ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Από την αναβολή στην απαλλαγή

Ας το πάρουμε απόφαση. Η εγχώρια πολιτική καθημερινότητα επιβάλει , κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, την διαχείριση της εξαντλητικής αναβλητικότητας. Εν προκειμένω για την δεύτερη αξιολόγηση η οποία σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό όφειλε να έχει κλείσει δεκατρείς μήνες πριν.

Αλλά αφού δεν έγινε τότε , ο ίδιος ο πρωθυπουργός από τον περασμένο κιόλας Σεπτέμβριο διαλαλούσε ότι η αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί ως τα τέλη Οκτωβρίου του 2016.  Ακολούθως μαι σειρά αρμοδίων υπουργών επιδόθηκε σε πλειστηριασμό ημερολογιακών  προφητειών. Άλλος διαβεβαίωνε ότι θα έκλεινε το περασμένο Νοέμβριο, άλλος πως θα  κλείδωνε το φετινό Φεβρουάριο, τρίτος πως θα περαιωνόταν ως τις 20 του τρέχοντος Μαρτίου, και η “κολοκυθιά” συνεχίζεται.

Ομοίως περιχαρώς διαβεβαιωνόταν από κυβερνητικούς παράγοντες  ότι με το τέλος αυτής της παρατεταμένης διαπραγμάτευσης δεν θα υπήρχαν πλέον νέα μέτρα. Από το πέρας της αξιολόγησης  και μετά οι Έλληνες πολίτες  θα βίωναν μια ιδιότυπη δημοσιονομική ισοπαλία, σε στυλ “μία η άλλη,  πάτσι και πόστα,  ίσα βάρκα ίσα νερά” με τους δανειστές.  Ωστόσο η κυβέρνηση, αντί να έχει ξεμπερδέψει με τη συγκεκριμένη μακρόσυρτη επί μήνες εκκρεμότητα και να βάλει τέρμα στη κατρακύλα, ήδη προχωράει ακάθεκτη προς τον Απρίλιο του 2017 με αναβολές, τρεναρίσματα, μεταθέσεις ενεργειών.

Την ίδια στιγμή το χάσμα της με τους δανειστές παραμένει μεγάλο και αγεφύρωτο.  Κυρίως σε ότι αφορά τις απαιτήσεις του κουαρτέτου στα ανοιχτά ζητήματα των εργασιακών και ενεργειακών. Αποτέλεσμα όλων αυτών των καθυστερήσεων είναι η Ελλάδα να παραμένει βυθισμένη στην ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την αστάθεια, που παραλύουν την ασθμαίνουσα οικονομία και πληγώνουν διαρκώς την ταλαιπωρημένη κοινωνία.

Το χειρότερο, μεταμφιέζει όλη αυτή την επιζήμια ρευστότητα σε εντυπωσιθηρική ρητορική εσωτερικής κατανάλωσης  που αποσκοπεί στη χειραγώγηση της κοινωνίας. Με δυο λόγια αναζητά χρόνο για το αναγκαίο μασάζ των πολιτών, αλλά κυρίως της κοινοβουλευτικής της ομάδας,  προκειμένου να συνυπογράψει την προαποφασισμένη συμφωνία  της για τα μέτρα μείωσης του αφορολόγητου και τις  τραγικές περικοπές των συντάξεων.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη  φορά  που αναζητά επικοινωνιακό τρόπο πακεταρίσματος τη συνθηκολόγησης της με τις εκβιαστικές πιέσεις  των “θεσμών”. Με χειρισμούς, όμως,  που επιδιώκουν παράταση στη ατελέσφορη παράταση και από αναβολή στην αναβολή αποδεικνύεται εκτός από ανεπαρκέστατη και ερασιτεχνική, έτοιμη για απαλλαγή ευθυνών.  Δεδομένου ότι δεν εξυπηρετεί πλέον ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που εμπεριέχει σενάρια ρήξης με εταίρους και δανειστές.

Και αφού υπ΄ευθύνη της ξεχειλώνει στα ακρότατα όρια την εκταμίευση περαιτέρω δανειακών δόσεων θέτοντας σε αμφιβολία  τη ένταξη της χώρας στο QE, απλώς αναλαμβάνει το ρίσκο  της επανάληψης του ολέθριου σκηνικού του 2015. Ήδη με εντολή της αποθησαυρίζει όλο το χρήμα από την αγορά με το να μη  πληρώνει τους προμηθευτές της  και το  αποθηκεύει στην Τράπεζα της Ελλάδος, εν είδη μαξιλαριού ως το Φθινόπωρο, για τη  περίπτωση που διακοπεί η χρηματοδότηση από την πλευρά των δανειστών.

Στεγνώνοντας, όμως, την αγορά από ρευστότητα και δημιουργώντας της συνθήκες ασφυξίας προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι πολιτικές σκοπιμότητες της, πριμοδοτεί τη  στάση πληρωμών και ανατροφοδοτεί την ύφεση στην οικονομία. Ενόσω , όμως η κλεψύδρα αδειάζει, υπό την αμφίβολη  προσδοκία του Μαξίμου  να ηττηθεί το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε στις επερχόμενες Γερμανικές εκλογές, η κυβέρνηση θα κληθεί να διαχειριστεί τη νέα φτώχεια που θα προκύψει στο μεσοδιάστημα.

Και από την έξαρση της φτωχοποίησης δεν μπορούν να τη σώσουν οι οπορτουνιστικές τακτικές, οι  επιφανειακές αναγνώσεις του Ευρωπαϊκού εκλογικού τοπίου και τα δημαγωγικά πυροτεχνήματα για θάμπωμα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Γιατί όσο κι αν με τον υποτιθέμενο σημερινό ρεαλισμό της η κυβέρνηση επιχειρεί να γιατρέψει τις χθεσινές αυταπάτες της, το ματζούνι των ταχυδακτυλουργικών ψευδαισθήσεων που προσφέρει δεν καταπίνεται. Εξάλλου το ψεύτικο τριαντάφυλλο είναι πιο ωραίο από το λάχανο, αλλά με το πρώτο δεν φτιάχνεις σούπα.

1 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. H συνεργασία ΝΔ-ΔΗΣΥΜ είναι παρά φύσιν, όπως αποδείχθηκε στό πρόσφατο παρελθόν μέ τήν κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη . Είχε αποτέλεσμα τήν εξαφάνιση τής ΔΗΜΑΡ (κόμμα Κουβέλη) καί τήν υποβάθμιση τού ΠΑΣΟΚ σέ κόμμα ετερόφωτο συνεργαζόμενο μέ ετερόκλητες δυνάμεις (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ). Αντιθέτως εξυπηρέτησε τήν άνοδο καί σταθεροποίηση τής ΝΔ……

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.