ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Λόγος κατά της «διαπλοκής» και των «συμφερόντων»

Η εκτεταμένη εισαγωγή, τα τελευταία χρόνια και ιδίως στη πρόσφατη περίοδο, μετά την εξέγερση των "δεκεμβριανών", του πολιτικού "bullying" ως "νέου" εργαλείου πολιτικού χειρισμού και διαπραγμάτευσης είχε τα γνωστά αποτελέσματα.

Προφανώς, η πολιτική κουλτούρα της (ιστορικής, ριζοσπαστικής και ανανεωτικής) αριστεράς δεν σχετίζεται με τα φαινόμενα αυτά. Εξ άλλου, στη σύγχρονη ιστορία υπήρξε τραγικό θύμα ανάλογων πρακτικών δια των γνωστών μεθόδων οι οποίες έχουν καταγραφεί στην ιστορία με το συνώνυμο "τραμπουκισμός". Για τούτο, η αποδοκιμασία η οποία ενίοτε εκφράζεται, οφείλει να είναι πλέον σαφής και απόλυτη, για να είναι αποτελεσματική.

Εξ άλλου, το πολιτικό "bullying", εμφανίζεται να έχει ιδιότητες οι οποίες προδήλως δεν προσιδιάζουν στα ήθη της αριστεράς, ενώ δεν έχει τα (επιδιωκόμενα από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς) προσδοκώμενα αποτελέσματα και εκδηλώνεται συχνάκις με χαρακτηριστικά "αυτεπίστροφου".

Κατά συνέπεια, η προκληθείσα βλάβη για την αριστερά εξ αιτίας του φαινομένου του πολιτικού "bullying " υπήρξε διπλή: πρώτον, καταλογίστηκε αδίκως η εισαγωγή του φαινομένου σε βάρος της και δεύτερο, "νομιμοποιήθηκε", εν τίνι μέτρω, στη παρούσα φάση η ανταπόδοση επίσης σε βάρος της.

Τη τελευταία περίοδο, εμφανίζονται σε "μεταμοντέρνα" έκδοση "νέες" μέθοδοι πολιτικής "διαπραγμάτευσης" και "επικοινωνίας" , μεταξύ των οποίων κυρίαρχη θέση -ένθεν κακείθεν- κατέχουν στη τρέχουσα ρητορική και πρακτική η "διαπλοκή" και τα "συμφέροντα".

Αναμφιβόλως, αμφότερα έχουν, από μακρού, πραγματική βάση στη κοινωνία και την οικονομία καθώς επίσης υψηλή προτεραιότητα -ως θέμα- στις "προτιμήσεις" του εκλογικού σώματος. Ενώ ταυτόχρονα, η (ψευδο)ρητορική τους συνιστά -ως άλλοθι- το θεμέλιο "νομιμοποίησης" της λειτουργίας του "πελατειακού" κράτους.

Αναμφισβητήτως, η ενδημική ύπαρξη τέτοιων φαινομένων πλήττει βαρέως τη δημοκρατική λειτουργία, νοθεύει τους όρους του παιγνίου στη πολιτική διαμάχη και ως απεδείχθη "εκ των πραγμάτων" βλάπτει την οικονομία. Ως εκ τούτου, η "θεραπεία" αυτών των φαινομένων και η απεμπλοκή από τους αιτιολογικούς παράγοντες συνιστούν -τύποις και ουσία- κορυφαία υπόθεση για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.
Ο μηχανισμός "παραγωγής" των στρεβλώσεων αυτών ευρίσκεται στη θεσμική "ρευστότητα" των λειτουργιών του κράτους και των σχέσεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Κυρίως όμως, οφείλεται στη "κατάληψη" του μηχανισμού λήψης αποφάσεων του κράτους με τρείς τρόπους: (α) από τα (μείζονα σε όγκο) "συμφέροντα" μικρομεσαίων στελεχών των συλλογικών μονοπωλίων τα οποία διαθέτουν διαχρονικά δικαίωμα αρνησικυρίας και εμποδίζουν τη προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών, (β) από τα (μείζονα σε αξίες) "συμφέροντα" της καθεστηκύιας τάξης με χαρακτήρα επιχειρηματικής και "διαμεσολαβητικής" φύσης και (γ) από τα (μείζονα σε ισχύ) "συμφέροντα" του λεγόμενου "διεθνούς παράγοντα" τα οποία συγκροτούνται ως συνδυασμός των οικονομικών και γεωπολιτικών διεκδικήσεων τους.

