ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Χορεύοντας στην Πανεπιστημίου

Όμορφος ή άκομψος; Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός της πρωτεύουσας δεν άφησε κανέναν αδιάφορο. Τις τελευταίες μέρες μέσα στο χάος του Διαδικτύου εκατοντάδες αναρτήσεις υπεράσπιζαν ή κατακεραύνωναν τους υπεύθυνους για τον παράξενο στολισμό που δεν θύμιζε αυτά που ξέραμε.

Ανεβαίνοντας την Βασιλίσσης Σοφίας σηκώνω το κεφάλι στον παράξενο φωτισμό και γελάω μέσα μου διαπιστώνοντας πόσο είναι επικοινωνιακά ευθύβολος. Σ’ αρέσει ο φωτισμός; Α, μπα, δεν μου θυμίζει Χριστούγεννα. Η Άννα κλείνει το κινητό και τρέχει να πάρει το παιδί από το Ωδείο. Είναι ταμπού να πεις ότι κάτι σου αρέσει. Και ακόμα χειρότερο να ανεβάζεις ποστ, να λες τη γνώμη σου, να σχολιάζεις. Αλλά δεν γίνεται να διαλέξεις. Έχουν διαλέξει άλλοι για σένα. Μίλησε με φίλους, με γνωστούς αποφεύγοντας την δασκαλίστικη έπαρση που της χρέωνε η μεγάλη της κόρη. Κάθε άνθρωπος θέλει να επικοινωνήσει, να έχει φίλους, να νιώσει καλά. Δεν πρόκειται για κάποιο μυστικό. Έχει άπειρη δουλειά. Τα είδες τα φώτα; Ναι, μωρέ, όμορφα αισθητικά. Μα, τι λες, βγάζουν μάτι. Μήπως έχεις αστιγματισμό; Τολμηρά, δε λέω αλλά έχουν πλάκα. Κοίτα τις κόκκινες γραμμές. Πως με εξορκίζουν. Ναι, μωρέ, καλά. Θα τα συνηθίσεις. Θα δεις. Αυτό είναι το κομψό και διακριτικό; Ε, βέβαια, κανείς δεν θα τους πει να "εσύ φταις". Θα μου πεις τη γνώμη σου; Όχι, είσαι απότομη. Δεν έχω ταλέντο στη διπλωματία. Ξέρω ότι η κοινότητα θα εκνευριστεί. Ο στολισμός είναι τολμηρός και έχει χιούμορ. Θυμάμαι ένα παιδικό πάρτι. Ο μικρός έχει κάτσει σε μια γωνία με τα μούτρα κατεβασμένα. "Τι έχεις παιδί μου;", ρωτάει η μαμά. "Παράτα με", απαντάει ο μικρός. "Ότι θέλω έχω". Γκρίνια για τον στολισμό, γκρίνια γιατί δεν καταφέρνεις να αποδράσεις, γκρίνια γιατί όλα τα θέλεις αλλιώς.

Μέσα στον κυκεώνα της συζήτησης αλλά και των έργων που επιχειρούν να αναδείξουν το θέμα της πρόσληψης της σύγχρονης τέχνης, θυμήθηκα, το αιχμηρό έργο "Art" της Ρασμίνα Ρεζά. Η Γαλλίδα, βραβευμένη, συγγραφέας έχει αναφερθεί στο πραγματικό γεγονός που την ενέπνευσε να γράψει το "Art": Ένας λευκός πίνακας του Μαρτέν Μπαρέ που αγόρασε ένας φίλος της, προκαλώντας στην ίδια γέλια για την αμφίβολη πανάκριβη επιλογή του. Η ιδιαιτερότητα και ο προβληματισμός γύρω από την τέχνη, το θέμα της μονοχρωμίας στη σύγχρονη ζωγραφική, οδηγεί σε παρεξηγήσεις και αντιμαχίες τρεις επιστήθιους φίλους . Ο πιο ρεαλιστής της παρέας ειρωνεύεται τον "φιλότεχνο" φίλο του που αγόρασε έναν λευκό πίνακα , πάνω στον οποίον, μόλις, ξεχωρίζουν κάποιες ευθείες γραμμές, προκαλώντας έτσι τις αντεγκλήσεις και την κρίση στις σχέσεις των τριών φίλων. Το έργο είναι έξυπνα γραμμένο και η παραδοξότητα του βρίσκεται στην σύγκρουση δι’ ασήμαντον αφορμή, για ένα θέμα που δεν φαινόταν ότι θα προκαλούσε τόσες συγκρούσεις. Ο λευκός πίνακας είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής του σκωπτικού δράματος με τη συνεχή παρουσία του στη σκηνή, θυμίζοντας τον περίφημο πίνακα "Μαύρο τετράγωνο". Το 1915, ο Καζιμίρ Μάλεβιτς εκθέτει τον πίνακά του, "σημαία" του σουπρεματισμού, πρωτοποριακού κινήματος, καταθέτοντας την υπεροχή του χρώματος έναντι των άλλων στοιχείων του πίνακα και την πρόθεσή του να απαλλαγεί από τους καταναγκασμούς του περιεχομένου. Η Ρεζά απευθύνεται στο καλλιεργημένο κοινό, θέτοντας απανωτά φιλοσοφικά ερωτήματα εν ονόματος ενός `ασήμαντου` θέματος που οδηγεί στην ανάδειξη των προσωπικών παθών, της διαφορετικότητας, των επιφανειακών σχέσεων που διαλύονται μέσα σε λίγες ώρες. Μπροστά στον λευκό πίνακα, η Ρεζά κατάφερε να ξεδιπλώσει την τραγικότητα των προσώπων, την ανατροπή των κανόνων, τον μικρόκοσμο των κοινωνικών σχέσεων. Στην περσινή παράσταση του "Art" στην Αθήνα, οι τρεις ηθοποιοί Θοδωρής Αθερίδης, Άλκης Κούρκουλος και Γιώργος Πυρπασόπουλος μπροστά στον κατάλευκο πίνακα κατέθεσαν την τραγικότητα των ηρώων , τις ανατροπές στις σχέσεις που συναντάμε καθημερινά στην κοινωνία. Η ουτοπία της σύγχρονης τέχνης είναι η αφορμή για να βγάλουμε φόβους, ελλείψεις, χαμένες προσδοκίες και απέραντη μοναξιά.

Η Ελλάδα της λείπει. Όλα εκείνα που της άρεσαν αλλά και τα άλλα που μισούσε. Ως ψυχολόγος πίστευε ότι είχε ζήσει τον νόστο τα πρώτα χρόνια που έζησε στο εξωτερικό.

"Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;" Οι απαντήσεις έπεσαν βροχή. Η ψυχή και η σάρκα. Η νοσταλγία. Το χάος της κυκλοφορίας τις γιορτινές μέρες και το μετα-αποκαλυπτικό σύμπαν το ξημέρωμα. Το χριστουγεννιάτικο στόλισμα με στρουμπουλούς αγγέλους, χαμογελαστά αγγελάκια και τα εξωγήινα ανθρωπάκια της Πανεπιστημίου που χορεύουν στον ρυθμό των `80s.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.