ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Άλλο Κούβα και άλλο λακκούβα

Ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσε στην Αβάνα και πάλι την ιμιτασιόν αντάρτικη στολή του, ανακατεύοντας τη χακί φορεσιά και τα άρβυλα του γκουερίλα της τροπικής ζούγκλας με τη φουστανέλα και τα τσαρούχια του αρματολού και κλέφτη της ελληνικής επανάστασης του 21.

Με αυτή τη ψυχολογική πανοπλία εκφώνησε ένα ηρωικό και πένθιμο επικήδειο, γεμάτο σεβασμό προς τα πορτρέτα του Φιντέλ, του Τσε, του Σιενφουέγος τα οποία εμμέσως συνέδεσε με τις μορφές του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά, του Καραΐσκάκη. Ουδείς ψόγος. Είναι δικαίωμα του καθενός να επιχειρεί διανοητικά μεταφορικές ακροβασίες και εκάστοτε να φαντασιώνεται κακότεχνα ανιστόρητες συσχετίσεις. Μήπως πρόκειται να πληρώσει φόρο γι αυτές;

Ωστόσο, μερικές χιλιάδες μίλια ανατολικότερα της εξωτικά παραδεισένιας Κούβας, ο τυφώνας των φόρων απειλεί να σαρώσει απ άκρη σε άκρη τη μεσογειακή Ελλάδα. Παρότι η εγχώρια κυβέρνηση επείγεται να ολοκληρώσει τη β' αξιολόγηση και αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας κάθε σενάριο για πρόσθετα μέτρα πέραν του 2018, αφήνει φλου στους πολίτες την εξαντλητική φορολαίλαπα που τους περιμένει στην αμέσως επόμενη χρονιά.

Μη πάμε μακριά αναζητώντας ρύθμιση του χρέους, μείωση των πλεονασμάτων και έξοδο στις αγορές. Αρκεί μόνο να υπενθυμιστεί πως αν φέτος θεσπίστηκαν φόροι 600 εκατ. Ευρώ, σε λίγες μέρες με την ανατολή του 2017 θα νομοθετηθούν νέοι βαρύτατοι φόροι ύψους 2,45 δισ.ευρώ.

Με ασφαλιστικά χαράτσια, περικοπές ή μηδενισμούς σε οικογενειακά και προνοιακά επιδόματα των πιο ανυπεράσπιστων αυτής τη κοινωνίας. Με μειωμένο αφορολόγητο και αυξημένη προκαταβολή φόρου για τους μικροεπαγγελματίες μιας λιπόθυμης αγοράς. Με κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου που δίνει χαριστική βολή στη χειμαζόμενη και επιβαρυμένη από το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα, οικονομία τους.

Ταυτόχρονα, όμως, η κυβέρνηση επιβάλει ακαριαία από τη νέα χρονιά οριζόντιους έμμεσους φόρων σε βενζίνη και καφέ, τσιγάρα και καπνό, σταθερά τηλέφωνα και ίντερνετ που γενικεύουν το αίσθημα της αδικίας στους πλέον καταπονημένους πολίτες.

Πρακτική που δοκιμάζει το ρίσκο του έντιμου μικροεπιτηδευματία, υπονομεύει το κόπο του μεροκαματιάρη, ισοπεδώνει τον χαμηλοσυνταξιούχο και τον άνεργο, γεμίζει τραύματα και ζημίες μια ασταθή, κατάκοπη και ισχνή οικονομία. Το χειρότερο, ενεργοποιεί περαιτέρω την επινόηση νέων μηχανισμών φοροδιαφυγής.

Η δυσβάστακτη, όμως, φρέσκια “λυπητερή” δεν εξαντλείται εδώ. Από τη πλευρά του το μικρόψυχο ΔΝΤ ζητά, για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, νέα δραστική μείωση του αφορολόγητου και νέα μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, ενώ οι δυναστικοί Ευρωπαίοι δανειστές απαιτούν ακραία ομαδικές απολύσεις και πλήρη ενταφιασμό των συλλογικών συμβάσεων.

Εν προκειμένω, ακόμη κι αν οι “μπετοναρισμένοι” 153 βουλευτές της πλειοψηφία μοιάζουν διατεθειμένοι να συναινέσουν στη παράταση αυτού του Σισύφειου μαρτυρίου για τον ελληνικό λαό, είναι πλέον αμφίβολο ότι οι αριστεροί ψηφοφόροι θα αφήσουν να διασύρεται τόσο κυνικά η ιδεολογική τους ταυτότητα.

Διότι όσο κι αν φαντάζουν εμψυχωτικές για το φρόνημα τους οι πρωθυπουργικές ασκήσεις φλογερής ρητορικής πάνω από τη τέφρα ενός επαναστατικού ηγέτη, άλλο τόσο είναι πέρα για πέρα ταπεινωτικά αποκαρδιωτικές οι έμπρακτες παλινωδίες, συνθηκολογήσεις και ασύντακτες οπισθοχωρήσεις από τις υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές του. Πόσο μάλλον αν αποδεχθεί, ανεξάρτητα από το πως θα το βαφτίσει, τέταρτο Μνημόνιο για την περίοδο 2019-22, το οποίο θα βυθίσει ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία στη λάσπη μιας υφεσιακής λακκούβας.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.