ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Μια ζόρικη εποχή

Επικίνδυνη μόδα ή σημεία των καιρών το μπούλινγκ έχει μπει καθημερινά στη ζωή μας. Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι τείνει να γίνει συνήθεια με τα περιστατικά να αυξάνονται στα σχολεία.
"Ήθελαν να με σκοτώσουν", είπε ο 17χρονος που έφαγε ξύλο από συνομηλίκους του ενώ η αδελφή του δέχτηκε χτυπήματα στην προσπάθειά της να τον προστατέψει. Από ένα `αθώο` παιχνίδι ξεκίνησε η επίθεση στην μικρή μαθήτρια που αναγκάστηκε να γλείψει τουαλέτα. Μιμούμενοι το παιχνίδι challenge,πολύ διάσημο στο διαδίκτυο, δυο μαθήτριες ανάγκασαν μια συμμαθήτριά τους να φέρει σε πέρας την συγκεκριμένη σκληρή δοκιμασία.

Έφηβοι σε ρόλους θυτών με δικαίωμα να βάλουν οποιαδήποτε ποινή, να εξαντλήσουν την σκληρότητά τους στη συμμαθήτρια του διπλανού θρανίου. Μικροί `τραμπούκοι` που δεν περιορίζονται στις σκηνές βίας που καταναλώνουν αλλά επιδιώκουν να τις μεταφέρουν στα σχολεία. Φυσικά ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι σημερινό φαινόμενο , υπήρχε και τις προηγούμενες δεκαετίες μόνο που σήμερα έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. "Το παιδί μου δεν θέλει να πάει σχολείο. Δυο τραμπούκοι εκφοβίζουν ολόκληρη την τάξη". Η Αθηνά μιλάει για την ταπείνωση που νιώθει ο γιος της κάθε φορά που βγαίνει στο προαύλιο του σχολείου. Ένα "χαμένο" γκολ ήταν αφορμή για τον ξυλοδαρμό του από τους δυο συμμαθητές του μπροστά στα μάτια των υπόλοιπων που όμως δεν αντέδρασαν.

Το παιδί αρνήθηκε να πάει στο σχολείο προφασιζόμενο ότι είναι άρρωστο και μετά από πιέσεις αποκάλυψε τη βία που δέχτηκε από τους συμμαθητές του. Όταν οι γονείς έσπευσαν στο σχολείο να βρουν το δίκιο τους και να αποκαταστήσουν το ντροπιασμένο παιδί τους βρέθηκαν απέναντι σε σουρεαλιστικές καταστάσεις. Η διευθύντρια του σχολείου απαίτησε διευκρινήσεις και από τις δυο πλευρές, ο σχολικός σύμβουλος που κλήθηκε μίλησε για βαθύτερες κοινωνικές επιπτώσεις της βίας. "Γιατί δεν το πρόλαβαν;" ρώτησε η μητέρα του θύματος, προσπαθώντας να κατανοήσει γιατί η σχολική βία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από το σχολείο. Γιατί άραγε κάποια παιδιά γίνονται επιθετικά, γιατί ξεπερνούν τα όρια;. Τι γίνεται με τα παιδιά- θύματα ; Πώς βιώνουν τη βία; Πόσο ευθύνεται το οικογενειακό περιβάλλον για τον νταή που εκφοβίζει τους συμμαθητές του; Ποιος ο ρόλος του σχολείου ώστε να διατηρήσει ένα υγιές περιβάλλον στο οποίο θα εκπαιδευτούν οι αυριανοί πολίτες;
Εκατοντάδες σχολικοί σύμβουλοι, παιδικοί ψυχολόγοι και άλλοι ειδικοί κάνουν λόγο για τα ανησυχητικά συμπτώματα βίας στις αυλές των σχολείων. Η μαρτυρία ενός εντεκάχρονου για την κοροϊδία που δεχόταν εξαιτίας της δυσλεξίας του , έστω κι αν ο πατέρας του πήγαινε σχολείο καθημερινά να κάνει παράπονα, βρήκε αποδοχή από την διευθύντρια μόνο όταν του έσπασαν το δάχτυλο. "Δέκα χρόνια δεχόμουν μπούλινγκ για τα παραπάνω κιλά. Δεν είπα κουβέντα. Οι γονείς μου είχαν άλλα προβλήματα." Η Σοφία επιμένει ότι και παλιότερα υπήρχε ο σωματικός και λεκτικός εκφοβισμός αλλά δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν το σχολείο και η οικογένεια. Η έλλειψη γνώσης στο να διαχειριστούν καταστάσεις βίας μέσα στο σχολικό περιβάλλον μεταμφιέζεται σε μια μορφή `συνωμοσίας` της σιωπής. Τα περισσότερα θύματα επιλέγουν να μη μιλούν για το πρόβλημά τους και αναγκαστικά να μη ζητούν βοήθεια.
Σύμφωνα με έρευνα τα περισσότερα και πιο άγρια περιστατικά βίας εκδηλώνονται σε απεριποίητα ,βρώμικα σχολικά κτίρια χωρίς αισθητική και λειτουργική διαμόρφωση. Η κούραση και η έλλειψη επιτήρησης τα τελευταία λεπτά του διαλείμματος παίζουν κάποιο ρόλο στην εκδήλωση της βίας ωστόσο τα αίτια εστιάζονται κυρίως στην οικογένεια και αν το παιδί έχει δεχτεί βία στο άμεσο περιβάλλον είναι πιο πιθανό να γίνει θύτης και να επαναλάβει βίαια συμπεριφορά.

Φίλοι εκπαιδευτικοί μου έχουν διηγηθεί απίστευτα περιστατικά, κυρίως, λεκτικής βίας που βίωσαν τα παιδιά των μεταναστών λόγω της μη γνώσης της γλώσσας. "Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να γίνω ηθοποιός" , εξομολογείται ο νεαρός Βασίλης στην ημερίδα με θέμα "Αυτισμός: Προσεγγίζω για να αντιμετωπίσω" που διοργανώθηκε από το νοσοκομείο Ιπποκράτειο σε συνεργασία με το σύλλογο "οι συνήθεις ύποπτοι, αυτιστικοί φίλοι και γονείς". Το κοινό παρακολούθησε το νεαρό άντρα να μιλάει για το μπούλινγκ που έχει υποστεί λόγω αυτισμού, όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στις σχολές ακόμα και στις δουλειές. Ο Βασίλης, χειμερινός κολυμβητής εντυπωσίασε με το θάρρος του την ανάγκη του για δημιουργία που τον οδήγησε να σπουδάσει υποκριτική στο θεατρικό εργαστήρι του ΚΘΒΕ το οποίο απευθύνεται σε ΑμεΑ.

Με το "δάσκαλο εμπιστοσύνης" και με καινοτόμα προγράμματα προσπαθεί το Υπουργείο να θωρακίσει τα σχολεία και έτσι να αντιμετωπίσει το σχολικό εκφοβισμό. Η συμμετοχική διαδικασία από την νηπιακή ηλικία, η ενίσχυση της ενσυναίσθησης από την τρυφερή ηλικία και ο διάλογος είναι μερικά βήματα για να διώξουμε την κοινωνική αυτή μάστιγα από τα σχολεία.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.