ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Η ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΝΑΝΟΙ

Εκατοντάδες οι αναλύσεις και δεκάδες χιλιάδες οι λέξεις που γράφτηκαν, και θα γραφτούν, για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες. Για τα αίτια και τις παράπλευρες απώλειες. Για τις επιπτώσεις στην ασφάλεια και την εκτεταμένη κοινωνικοπολιτική αναταραχή που δημιουργούν.

Οι συζητήσεις και οι συσκέψεις στα κλειστά γραφεία θα συνεχιστούν, για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά, ότι οι ειδήμονες και οι πάσης φύσεως υπεύθυνοι, αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για το θεωρητικό μέρος των σχετικών υποθέσεων τρομοκρατίας, αλλά υστερούν στο πρακτικό και κυρίως στις μεθόδους πρόληψης.

Μπορεί οι Βρυξέλλες να μοιάζουν με πόλη σε εμπόλεμη κατάσταση, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατεβάσουν ρολά. Η ζωή , μοιραία,δεν μπορεί να σταματήσει. Βεβαίως οι αστυνομικές επιχειρήσεις θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση σε όλες τους Δήμους και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, που ακόμη παραμένει σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού. Οι πολίτες ανησυχούν και η κυκλοφορία στους δρόμους είναι περιορισμένη. Πολλοί από τους πολίτες καταφεύγουν σε περιοχές της Φλάνδρας που θεωρείται πιο ασφαλής. Οι εξελίξεις έχουν φέρει την πολιτική ζωή της χώρας σε κατάσταση μερικού διχασμού, καθώς οι παραιτήσεις δύο κορυφαίων υπουργών (που δεν έγιναν δεκτές) σηματοδοτούν ρήγματα στον πολιτικό συνασπισμό της κυβέρνησης Σαρλ Μισέλ.

Για όσους γνωρίζουν το μικρό Βέλγιο με τις πολλές εθνοτικές ιδιομορφίες δεν υπάρχουν απορίες γιατί κάποια "συστήματα"που μοιάζουν να υπολειτουργούν. Ο γλωσσικός διαχωρισμός και οι πολλές τοπικές αυτονομίες δεν διευκολύνουν τον ομοσπονδιακό συντονισμό. Παρόλα αυτά, στο Βέλγιο λειτουργούν άριστα τα... χρήσιμα "υπο-συστήματα" της καθημερινότητας. Έτσι η χώρα, ως παζλ Δήμων μπορεί να διατηρήσει την άψογη λειτουργία της χωρίς κεντρική κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να συντονίσει την εθνική της ασφάλεια.

Οι Βρυξέλλες είναι η πλέον ιδιόμορφη διοικητικά και δημογραφικά πόλη της Ευρώπης. Εδώ ζουν τρεις κόσμοι: ο ευρω-πληθυσμός, οι γκετοποιημένοι εμιγκρέδες και οι Βέλγοι (ως μειοψηφία). Κανείς δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα ή το περιβάλλον του άλλου. Χωροταξικά δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Εργασιακά δεν υπάρχουν σταυροδρόμια. Πολιτισμικά δεν υπάρχουν κοινές συνισταμένες. Όλα ξέχωρα. Κι όλα μαζί.

Έτσι άλλωστε εξηγείται, σ' ένα βαθμό βεβαίως, και η αδυναμία των αρχών ασφαλείας να καταστρώσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας της πόλης από ακραία μουσουλμανικά στοιχεία, που κρύβονται πίσω από την πολυπλοκότητα της αντιρατσιστικής νομοθεσίας και την ιδιότυπη κάλυψη που τους παρέχουν οι, υπεράνω υποψίας, ομοθρησκοί τους.

Το χτύπημα που δέχτηκαν oι Βέλγοι ήταν, δυστυχώς, σχεδόν αναμενόμενο. Γι αυτό και δέχονται σφοδρές επικρίσεις, επειδή ακριβώς δεν μπόρεσαν να το αποτρέψουν, αν και είχαν πολλές και συγκεκριμένες πληροφορίες. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που κάνει τους πολίτες στο Βέλγιο να αισθάνονται τρομακτική ανασφάλεια. Αυτό το διαπιστώνει κανείς στην καθημερινότητα των πολιτών. Απο τους ελέγχους ακόμα και στις σακούλες των σούπερ μάρκετ, μέχρι την απενεργοποίηση των περισσότερων τούνελ της πόλης που κάνει το κυκλοφοριακό ανυπόφορο. Από την ασφυκτική αστυνομική επιτήρηση των σχολείων, μέχρι την στενή παρακολούθηση όλων των συρμών του μετρό, των τραμ και των λεωφορείων. Οι αστυνομικές επιχειρήσεις είναι ασταμάτητες. Μερικές υπό συνθήκες πανικού. Όλοι είναι ύποπτοι (;) και όλοι είναι διώκτες (!).

