ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μουσουλμάνος δήμαρχος στο Λονδίνο

Το Λονδίνο του 21ου αιώνα είναι μια νεανική, ποικιλόμορφη και πολυπολιτισμική μεγαλούπολη που συνδυάζει περισσότερες εθνικότητες, κουλτούρες, γλώσσες και κοσμοαντιλήψεις από οποιοδήποτε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Είναι ταυτόχρονα μια πανάκριβης στέγασης, υψηλής ρύπανσης και συγκοινωνιακά ανεπαρκής πόλη εννιά εκατομμυρίων περίπου κατοίκων εκ των οποίων το ένα εκατομμύριο ακολουθεί την ισλαμική πίστη. Φυσικά αυτής της επιδραστικής για τις παγκόσμιες τάσεις, πόλης που διοργάνωσε του Ολυμπιακούς  αγώνες του 2012 ηγείται  ο δήμαρχός της.

Ένας από τους ελάχιστους ευρωπαίους πολιτικούς που αναλαμβάνει τόσο ισχυρή  λαϊκή εντολή ώστε να διαχειριστεί  έναν ετήσιο προϋπολογισμό  21 δισ. ευρώ  για τον εκτεταμένο σχεδιασμό και την υλοποίηση  πολιτικών που αφορούν τη στέγαση, τις  μεταφορές και την ασφάλεια υπέρογκου αριθμού δημοτών. Το δίλλημα επιλογής ποιος θα ήταν ο καταλληλότερος  δήμαρχος για τους Λονδρέζους λύθηκε εύκολα στις προχθεσινές κάλπες. Από τη μια υπήρχε ο μετρίου αναστήματος, σκουρόχρωμος με ψαρά μαλλιά 46χρονος υποψήφιος των Εργατικών Σαντίκ Χαν. Από την άλλη ο κομψός ψηλός, ξανθός πρασινομάτης 40χρονος υποψήφιος των Συντηρητικών Ζακ Γκόλντσμιθ. Οι διαφορές τους, ωστόσο δεν ήταν μόνο ηλικιακές, εμφανισιακές ή κομματικές

Ο πρώτος αυτοπροσδιορίζεται  ως Λονδρέζος, Ευρωπαίος, Βρετανός, Άγγλος, Μουσουλμάνος, Ασιατικής καταγωγής, Πακιστανικής κληρονομιάς, σύζυγος της δικηγόρου Σααντίγια και πατέρας δυο εφήβων κοριτσιών. Δεν παραλείπει ακόμα να αναφέρει ότι είναι το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά (έχει έξι αδέλφια και μια αδελφή) του μακαρίτη μετανάστη πατέρα του Αμμανουλάχ ενός μακρυμουσάτου οδηγού λεωφορείου και της επίσης μετανάστριας, μοδίστρας και νοικοκυράς, μάνας του Σερούν οι οποίοι  δούλευαν μέρα νύχτα για να αναθρέψουν την οικογένεια τους, αλλά  και να στείλουν χρήματα στους πάμφτωχους συγγενείς τους στο Πακιστάν.

Ο Σαντίκ Αμάν Χαν ήταν ένα παιδί που κοιμόταν σε μια κουκέτα σε ένα στενάχωρο διαμέρισμα μέχρι τα 24 χρόνια του, δεν ταξίδεψε ποτέ εκτός νησιού μέχρι τα 25, βίωσε το ρατσισμό στη γειτονιά του στο νότιο Λονδίνο , υπήρξε οπαδός της Γουίμπλετον, ομάδας της τρίτης ποδοσφαιρικής κατηγορίας και μέλος του Εργατικού κόμματος ως βιοπαλαιστής από τα 15 του.  Σπούδασε με θυσίες νομικά σε δημόσιο Πανεπιστήμιο και ως δικηγόρος ασχολήθηκε ενεργά υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων υπερασπίστηκε τις  πολιτικές ελευθερίες και αντιτάχθηκε σφοδρά  στις  φυλετικές διακρίσεις. Μέχρι που ο αγαπητός δραστήριος και αυτοδημιούργητος συνήγορος των κατατρεγμένων  εξελέγη, επί πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ, το 2005 βουλευτής στο Τούτινγκ, τη Λονδρέζικη γειτονιά όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και συνεχίζει να ζει..

