ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μάνατζερ ή εν δυνάμει πρωθυπουργός;

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε στην ΔΕΘ με τον αέρα που του χαρίζουν οι δημοσκοπήσεις. Γεγονός που εκμεταλλεύτηκε δεόντως. Στην ομιλία του επιχείρησε να αναδείξει το ηγετικό του προφίλ, ενώπιον των βαρώνων και των τιμαριούχων του κόμματος του, χρησιμοποιώντας στον λόγο του τον πρώτο ενικό και φρόντισε να εγγυηθεί προσωπικά της μετρημένες, είναι αλήθεια, δεσμεύσεις του.

Μερίμνησε επίσης να τονώσει την αίσθηση ότι αποτελεί τον εν δυνάμει πρωθυπουργός της χώρας, ζητώντας επιτακτικά εκλογές. Και βέβαια εισήγαγε στο πολιτικό λεξιλόγιο ένα νέο επικοινωνιακό εφεύρημα που αποκαλείται “συμφωνία αλήθειας με τους πολίτες”. Προφανώς, ως ενίσχυση των προσωπικών του χαρακτηριστικών ως αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης έναντι του μειονεκτούντος σε ότι αφορά την ειλικρίνεια πρωθυπουργού.

Ο τελευταίος, εξάλλου, εργαλειοποιώντας την εξασθένηση των συλλογικών θεμελιακών αξιών στη δημόσια σφαίρα κυβερνά χωρίς να υποχρεούται να αναγνωρίζει τα ψέματα, να ζητάει συγγνώμη για αθετημένες υποσχέσεις ή να ανασκευάζει τις δηλώσεις του. Από αυτή την άποψη ο Κυριάκος Μητσοτάκης άγγιξε μια ευαίσθητη χορδή της κοινωνίας απέναντι στην αξιοπρέπεια που οφείλουν να επιδεικνύουν τα δημόσια πρόσωπα, αλλά δεν τη συνεπήρε κιόλας. Όσο κι αν επεδίωξε να φανεί πραγματιστής το αφήγημα του κατατάσσεται στις τετριμμένα φιλελεύθερες εξιστορήσεις που, εντελώς προβλέψιμα, δεν οδηγούν στη συμμέτοχη σε αυτό μια κοινωνία σαν την Ελληνική. Πόσο μάλλον όταν της υπόσχεται “φιλανθρωπικό μέρισμα”.

Οι πολλαπλές αναφορές του αρχηγού της ΝΔ στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και η υπόσχεση της ενίσχυσης της με γενναία φορολογικά κίνητρα κατέδειξε με σαφήνεια τον προσανατολισμό του πως φορέας της ανάπτυξης θα είναι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Με έμφαση στην εισροή άφθονων ξένων ιδιωτικών επενδύσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, άρα τόνωση του ΑΕΠ και παραγωγή πλεονάσματος το οποίο στο μέλλον θα μοιρασθεί στη κοινωνία.

Ωστόσο στο πυρήνα αυτή της ρητορικής ο θελκτικός μύθος περιγράφεται μάλλον απλοϊκά. Δεδομένου ότι η λειτουργική αποδοτικότητα του χρειάζεται εξασφάλιση μεν πολιτικής σταθερότητας αλλά και ένα δημόσιο χώρο πρόθυμο, μεθοδικό, οργανωμένο, πειθαρχημένο. Διότι, κακά τα ψέματα, η Ελληνική κοινωνία όσο κι αν συμπεριφέρεται ατομικιστικά και καταναλωτικά το μεγαλύτερο κομμάτι της - λόγω χρόνιας συνάφειας με τις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας, τα ιδεολογήματα της αριστεράς αλλά και εκείνα της λαϊκής δεξιάς- αδυνατεί να υιοθετήσει άμεσα και στο σύνολό τους τις αξίες που ορίζονται από τον αστικό φιλελεύθερο χώρο.

Τις θεωρεί απλώς υπερεκτιμημένες αρετές ενός νεοφιλελεύθερου αφηγήματος. Και επί της ουσίας δεν κάνει λάθος. Εξάλλου ανάμεσα στις προτεραιότητες, που καταγράφηκαν στην ομιλία Μητσοτάκης, διαφάνηκε η παραμέληση του κράτους και η επιθυμία περιορισμού του μεγέθους του στην οικονομία. Με κερασάκι στη τούρτα ότι το ελληνικό κράτος παραμένει χρεοκοπημένο, γραφειοκρατικά παρασιτικό ενώ επί δεκαετίες λειτούργησε ως λάφυρο στα χέρια αφρόνων κυβερνήσεων.

Ενδεχομένως αυτές οι επισημάνσεις να είναι ελκυστικές για μια μερίδα του κοινωνικού σώματος και να διευρύνουν την εκλογική απήχηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απέναντι στην εξίσου νεοφιλελεύθερη διαχείριση της χώρας από την απολύτως πειθήνια στις απαιτήσεις των μνημονίων τρέχουσα κυβέρνηση. Ωστόσο η πλειονότητα της ταλαιπωρημένης κοινωνίας δεν είναι ούτε για αστείο διατεθειμένη να συναινέσει στη συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών που αφορούν στην κοινωνική προστασία και τις κοινωνικές παροχές.

Όμως, σε αυτούς τους τομείς τα επικοινωνιακά τρικ και τα λαϊκιστικά πυροτεχνήματα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τις δήθεν καθησυχαστικές εγγυήσεις τους για κοινωνική δικαιοσύνη και τις υποσχέσεις τους περί μιας υποτιθέμενης διόρθωσης ανισορροπιών, μάλλον υπερτερούν της ρητορικής του αρχηγού της ΝΔ.

Υπό αυτή την ανάγνωση δεν αρκεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η τολμηρή επίκληση της αλήθειας για να δρέψει, συντριπτικά εις βάρος του αντιπάλου της, εκλογικά αποτελέσματα. Οφείλει ο αρχηγός της πρώτα απ' όλα να ανασυστήσει το αφήγημα του χωρίς να καταφύγει σε μερεμέτια δημαγωγίας και χάιδεμα αυτιών. Έτσι κι αλλιώς, εφόσον εκλεγεί πρωθυπουργός θα κληθεί να διαχειριστεί το κράτος και να υπηρετήσει τους πολίτες του, όχι να μανατζάρει πολυεθνικές επιχειρήσεις και τους υπαλλήλους τους.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.