Δυστυχώς, σε σχεδόν όλες τις αστυνομικές επιδρομές υπάρχουν «ευρήματα»... Αλλού όπλα, αλλού εκρηκτικά, αλλού στοιχεία που συνδέουν τρομοκρατικές δραστηριότητες, αλλού ένοχες σιωπές. Δηλωτικό της σχετικής απώλειας ψυχραιμίας είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είχαμε πυροβολισμούς. Και μάλιστα από την πλευρά της αστυνομίας. Όσοι «ύποπτοι» δεν υπάκουαν στις εντολές παράδοσης ή δεν καταλάβαιναν γλωσσικά τις εντολές του τηλεβόα τρώγανε μια σφαίρα στο πόδι. Έτσι, έγιναν οι περισσότερες συλλήψεις. Με πιστολιές ελεύθερων σκοπευτών. Αλλά, σε αυτό το σκηνικό η πόλη μεταβλήθηκε σε περιβάλλον εμπόλεμης κατάστασης. Πυροβολισμοί ή ελεγχόμενες εκρήξεις από την αστυνομία και ελικόπτερα εποπτεύουν σχεδόν όλο το 24ωρο. Η αυξημένη παρουσία βαριά οπλισμένων στρατιωτών είναι εμφανής σε όλη την πόλη και κυρίως σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, στο Μετρό και στον περίγυρο των κτιρίων των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να μην επιβάλει lockdaown, δηλαδή να μην απονευρώσει τη λειτουργία της χώρας, όπως είχε συμβεί πριν από λίγους μήνες, και έτσι τα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν (αλλά με μία πόρτα ελεγχόμενης εισόδου στους κλειστούς σταθμούς), τα τρένα λειτουργούν αλλά με μεγάλες καθυστερήσεις ή ακυρώσεις στάσεων και τα σχολεία φυλάσσονται.Παρά τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας, όμως, όλοι γνωρίζουμε πως οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη-μόνιμος στόχος. Η οχύρωσή της είναι εξαιρετικά δύσκολη, δεδομένου ότι εδώ συνυπάρχουν χιλιάδες αξιωματούχοι και εκατοντάδες ύποπτοι που ζουν σε γκετοποιημένες περιοχές δορυφορικών Δήμων.

Μια άλλη διάσταση είναι οι σκηνές φυλετικού διαχωρισμού. Οι Βέλγοι φοβούνται τους ξένους και οι ξένοι (κυρίως οι μουσουλμάνοι) φοβούνται τους Βέλγους. Με τέτοια ψυχολογία δεν είναι παράδοξο ότι το μνημείο θυμάτων (με τα κεριά στα σκαλοπάτια του παλιού Χρηματιστηρίου) στήθηκε από μέλη κοινοτήτων διαφόρων εθνικοτήτων που επιζητούν την απενοχοποίησή τους στη συνείδηση των Βέλγων πολιτών. « Δεν είμαστε όλοι τρομοκράτες», «η τρομοκρατία δεν είναι θρησκεία» ήταν τα βασικά συνθήματα. Αλλά, δυστυχώς, όλοι γνωρίζουν μια πικρή αλήθεια: όλοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι τρομοκράτες, αλλά οι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι ή ως «ξένοι μαχητές» έχουν ασπαστεί των ισλαμικό φονταμενταλισμό.

Οι Βέλγοι πολίτες είναι ανήσυχοι. Κανείς, πλέον, δεν είναι βέβαιος αν οι διαρκείς επιχειρήσεις κόβουν τα πλοκάμια του χταποδιού ή προσπαθούν να αντιμετωπίσουν μια Λερναία Ύδρα. Παρά το γεγονός πως οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι η τρομοκρατία έχει τα λιγότερα θύματα από κάθε άλλη ασύμμετρη απειλή (όπως ο καρκίνος ή τα τροχαία δυστυχήματα) στη συνείδηση των Ευρωπαίων έχει καταγραφεί ως ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος της καθημερινότητάς τους.

Και περισσότερο, επειδή βλέπουν πως οι γενεσιουργές αιτίες αυτής της τρέλας δεν αντιμετωπίζονται. Η Ευρώπη των πολιτικών εξαντλείται σε ρηξικέλευθες ανακοινώσεις και υπέρογκες δαπάνες για την ενίσχυση των συστημάτων ασφαλείας. Αυτό όμως ούτε τους πολέμους σταματά, ούτε τη φτώχεια. Έτσι, οι πόλεμοι προκαλούν ξεριζωμούς με συνέπεια και τους κινδύνους πολιτισμικής αλλοίωσης της Ευρώπης από «αλλόθρησκους εισβολείς» (sic) και την απόγνωση των νέων χωρίς μέλλον να αυξάνει τα φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης και τους ιδεασμούς ηρωικών «ακτιβιστών», που πιστεύουν ότι πολλαπλασιάζοντας τα θύματα θα καταστρέψουν το ευρωπαϊκό – καπιταλιστικό κατεστημένο.

Λάθη και από τις δυο πλευρές, που συντηρούνται και εξαιτίας των πολλών πολιτικών νάνων που διαφεντεύουν αυτή την περίοδο τις τύχες της ανθρωπότητας: τα χρήματα που δαπανώνται ή θα δαπανηθούν για την ενίσχυση των συστημάτων ασφαλείας είναι πολλαπλάσια των χρημάτων που δαπανώνται για κοινωνικές πολιτικές, ενώ ο άτακτος πόλεμος του Ισλαμικού Κράτους είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα ηττηθεί βάναυσα επειδή κανένας άνθρωπος δεν θέλει να μεγαλώνει τα παιδιά του σε μια κοινωνία βουτηγμένη στο αίμα. Αλλά, όσο ο πλανήτης διχάζεται σε δύο κόσμους δεν θα μπορεί να δει τον νέο κόσμο που δημιουργούν οι γεωπολιτικές μεταβολές. Αυτόν τον νέον κόσμο – πρόκληση που από τη μια προσκαλεί σε μόνιμη διαμάχη τους πολιτισμούς και από την άλλη δεν προστατεύει τους υπάρχοντες.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.