Προφανώς, πάντα ταύτα συνιστούν ένα πολύπλοκο πλέγμα (γνωστό ως "διαπλοκή") ανταγωνισμών και συγκλίσεων -με συχνές παραβάσεις και παραβιάσεις της (τυπικής) νομιμότητας αλλά ιδίως της διαχειριστικής διαφάνειας και της κοινωνικής νομιμοποίησης.
Επι της ουσίας, η "διαπλοκή" αποτελεί την επιτομή της κατάληψης του μηχανισμού λήψης αποφάσεων του κράτους, με μη διαφανείς και "ορθόδοξους" τρόπους, για την παράκαμψη του δημοσίου συμφέροντος με σκοπό το σφετερισμό της πολιτικής ισχύος σε συνδυασμό με την ιδιοποίηση του κοινωνικού πλεονάσματος.

Επ' αυτού, το κύριο αντίλογο έχει η ενίσχυση και ο σεβασμός των θεσμών και η διεύρυνση της δημοκρατίας. Αντιθέτως η ρητορική περιπτωσιολογία και η πρόσκαιρη χρήση ευκαιριακής πολεμικής, για τις ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας, αποδυναμώνει τη θέση για τον έλεγχο των "συμφερόντων" και της "διαπλοκής". Ακόμη, λειτουργεί ως διαδικασία συσκότισης και απόκρυψης της πραγματικής ουσίας του προβλήματος και πολλάκις αναδεικνύεται ως "αυτεπίστροφον" με την ευκαιρία της εκάστοτε κυβερνητικής εναλλαγής.

Στο πλαίσιο αυτό, όπως καταδεικνύεται από την εμπειρία, των τελευταίων ετών, η συγκεκριμένη (ψευδο)πολιτική διαχείριση του κρίσιμου αυτού προβλήματος προκαλεί την αναπαραγωγή και τη διεύρυνσή του και τείνει να αναδείξει την ενδημούσα φύση του, στη χώρα μας. Είναι αξιοσημείωτη όμως, η εκτεταμένη χρήση και κατάχρηση των όρων "διαπλοκή", "συμφέροντα" και "πελατειακό κράτος" στην αντιπαράθεση των κομμάτων και ως εκ τούτου η εννοιολογική και σημασιολογική αποδυνάμωσή τους.Συνήθως για λόγους κατευθυνόμενης ενημέρωσης και χειραγώγησης του κοινού (δηλαδή "προπαγάνδας"), πλήγματος και αλλοίωσης της φήμης του αντιπάλου ή ακόμη δικαστικής εμπλοκής στα όρια αντοχής της πολιτειακής και πολιτικής ισορροπίας. Όπως συνέβη στη πρόσφατη περίοδο με άκρως βλαπτικές επιπτώσεις στη λειτουργία της δημοκρατίας και στη πολιτική παιδεία του εκλογικού σώματος.

Η ευκαιριακή και μονοδιάστατη χρήση του ζητήματος για λόγους πολιτικού ανταγωνισμού και επικοινωνίας πρακτικά εκτονώνει και αναστέλλει τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού πράγμα το οποίο αποτελεί την ουσία του θέματος.
Η "διαπλοκή" και τα "συμφέροντα" συνιστούν τον αντίποδα της έννοιας και της ουσίας του δημοσίου συμφέροντος το οποίο ομού μετά της ελευθερίας (για τους "άλλους") αποτελούν την ουσία της δημοκρατίας.

Ως εκ τούτου η υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος προϋποθέτει τη καλή λειτουργία και τη διεύρυνση της δημοκρατίας.
Εν άλλοις λόγοις, η δημοκρατία είναι το κυρίαρχο ζήτημα!

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.