ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

«Μοιραίοι και άβουλοι...»

Η εισπήδηση (κατά συρροή) και ως εκ τούτου η ενδημική παρουσία της πολιτικοθρησκευτικής τρομοκρατίας στη "καρδιά" της ευρωπαϊκής ένωσης συνιστά ιστορικής εμβέλειας συμβάν. Επειδή αναγκαστικά και (σχεδόν) βίαια προκαλεί μείζονες αλλαγές στις στάσεις, τις αντιλήψεις και το τρόπο ζωής στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Η ανθρωπότητα και ιδία οι ευρωπαϊκές κοινωνίες οφείλουν να άρουν το ιστορικό και πολιτιστικό βάρος της πλήρους και ριζικής αντίταξης στα φαινόμενα αυτά. Είναι όρος επιβίωσης και ηθικό χρέος.

Προφανώς η αιτιολόγηση του φαινομένου έχει ιστορικό βάθος, εξ αιτίας της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, αλλά και ερμηνείες θρησκευτικού, ψυχολογικού, πολιτισμικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Αμφότερες, παρά τη σχετική σημασία την οποία εμπεριέχουν, εκφυλίζονται προϊόντος του χρόνου σε κενολόγο και (ψευδο)επικοινωνιακή ρητορική η οποία προκαλεί συσκότιση και απόκρυψη της αλήθειας.

Ανεξαρτήτως της αξίας των σχετικών αναλύσεων είναι προφανές ότι στη πρόσφατη περίοδο το έναυσμα για τη πρόκληση αυτής της αβεβαιότητας εδράζεται στο φιλόδοξο σχέδιο εγκαθίδρυσης δημοκρατίας "δυτικού" τύπου υπό την επωνυμία "αραβική άνοιξη".

Στην πραγματικότητα πρόκειται για κλασικού τύπου "εξωγενή" επέμβαση με προφανείς γεωπολιτικές και οικονομικές κερδοσκοπικές προσδοκίες. Με τη κάλυψη μιας υποκριτικής ρητορικής για την εκτόπιση των αυταρχικών καθεστώτων και την υποστήριξη των θεοκρατικών μοναρχιών οι οποίες διαθέτουν βαρύτατο (και αρνητικό) "ιστορικό" στις υποθέσεις της διεθνούς τρομοκρατίας.

Το αποκορύφωμα αυτής της ιστορικής ύβρεως η οποία βασίζεται στο συνδυασμό της "καθ' έξιν" υποκρισίας και τον εθισμό της "κατά συρροήν" εγκληματικής πλάνης είναι τα πρόσφατα γεγονότα στην εγγύς και μέση ανατολή. Τα οποία βεβαίως ευρίσκουν ερείσματα σε μη ενσωματωμένους πληθυσμούς στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Η επιτυχία του εγχειρήματος ανατροπής των αραβικών καθεστώτων και συνακόλουθα η (αναμενόμενη) αποτυχία για την εγκατάσταση της δημοκρατίας,φέρει σε πρωταγωνιστική θέση τα "εργαλεία" της ιμπεριαλιστικής επέμβασης υπό τον μανδύα πολιτικοθρησκευτικού κινήματος της πράξης, δηλαδή της τρομοκρατίας.

Παρά το γεγονός αυτό και τη προφανή πολιτική (αλλά και στρατιωτική) ευθύνη συμμετοχής στη πρόκληση αυτής της μείζονος ανισορροπίας, η "δυτική" ηγεσία εμφανίζεται με μια εκκωφαντική σιωπή. Η οποία ούτως, θεμελιώνει τη τακτική της μη παρέμβασης στο πλέον αποκρουστικό μόρφωμα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράττονται κατ' εξακολούθηση σε όλες τις πιθανές μορφές και όλους τους δυνατούς τρόπους σε ευρύτατη γεωγραφική κλίμακα.Η σιωπή της "δυτικής" ηγεσίας υπογραμμίζει εμπράκτως αφ' ενός τη στάση της εθνικής εσωστρέφειας (και εκ τούτης την έλλειψη αλληλεγγύης) και αφ' ετέρου την απουσία σχεδίου πολιτικής "παγκοσμιοποίησης".

Η παρατεταμένη ανοχή στα φαινόμενα τα οποία έχουν ως πηγή εκπομπής τα τεκταινόμενα στην ιστορική Μεσοποταμία και η παράβλεψη του ρόλου των "Φίλων της Δύσης" στη περιοχή ειναι συμπτώματα της αδυναμίας κατανόησης των φαινομένων αυτών. Ταυτοχρόνως, η απραξία επ' αυτών μαρτυρά την απουσία ηγεμονίας στο "δυτικό" κόσμο, πράγμα το οποίο αυξάνει τη τρωτότητα των "δυτικών" κοινωνιών έναντι της τρομοκρατίας.

Κατά συνέπεια, " μοιραίοι και άβουλοι..." οι υπεύθυνοι, της ευρωπαϊκής πολιτικής και διοικητικής γραφειοκρατίας, εκθέτουν το πολυεθνικό και συναινετικό εγχείρημα και κυρίως τους λαούς της ευρωπαϊκής περιοχής σε μείζονα (και υπαρξιακό) κίνδυνο.

Η τάξη στη περιοχή της Μεσοποταμίας και η δημοκρατία στην Ευρώπη μπορεί να είναι η απάντηση, αλλά αμφότερες απαιτούν  την επίλυση του προβλήματος της ηγεσίας.

Σε διαφορετική περίπτωση ο πολιτικοκοινωνικός ολοκληρωτισμός στη Δύση και ο πολιτικοθρησκευτικός θεμελιωτισμός στη Ανατολή πρόκειται να είναι οι πρωταγωνιστές ενος νέου Μεσαίωνα.

Συνεπώς, η επανιεράρχηση των πολιτικών δημοκρατικής τάξης αλλά και ανοχής του "άλλου" και η προτεραιοποίηση της υποστήριξης της συνοχής στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αποτελεί το πρώτιστο μέλημα στη παρούσα συγκυρία. Βεβαίως, στη βάση της καταπολέμησης της ξενοφοβίας, των φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων και της διασφάλισης της κοινωνικής ομαλότητας και του τρόπου ζωής ο οποίες έχει επιλεγεί από τις "δυτικές" κοινωνίες.

Στο όνομα της ιστορίας και του πολιτισμού αυτή η εκδοχή οφείλει να αποκρουστεί ολοκληρωτικά. Τώρα!

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.