ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας λείπει ο Ατλαντικός και ο ΣΥΡΙΖΑ

Ήταν 20 Απριλίου του 2017 όταν η ΝΔ έφερνε στη Βουλή την κρίση στην Βενεζουέλα. Οι βουλευτές της ΝΔ, μέλη της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας της Βουλής, με επιστολή τους προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής, Κώστα Δουζίνα, ζητούσαν την άμεση σύγκλησή της, ώστε να συζητηθούν όσα συνέβαιναν στη χώρα και να εκδοθεί κάποιο ψήφισμα διαμαρτυρίας και καταδίκης. Οι «γαλάζιοι» βουλευτές εξέφραζαν, τότε, «βαθιά ανησυχία για τη δραματική επιδείνωση της κατάστασης όσον αφορά στο σεβασμό της Δημοκρατίας στην Βενεζουέλα, καθώς και στη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που - σε συνδυασμό με την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας - έχουν ως αποτέλεσμα την πολιτική και κοινωνική ένταση και αστάθεια». Επίσης, οι βουλευτές καταδίκαζαν τις «βίαιες αντιδράσεις κατά της μαζικής διαμαρτυρίας των πολιτών που έχουν οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις με θύματα πολίτες της χώρας», ενώ, μεταξύ άλλων, ζητούσαν από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας «να συμμορφωθεί με το Σύνταγμα της χώρας και να ορίσει εκλογές οι οποίες θα δώσουν στους πολίτες τη δυνατότητα να ασκήσουν τα δημοκρατικά δικαιώματά τους ελεύθερα και με διαφανή τρόπο», αλλά και «νασεβαστεί και να εγγυηθεί το δημοκρατικό δικαίωμα των ειρηνικών συγκεντρώσεων».

Αυτά στις 20 Απριλίου του τρέχοντος έτους. Προχθές, ήταν απλώς Κυριακή: στην Ισπανία, του κεντροδεξιού πρωθυπουργού επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας Μαριάνο Ραχόι, η άγρια καταστολή θύμισε κατά πολύ το καθεστώς Μαδούρο. Η αμηχανία στις Βρυξέλλες και σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες από το «σιδηρούν» αυταρχικό προσωπείο που υιοθέτησε ο ισπανός πρωθυπουργός ήταν έκδηλη, ενώ πολλές σκηνές από την κοινωνική κρίση στην Καταλονία, όπως και η δια της βίας παρεμπόδιση του δημοψηφίσματος με τους άγριους τραυματισμούς εκατοντάδων πολιτών, θύμισαν πραγματικά όσα συμβαίνουν στο μακρινό Καράκας.

Βεβαίως, τώρα, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά: η αμηχανία δεν αφορούσε μόνο στις Βρυξέλλες που προσπάθησαν χθες να στηρίξουν διακριτικά και «χλιαρά» τον πρωθυπουργό της Ισπανίας. Αμήχανη ήταν και η ΝΔ, ενώ ο τομεάρχης Εξωτερικών, Γιώργος Κουμουτσάκος σημείωνε, στην ανακοίνωση που εκδόθηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση, πως το κόμμα του –αυτονοήτως- τάσσεται κατά της συζήτησης περί αλλαγής συνόρων. Σε ό,τι αφορά την χρήση βίας από την κυβέρνηση Ραχόι, υπήρχε μία μόλις φράση, «για τα μάτια»: «η χρήση βίας περισσότερο ενισχύει παρά εκτονώνει τις εντάσεις».

Βεβαίως, με δεδομένες τις φρικιαστικές εικόνες με τους καταχτυπημένους διαδηλωτές και τις άγριες επιθέσεις αστυνομικής καταστολής που είδαμε στα ΜΜΕ, η διαπίστωση πως «η χρήση βίας περισσότερο ενισχύει παρά εκτονώνει τις εντάσεις» είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς για όσα έγιναν στην Καταλονία το περασμένο σαββατοκύριακο. Και οπωσδήποτε δείχνει ότι οι υποτιθέμενες «ευαισθησίες» της ΝΔ για την επίσης άγρια καταστολή του καθεστώτος Μαδούρο στην Βενεζουέλα δεν είχαν ως στόχο να αναδειχθεί η εσωτερική κρίση στην χώρα της Λατινικής Αμερικής, αλλά να ασκηθεί για άλλη μία φορά μικροκομματική αντιπολίτευση με κύριο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας των καλών σχέσεων της Κουμουνδούρου με το κόμμα του Νικολά Μαδούρο.

Με άλλα λόγια, για τα δυο μέτρα και δύο σταθμά στην ευαισθησία της ΝΔ ως προς την κρατική καταστολή δεν παίζει ρόλο ότι η Βενεζουέλα είναι πιο μακριά από την Ισπανία, ούτε ότι μεσολαβεί ένας ωκεανός ανάμεσά μας. Απλώς, όποιος κάνει αντιπολίτευση με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες και έρχεται η ώρα που, μαζί με τις κάλπες στην Καταλονία, καταδεικνύεται η πολιτική υποκρισία του.

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.