«Έχω περάσει πολλά στάδια. Στην αρχή μου πήρε ένα μεγάλο διάστημα να προσαρμοστώ στο “Εθνικό”. Μετά από 15 χρόνια στο “Διάνα” έχω ιδρυματιστεί πια. Είχα μάθει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς και μου φάνηκε δύσκολο να εγκληματιστώ σε έναν άλλο. Έπειτα είναι μια μεγάλη παραγωγή, παίζουν 18 ηθοποιοί. Δεν είχα μάθει να συντονίζομαι με 18 ενέργειες. Τη στιγμή που κάναμε πρόβα, οι δύο να πάνε τουαλέτα έχει διαλυθεί το σύμπαν. Ήταν πολλά τα καινούρια δεδομένα. Ίσως το πιο όμορφο που συνέβη ήταν όταν ανέβηκα σε αυτή την τεράστια σκηνή. Για να τη διανύσεις, θες πέντε λεπτά. Το βράδυ πονάνε τα πόδια μου, από τις αποστάσεις που διανύω. Είναι μια άλλη διάσταση. Ήμουν περίεργη και εγώ πώς θα τα βγάλω πέρα, αλλά και ο κόσμος πώς θα το αντιμετωπίσει. [...] Δεν έχω περάσει τα τελευταία χρόνια πιο δύσκολη κατάσταση σε πρεμιέρα. Νόμιζα πως δεν θα το αντέξω. Μεγαλώνοντας φτιάχνεις κάποια στεγανά και είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα σε καινούριες προκλήσεις. Ειδαλλιώς όμως, βουλιάζεις» είπε στο «Πρωινό» του Γιώργου Λιάγκα και της Φαίης Σκορδά.

Οι οικονομικές απολαβές στο «Εθνικό Θέατρο»: «Γέλασα πάρα πολύ γιατί μου είπαν ότι στα πηγαδάκια της πρεμιέρας το βασικό θέμα ήταν το πόσα λεφτά παίρνω. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι κανείς μπορεί να δουλεύει σε αυτή την παραγωγή, σε αυτή την ηλικία, με τον βασικό μισθό. Όλοι με τον βασικό δουλεύουμε. Δηλαδή περίπου χίλια ευρώ μεικτά. [...] Για εμάς τους ηθοποιούς υπάρχει ένα δώρο που σου κάνει το “Εθνικό” και ένα δώρο που κάνεις εσύ το “Εθνικό”. Είναι μια στιγμή που στην οφείλει και την οφείλεις κι εσύ, όταν έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο ερμηνευτικό. Σκέφτηκα και την ανακούφιση που φέρει το να μην έχεις την ευθύνη μιας παραγωγής. Γιατί μέσα από τις μεγάλες επιτυχίες συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνεις, δηλαδή πόσο εύκολο είναι να καταστραφείς. [...] Περνάνε πάρα πολλά μέσα από το ταμείο. Πρώτα τα βλέπεις και μετά τα μοιράζεις. Με τον τρόπο που βαδίζει η οικονομία, απλά δεν αξίζει τον κόπο αυτό που περνάς και το ρίσκο είναι τόσο περισσότερο σε σχέση με το οικονομικό αποτέλεσμα. Νιώθω ανακούφιση που δεν πρέπει πλέον να αποδίδω ΙΚΑ, που δεν έχω συνδιαλλαγή οικονομική με ηθοποιούς. Ξέρεις ότι εκεί είναι μια στιγμή που πρέπει να τους αδικήσεις και ξέρουν και ξέρεις πως δεν θα τους δώσεις αυτό που αξίζουν, αυτό με το οποίο γίνονται άνθρωποι. Πρόκειται για μια ανακούφιση που νιώθω ότι δεν έχω κάποιον που είναι αδικημένος και κυρίως ότι σταματώ κι εγώ να είμαι αδικημένη. Γιατί με τόση δουλειά αυτό που σου απομένει είναι ένας λίγο καλύτερος βασικός, όχι κάτι άλλο».

• Ετικέτες: 
• εθνικό θέατρο
• μισθός
• Ράντου