό που προέχει είναι όχι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αλλά η διαμόρφωση μίας κοινής πολιτικής στην Ευρώπη που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και κάθε λαού και όχι στις ανάγκες των αγορών και των κερδοσκοπικών οίκων. Αυτη την επιδίωξη εξάλλου εξυπηρετεί η λεγόμενη συμμαχία του νότου που θέλει να προωθήσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Ομως επικεντρώνοντας οι δανειστές και για την ακρίβεια η γερμανική Ευρώπη, την εχθρότητα τους στον ΣΥΡΙΖΑ , αγνοώντας τις ανάγκες των λαών και των καιρών, σκεπάζουν κάτω απο το χαλί την πραγματική απειλή για την Ευρώπη , τον ένα και μοναδικό εχθρό της , που δεν είναι άλλος απο την ακροδεξιά, η δύναμη και επιρροή της οποίας έχει αυξηθεί λόγω της οικονομικής κρίσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η ακροδεξιά που βρίσκει πάντα έδαφος να αναπυχθεί σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Για το λόγου το αληθές η ιστορία έχει να παρουσιάσει ένα κορυφαίο παράδειγμα που ομως η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι φίλοι τους σκοπίμως ξεχνούν: Οι επιπτώσεις της μεγάλης ύφεσης της Γερμανίας και η κατάρρευση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ήταν αυτές, που οδήγησαν στην άνοδο του Χίτλερ. Για τις ομοιότητες εκείνης της εποχής με την σημερινή έχουν γραφεί πολλά άρθρα τα τελευταία χρόνια αλλά φαίνεται ότι στην χώρα που γεννήθηκε ο ναζισμός δεν ιδρώνει το αφτί κανενός και συνεχίζουν, να επιβάλλουν στους λαούς της Ευρώπης την λιτότητα, την ύφεση την κοινωνική εξαθλίωση. Συνεχίζουν να στρώνουν το έδαφος για την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού. Στην Ελλαδα το ζούμε στο πετσί μας με την Χρυσή Αυγή που αναδείχθηκε τρίτο κόμμα στην Βουλή.

Η μεγάλη απογοήτευση όμως είναι η Γαλλία. Μία παραδοσιακά δημοκρατική χώρα, η χώρα της γαλλικής επανάστασης κα του γαλλικού Μάη, έχει γίνει και επί Σαρκοζί και επί Ολάντ το άλλοθι της Γερμανίας. Κλείνει τα μάτια στον κίνδυνο παρά το γεγονός ότι η αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος Ζαν Μαρί Λεπέν είναι ετοιμη να χτυπήσει στις επόμενες προεδρικές εκλογές την πόρτα της γαλλικής προεδρίας και να την ανοίξει. Οσο οι γάλλοι ηγέτες του δημοκρατικού τόξου δεν βλέπουν τον κίνδυνο, απλώς βοηθούν την Γερμανία να σκάψει το λάκο, που θα πέσει μέσα η χώρα τους.

Η ακροδεξιά είναι ο μεγάλος εχθρός της Ενωμένης Ευρώπης σε πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό επίπεδο. Ο μεγάλος εχθρός του ευρωπαικού πολιτισμού, που στηρίζεται στην δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτό οφείλουν, να το δουν οι δανειστές της χώρας. Το θέμα όμως πρέπει να απασχολήσει και άλλους ευρωπαίους ηγέτες, που στα λόγια θέλουν, να λέγονται προοδευτικοί όπως είναι π.χ ο ιταλός Ματέο Ρέντσι και ο αυστριακός Βέρνερ Φάιμαν. Τα λόγια συμπάθειας προς την Ελλάδα και τη νέα κυβέρνησης δεν αρκούν. Οφείλουν να πιέσουν για να αλλαξει η πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, και το δημοσκοπικό προβάδισμα των “Ποντέμος” στην Ισπανία ειναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αξιοποιήσουν πριν ο εφιάλτης απλωθεί στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.