ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο Κρατισμός σκοτώνει την Αριστερά και ο Φιλελευθερισμός την Ανασταίνει

Η Αριστερά πεθαίνει στην Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική, στην Ασία, παντού. Πεθαίνει επειδή δεν λέει να απαγκιστρωθεί από τον κρατισμό σταλινικής καταγωγής και να επιστρέψει στη γενέτειρά του,τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Η Αριστερά γεννήθηκε ως κίνημα Δημοκρατίας και Φιλελευθερισμού και τέτοια θα ξαναγίνει. Διαφορετικά θα γίνει ο τροφοδότης των ρατσιστικών, εθνικιστικών, αντιδραστικών και φασιστικών κομμάτων και κινημάτων.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 και την παράδοση της εξουσίας αμαχητί από τους κομμουνιστές στους δημοκρατικούς στην Ανατολική Ευρώπη, τα κομμουνιστικά κόμματα του Νότου της Ευρώπης έπεσαν σε μαρασμό και νεκροφάνεια. Στην Ιταλία το Κ.Κ. αντιλήφθηκε αρκετά γρήγορα την κατάρρευση και μετατράπηκε σε δημοκρατικό κόμμα, αφήνοντας μια μειοψηφία να προσπαθεί να νεκραναστήσει το κομμουνιστικό κόμμα του Αμαντέο Μπορτίγκα και όχι του Αντόνιο Γκράμσι, του Παλμίρο Τολιάτι, του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Στη Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα τα κομμουνιστικά κόμματα μετατράπηκαν σε παλαιοημερολογίτες και ιεχωβάδες της πολιτικής, παρασύροντας συχνά στην πτώση τους τους συνοδοιπόρους τους αριστερούς και σοσιαλιστές. Στη Βρετανία, Γερμανία, Ελβετία, Κάτω Χώρες και Σκανδιναβία ή δεν είχαν ποτέ επιρροή οι κομμουνιστές ή έχασαν και τη μικρή επιρροή που είχαν ακόμα κι όταν έκαναν σοβαρές προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Τους παρέσυραν οι κατακλυσμιαίες εξελίξεις στην Ανατολή, παρά την κρίση του καπιταλισμού-καζίνο που ακολούθησε. Στη Λατινική Αμερική τα κομμουνιστικά κόμματα δεν είχαν δύναμη, αλλά κατέρρευσαν ή συμβιβάστηκαν και όλα τα αντάρτικα κινήματα ύστερα από λίγα χρόνια άσκησης, σε μερικές περιπτώσεις, της κυβέρνησης από αριστερά κόμματα. Στη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Αργεντινή αποδεικνύει την αδυναμία της τόσο να κυβερνήσει όσο και να αποκαταστήσει σοβαρές σχέσεις με τον βόρειο γίγαντα, τις ΗΠΑ. Έμεινε μόνον η μικρή Νικαράγουα να φωτίζει το σκοτάδι της Αριστεράς. Όσο για την Κούβα, ο ρεαλιστής Ραούλ Κάστρο αποκατέστησε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ ενώ ταυτόχρονα απέλυσε ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους.

Στην Ασία, πριν τη διάλυση της ΕΣΣΔ ακόμη, ο Ντεγκ Χσιάο-Πινγκ έβαλε μπρος τη φιλελευθεροποίηση της Οικονομίας της Κίνας ανοίγοντας τον δρόμο για να γίνει μεγάλη δύναμη στον 21ο αιώνα. Στην ίδια πορεία φιλελευθεροποίησης της οικονομίας τους βρίσκονται σήμερα και η Ινδία και το Βιετνάμ, ωθώντας προς την ανάπτυξη την πολυάνθρωπη Ασία αλλά και την Αφρική και τη Λατινική Αμερική ακόμη. Το πρόγραμμα OBOR, ύψους (5) τρισεκατομμυρίων δολαρίων για δέκα χρόνια που άρχισε πέρυσι, αφορά τις υποδομές και την ανάπτυξη 64 χωρών και τριών (3) δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ο προστατευτισμός και η αλλοπρόσαλλη πολιτική του Τραμπ με τις εντάσεις και τις καταστροφές που προκαλεί διευκολύνει την Ασία και την Κίνα στην πορεία τους προς μια νέα ηγεμονία και οικονομική τάξη στον πλανήτη Γη.

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι ως αντίδραση θα έχει ακόμη μια ευχάριστη συνέπεια. Να αναπτυχθεί στις ΗΠΑ η Αριστερά, που μετά την εξαφάνισή της στις αρχές του 20ου αιώνα και ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ βρίσκεται εν υπνώσει στην Αμερική. Στην Αριστερά τον πανεπιστημίων έρχεται να προστεθεί τώρα η Αριστερά των μεγάλων πόλεων και των μεγάλων κινητοποιήσεων και τα δίκτυα των leftis και των liberal. Μόνο που αν οι ΗΠΑ αποκτήσουν Αριστερά, αυτή θα είναι φιλελεύθερη και όχι κρατικιστική. Οι διεθνείς και εθνικές εμπειρίες των ΗΠΑ επί Τραμπ θα κάνουν τους Αμερικανούς ικανούς να ανακαλύψουν τους δρόμους της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αγγλοσαξονική και προτεσταντική κουλτούρα θα καθοδηγήσει και την Αριστερά των ΗΠΑ.

Και η Ευρώπη; Η Ευρώπη που μας έδωσε τη Δημοκρατία, τον πολυκομματισμό, τις Ανεξάρτητες Αρχές, τη διάκριση των εξουσιών, την Αριστερά και το όραμα του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης, ποια είναι η μοίρα της; Αν δεν τη διαλύσουν τα ανθρωπάκια του εθνικισμού και του ρατσισμού, που προσπαθούν να τη σύρουν σε έναν κρατισμό που επεμβαίνει σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, τότε θα μπορέσει να συνενώσει τα δύο κύματα της ιστορίας, του οικονομικού φιλελευθερισμού της Ασίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης της Αμερικής σε μία ενιαία αντίληψη και πορεία. Επειδή έτσι μόνο μπορούν να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης όπως ο καπιταλισμός-καζίνο, αλλά και τα νέα προβλήματα που έρχονται με την αυτοματοποίηση της παραγωγής, τα ρομπότ, τα 3D και τα ρέστα.

Ο κρατισμός και το συγκεντρωτικό εθνικό κράτος είναι όργανα άσκησης εξουσίας από βασιλιάδες, αυτοκράτορες, δικτάτορες, τυράννους, σουλτάνους, εμίρηδες ή πασάδες. Είναι υπόλειμμα παρελθόντος και αντιστοιχεί και βοηθά μόνο υποανάπτυκτες χώρες να συγκεντρώσουν τα εγχώρια κεφάλαια για την ανάπτυξη. Ο κρατισμός και το εθνικό συγκεντρωτικό κράτος ρίχνουν νερό στον μύλο της αντιδραστικής και ρατσιστικής δεξιάς. Η πολιτική της διάλυσης της Ευρώπης απλώς βοηθά τον Ντόναλντ Τραμπ να εφαρμόσει τη στρατηγική του για διμερείς σχέσεις με μικρά και μεσαία κράτη και να τους επιβάλει την Pax Αmericana.

* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.