ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Το «αριστερό μνημόνιο» η υποκρισία και η ανικανότητα

Το 2009 ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή της Ν.Δ. έφευγε και άφηνε πίσω τους έλλειμμα 15,7% (!!) και χρέος που είχε εκτιναχθεί στο 130% του ΑΕΠ (!!).

Η χώρα όδευε ολοταχώς στην άτακτη χρεωκοπία γιατί κανείς δεν της δάνειζε πλέον.

Ο Γ. Παπανδρέου έκανε τα αδύνατα δυνατά για την αποφυγή της χρεοκοπίας - τραγωδίας. Έπεισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει Μηχανισμό Στήριξης, χρήση του οποίου έκαναν μετά και η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος.

Αυτά είναι γνωστά, θα πει κάποιος. Ναι, είναι γνωστά αλλά πολλά από τα συμβαίνοντα τότε και τώρα ούτε είναι ούτε πρέπει να θεωρηθούν αυτονόητα.

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη η συμφωνία. Οι δανειστές για να δανείσουν έβαλαν ζόρικους όρους. Η χρεοκοπία αποφεύχθηκε. Η τραγωδία αποφεύχθηκε.

Τότε όλα τα άλλα κόμματα σφυροκοπούσαν το Γ. Παπανδρέου και εξύβριζαν αυτόν, την κυβέρνησή του, την κοινοβουλευτική ομάδα σαν «ψεύτες», «προδότες», «δοσίλογους».

Ο Α. Σαμαράς, με τα «Ζάππειά» του, ισχυριζόταν ότι αυτός είχε την μαγική λύση με ισοδύναμα μέτρα και απέρριπτε τις συμφωνίες, χωρίζοντας τους πολιτικούς, αλλά και τους Έλληνες συνολικά σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».

Ο Α. Τσίπρας αφιόνιζε τον κόσμο χαρακτηρίζοντας τον Γ. Παπανδρέου  σαν  Πινοσέτ (!!).

Αντιπολιτευόμενα κόμματα  κατέβαζαν τους «αγανακτισμένους» στην πλατεία Συντάγματος οπού εκεί μπροστά στη Βουλή επί ένα ολόκληρο χρόνο καθημερινά έβριζαν και ούρλιαζαν «να καεί … η Βουλή».

Κάποιοι άλλοι που μέχρι τότε θεωρούσα σοβαρούς έβγαζαν πύρινους λόγους σε πλατείες και τηλεοπτικές εκπομπές, «καταγγέλλοντας» όλους εμάς, που σηκώναμε ένα βάρος που δεν μας ανήκε, σαν «εθνοπροδότες».

Τον Νοέμβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου, εκλεγμένος  με 44%  Πρωθυπουργός, ανατράπηκε.

Οι μεταρρυθμίσεις που είχε αρχίσει και είχαν πολλούς ενοχλήσει, διακόπηκαν.

Ο Α. Σαμαράς «είδε το φως το αληθινό», ψήφησε την δεύτερη συμφωνία (Μνημόνιο) κάνοντας στροφή 180 μοιρών και έγινε Πρωθυπουργός. Τα μέτρα που πήρε το φθινόπωρο 2012 και αργότερα ήταν πολύ πιο σκληρά από εκείνα της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Μόλις «έπεσε» ο Παπανδρέου οι  «αγανακτισμένοι» εξαφανίσθηκαν από τις πλατείες.

Ο Α. Τσίπρας συνέχισε τις επιθέσεις  και «ετοίμαζε» το Νόμο που θα καταργούσε τα Μνημόνια. Κούρντιζε τα «όργανα» για να βάλει τους δανειστές και την αγορά να χορέψουν με τη μουσική του!

Αξιοποιώντας τις συντηρητικές πολιτικές και την αναποτελεσματικότητα των Κυβερνήσεων Σαμαρά κατάφερε να γίνει, ως γνωστόν, πριν 7 μήνες Πρωθυπουργός.

Και ΤΩΡΑ; Τι γίνεται ΤΩΡΑ;

Ο Α. Τσίπρας και η Κυβέρνηση του υπογράφει ένα σκληρότατο Μνημόνιο, αφού προηγουμένως έφθασε ακόμη και τις τράπεζες να κλείσει.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι χρειάστηκε να Κυβερνήσει πρώτα ο Α. Σαμαράς και μετά ο Α. Τσίπρας για να αποδειχθεί ότι οΓ. Παπανδρέου δικαιώνεται στις βασικές του επιλογές.

Το νέο Μνημόνιο όμως δεν είναι μόνο ιδιαιτέρα επώδυνο για τους πολίτες, αλλά ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του αποδέχονται σωρηδόν τις αξιώσεις των δανειστών, φθάνοντας στο σημείο να δεχθούν ακόμη και τη δημιουργία του Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας, που θα εποπτεύεται από την Τρόικα (τους περίφημους «θεσμούς») και οδηγεί στην υποθήκευση του δημόσιου πλούτου, ακόμη και των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της χώρας μας! Θυμίζω ότι ο Γ. Παπανδρέου το είχε απορρίψει παρά την πιεστικότατη επιμονή των δανειστών τότε. Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δηλώνουν τώρα αιφνιδίως, ότι προτιμότερη είναι μία σκληρή συμφωνία από ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας!!

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν σ’ αυτόν τον τόπο;

Ποιος θα παραδεχτεί ότι κορόιδευε τους οπαδούς του και όλους τους πολίτες, με τα «Ζάππεια» ο ένας και με τα «Νταούλια» ο άλλος.

Συγγνώμη να ζητήσει κάποιος από όσους κατηγορούσε άδικα σαν «πουλημένους», «προδότες», «Πινοσέτ» δεν περιμένω, γιατί αυτό προϋποθέτει να έχει λίγη έστω λεβεντιά.

Και τέλος, και πιο σημαντικό: ποιος έχει τα κότσια να εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο  για τις βαθιές αλλαγές και την ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα, για να βγει βήμα – βήμα από την κρίση; Για να μην χρειάζεται μνημόνια και εξαρτήσεις από τους δανειστές.

Ολοκληρωμένο σχέδιο χρειάζεται για πραγματικές μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ώθηση στην παραγωγή και τις επενδύσεις. Μεταρρυθμίσεις για μια σύγχρονη και αποδοτική Δημόσια Διοίκηση, για ποιοτική Παιδεία, για κοινωνική προστασία και υπηρεσίες Υγείας που θα δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας για τους πολίτες και πάνω από όλα σχέδιο με χρονικούς και ποσοτικούς στόχους και συγκεκριμένα μέσα για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος της ανεργίας.

Για όλα αυτά δεν ακούμε τίποτα. Βλέπουμε όμως μεγάλη δραστηριότητα να αναπτύσσεται στον εμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό δεν αφορά ούτε ενδιαφέρει τους πολίτες.

Όσοι κινήθηκαν με περισσή υποκρισία αυτά τα χρόνια, κάνοντας μεγαλειώδεις κωλοτούμπες, αλλά δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστες απαντήσεις και λύσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα και τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού λαού, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις ζυγίζονται και μετρώνται καθημερινά. Εκτιμώ ότι αυτοί οι επτά μήνες δείχνουν ότι η κυβέρνηση «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής».

 

Φίλιππος Πετσάλνικος

 

Πρώην Πρόεδρος της Βουλής

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.