Στον ανασχηματισμό επί πρωθυπουργίας Γκόρντον Μπράουν το 2008 ορκίστηκε στο Κοράνι ως υπουργός Μεταφορών μπροστά στη Βασίλισσα, ενώ αργότερα επί αντιπολίτευσης χρημάτισε επικεφαλής της Λονδρέζικης προεκλογικής εκστρατείας του νέου αρχηγού των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ.  Όταν πέρυσι αποφάσισε να κατέβει για δήμαρχος του Λονδίνου στα προσόντα του  συμπεριλαμβάνονταν  η μετριοπάθεια, η γνώση της ταυτότητας του σύγχρονου Λονδίνου και η τόλμη του να την υπερασπιστεί. Το μεγάλο του, όμως, ατού πέρα από το ευαισθητοποιημένο κοινωνικό του προφίλ ήταν η πειθώ, διακηρύσσοντας προς τους δημότες  την ανάγκη δημιουργίας μιας κοινής ζωής με κατανόηση και αρμονική συνύπαρξη με τις πεποιθήσεις των άλλων που δεν θα θίγει τη διαφορετικότητα κανενός.

Στον αντίποδα ο αντίπαλος του Συντηρητικός υποψήφιος Ζακ Γκόλντσμιθ δεν χρειαζόταν να αυτοπροσδιορισθεί.  Είναι γνωστός ως ο αριστοκρατικής καταγωγής με Γαλλογερμανικές Εβραϊκές ρίζες πλούσιος  κληρονόμος  ενός δισεκατομμυριούχου χρηματιστή και μιας γαιοκτήμονας Λαίδης, απόφοιτος του φημισμένου Ήτον, θαμώνας των κλειστών λεσχών του μπριτζ και αθλητής του κρίκετ,  σικ περιβαλλοντολόγος και βουλευτής του κομψού προαστίου πλάι στο αχανές πάρκο Ρίτσμοντ του Λονδίνου. Ανέπαφος, μέσα στα στιλάτα κοστούμια του, με τις φτωχογειτονιές της Αγγλικής πρωτεύουσας , δεν χρειαζόταν να υποσχεθεί τίποτε. Αρκούσε η υποστήριξη του κυβερνώντος κόμματος υπό τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον και η ταξική του προέλευση  την οποία αφελώς επιδείκνυε στις επικοινωνιακές εξορμήσεις του στις παμπ της αγγλικής πρωτεύουσας κρατώντας μια  πίντα μπίρας με τρία δάκτυλα σαν κολονάτο ποτήρι σαμπάνιας. Αναπόδραστα εγκλωβισμένος στα συντηρητικά του κοστούμια δεν διακήρυσσε τίποτε το οραματικά σπουδαίο για τους κατοίκους της πόλη που φιλοδοξούσε να κυβερνήσει ως δημοτικός άρχοντας .

Αντιθέτως το  επιτελείο του  αναλώθηκε  σε μια ενορχηστρωμένη και σκηνοθετημένη δυσφημιστική εκστρατεία κατά του ήπια προοδευτικού Χαν διαβάλλοντάς τον ως  «εξτρεμιστή  ισλαμιστή » ή «ακραίο μουσουλμάνο». Επρόκειτο για  μια  κακόγουστη, κακόβουλη  και ρατσιστική καμπάνια φόβου, μίσους και διχασμού των Τόρηδων προς εξαπάτηση των Λονδρέζων ψηφοφόρων, η οποία ηττήθηκε κατά κράτος με συντριπτικά εις βάρος της ποσοστά. Αναπόφευκτα η πανωλεθρία της  κατέδειξε ότι οι χρηματιστηριακοί οίκοι και τα funds του Σίτυ, η παλιά Βρετανική αριστοκρατική ελίτ και οι χορτασμένοι τεχνοκράτες πέριξ του Μπάγκιχαμ δεν μπορούν πλέον με ψέματα να αποφαίνονται για τις τύχες των πολιτών, να υπαγορεύουν σχεδιασμούς στις σαστισμένες μαριονέτες τους και να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους μέσω των υποταγμένων πολιτικών εκπροσώπων τους.

Ο λαός του Λονδίνου τους έδωσε στις κάλπες μια ηχηρή απάντηση εκλέγοντας τον ανεκτικό Χαν με 57% , ντροπιάζοντας ταυτόχρονα με τη ψήφο του όλους εκείνους τους πραγματικά μισαλλόδοξους εξτρεμιστές, από τον Ντόναλντ Τραμπ μέχρι το σκοτεινό ηγέτη του ISIS Αμπού Μπακρ Αλ-Μπαγκντάντι, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι οι θρησκείες δεν μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά στις μοντέρνες δημοκρατίες. Κυρίως, όμως, ανέδειξαν τον πρώτο μουσουλμάνο δήμαρχο μιας μεγάλης δυτικής πόλης με διεθνή επιρροή ως φιγούρα παγκόσμιας σημασίας, προμηνύοντας το σχήμα των πολιτικών πραγμάτων που έρχεται στις πολυπολιτισμικές Ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.